Medestanders van Susanne Täuber hebben een crowdfunding opgezet om haar juridische kosten te betalen. In drie uur tijd werd al ruim 10 procent van de beoogde 33.000 euro opgehaald.
‘Tot nu toe heeft ze al meer dan 33.000 euro betaald aan juridische kosten, zoals advocaten’, schrijven de initiatiefnemers. ‘Dit fonds moet haar financiële last verlichten.’
Täuber wil in hoger beroep maar maakt zich zorgen over de financiële haalbaarheid daarvan. ‘Dit voelt nog steeds als een rollercoaster, maar ik ben enorm blij met alle steun’, reageert de expert sociale veiligheid die na een rechtszaak vorige week te horen kreeg dat de RUG haar mag ontslaan.
Strijd
‘Het laat ook zien dat mensen nu echt de strijd aan willen, dus dan gaan we dat doen. In de hoop dat dit voor iedereen iets positiefs op gaat leveren, ook voor mensen met flexcontracten en precaire arbeidsomstandigheden’, aldus Täuber.
Ze stelt bovendien dat crowdfunding de enige manier lijkt om de individuele werknemer te beschermen tegen een organisatie die ‘oneindige middelen beschikbaar heeft’.
‘Dit moeten we vaker doen en voor veel meer slachtoffers. Maar ik hoop dat er op den duur een fonds komt vanuit het ministerie, om slachtoffers van de structurele onveiligheid op universiteiten ook juridisch en financieel bij te staan.’
Verstoorde werkrelatie
Täuber kreeg vorige week van de rechtbank te horen dat de universiteit haar mag ontslaan wegens ‘een duurzaam verstoorde werkrelatie’.
De universiteit stelt dat die is ontstaan omdat Täuber lastig is om mee te werken. Zij houdt zelf vol dat ze uit de gratie raakte na publicatie van een artikel in de Journal of Management Studies (JMS).
Vrouwen op de arbeidsmarkt
Daarin liet ze zien hoe programma’s die vrouwen vooruit moeten helpen op de arbeidsmarkt, vaak juist tegen hen werken. Haar eigen ervaringen als Rosalind Franklin Fellow stonden daarbij centraal.
Hoewel de rechter beaamt dat de universiteit schuld heeft aan het escaleren van het conflict door de manier waarop die reageerde op de publicatie in JMS, maakt dat voor de uitkomst geen verschil.
De arbeidsrelatie is verstoord en dus mag de universiteit Täuber ontslaan, concludeerde de rechtbank.
Has _anyone_ really read the verdict and the JMS article?? If so, I cannot understand honestly any comment. If not, please read. Summarizing:
Article:
-this is NOT a scientific article in ANY sense of the word. It is a personal rant.
-it has ZERO references (literally) to traceable measurements claiming ANY of the items mentioned in the text
-it also contains gross misrepresentations of the general situation of RF/tenure track fellows at the RUG. Examples:
“Simultaneously, how- ever, male academics have access to a much higher number of PhD students.” Having worked at the RUG for 11+ years (professor position), I can clearly say I have _never_ seen _any_ evidence of this. There is also no ‘access to PhD students’ for a promotor as such at the RUG: promotors get grants, then recruit students wherever they want, the RUG has no ‘access’ saying here.
“This more subtle way of exclusion works by denying women access to knowledge about the implicit rules of the game” Patently untrue or else prove it. Again, all the ‘rules of the game’ (Beta’s in Banen etc) are public, official, quantitative. I have been in numerous BAC committees and have seen no way for ‘implicit rules’.
“Stating ambiguous and unclear performance criteria” Patently false. Beta’s in Banen is extremely quantitative (even seen as too quantitative by some) and extremely explicit. I have gone through the procedure myself (and I’m not Dutch for the record)
“At the same time, the competitiveness of the Dutch funding system renders chances of success minimal and structurally lower for women academics.” Absolutely untrue. On the contrary, read about the Aspasia grants from NWO from example.
I could list 20+ more patently false claims in the article. If this person were in my department, I would ALSO feel very offended by having an article of this type (again, no references, N patently false claims and allegations and generalizations) being published about my organization.
===
Verdict: I read it in detail and with my knowledge of the RUG in general and FEB in particular:
-the person in cause was REALLY lucky to get promoted to UHD2 at the moment she got that (given her publication record, track record, everything else). I know of tens of cases (male, female) who needed to do more to get that.
-the rest of the complaints seem to be obsessively fixated on getting promoted first to UHD1 (which I don’t get why it was such a big deal; it means little in practice, including money); then getting promoted to adjunct prof; then getting promoted to full prof. It seems all the complaints were about why she doesn’t get promoted.
-if anything, please examine the Google Scholar profile of the person: as of today, I can say she has FAR less high-medium impact publications than many people I know at the RUG at UHD2 level (who are OK with being there; males included); also, the point the FEB made that she has to get more publications in FEB-related venues is absolutely correct (please check the venues she published in).
-I cannot imagine what the RUG could have done more after offering N chances for mediation and hearing they’re either refused, or no reaction upon, or “I actually want also an extra promotion”.
===
Summary: Objectively speaking, I cannot see anything wrong in the story related in the verdict. Subjectively speaking, I think the RUG did right here.
“Has _anyone_ really read the verdict and the JMS article?”
I don’t understand your question: there is proof literally thousands of people have read both documents fully or at least partially.
The JMS article does have references: you missed the complementary file on the RUG website.
Comparing advancement criteria of beta’s from FSE to that of social psychologists at FEB is nonsensical. The main part of your reasoning should therefore be disregarded.
It is exciting when scientists get offended about other scientists’ publications because it indicates possible progress. If not for this academic freedom we would still teach that the world is flat and that the mental exertion of voting would cause infertility in women. Scientific publications should not have any consequences for the author’s employment. It is unlawful to sanction the exercise of academic freedom and in most cases that of free speech. I hope this case goes to the European courts.
If a scientific paper offends other scientists, the academic thing to do would be to write one or more articles disproving the claims of the offensive article. Nobody tried that, I wonder why? The tyrannical and barbaric thing to do would be to chase and legally harass the author for 4 years and then to figuratively burn her at the stake by ending her employment.
For the record: Let me be more precise:
-Beta’s in Banen: of course, you’re right, that’s FSE not FEB. But please re-read her article: it doesn’t criticize FEB as such but RUG (and even broader). Hence my point that the respective critique is too simplistic;
-article: no, it has zero references; I read the version published by the journal;
-my question: I was referring to the thread on this webpage, not generally, of course;
-I fully agree that academic freedom is paramount; I didn’t say ever one cannot publish anything; but publishing blatant falsehoods can – I hope – also raise the free voice of the academic community to say that that is not a right thing to do.
As details:
“Scientific publications should not have any consequences for the author’s employment” Well, they should. Google Diederik Stapel: wrong scientific publications, right consequences. There’s something called responsibility and accountability when you publish patently wrong things, which was my point.
-“It is exciting when scientists get offended about other scientists’ publications because it indicates possible progress” This is a red herring. The scientists may get offended by _other_ reasons e.g. blatant falsehoods in the publication, as I mentioned.
-“The tyrannical and barbaric thing to do would be to chase and legally harass the author for 4 years..” Fully agree, but we don’t see any evidence of this in the court’s verdict, on the contrary, we see many other facts pertaining to [read my earlier post].
There is no proof of blatant falsehoods in the JMS publication. Only unbiased external investigation of social safety and discrimination within FEB might have supported her claims. Oh wait, that actually happened, and the report actually did support her claims. As for the verdict, the judge choose to skip more than one aspect of her case. It is a pity you did not attend the hearing, her story was told in some detail, with supporting documented proof. For now, these documents can only be accessed by the parties involved. The attending journalists were given access during the 3 hour hearing. This means that they are in fact the best informed external parties. Assuming you are not one of these journalists and did not attend the hearing, you should be able to deduct the value of some of your opinions.
There’s no point in discussing with you. All of your posts are riddled with logical fallacies and subtle digs at others. Funniest thing however, is how you do not comprehend what the difference is between opinions, facts and evidence. Various people have pointed things out which you choose to ignore, and you proceed to present red herrings, strawman arguments and more.
Is iedere vrouw die niet via spoedtraject tot hoogleraar wordt benoemd inmiddels bewijs voor geslachtsdiscriminatie?
Mijn advies: lees ook hoe andere media hierover schrijven.
Je hebt helemaal gelijk. Maar er is een dynamiek ontstaan op basis van publiciteit en gemeenschapsvorming rond Taüber, niet op grond van inhoudelijke feiten. Medestanders van Taüber lezen hun vermeende gelijk af aan hun aantal en enthousiasme. Het probleem voor hen is dat dat in de rechtbank niets te betekenen heeft. Het is als een groot aantal buren dat bezwaar maakt tegen een bouwproject dat volgens het al jaren geldige bestemmingsplan gewoon toegestaan is. Kansloos. Iedereen maakt elkaar gek met uitspraken over “gelijkheid” en “vooruitgang” en “machtsmisbruik” en “een gevecht tegen het systeem”, maar dat alles verandert hoegenaamd niets aan de inhoud. Het trieste is dat er, als je met een zakje geld aankomt, altijd wel een advocaat te vinden is die een zaak wil aanspannen (ik zeg niet dat alle advocaten zonder scrupules kansloze zaken aannemen, maar je hebt er maar één nodig en die ga je wel vinden). De redelijkheid gebiedt te zeggen dat er op grond van de uitspraak geen reden is te vertrouwen in een voor Taüber goede afloop van een hoger beroep. Dat moet zij toch ook inzien, of er moet toch een jurist in haar omgeving zijn die het haar duidelijk maakt. Maar misschien is het een zaak van “zoveel mogelijk schade toebrengen terwijl ikzelf ten onder ga”. Bij veel van de Taüberianen die zich op dit forum roeren lijkt dat wel de motivatie, in ieder geval.
Precies! Er zijn zoveel mensen die roepen dat het tegen de academische vrijheid is om Tauber te ontslaan, en dat de universiteit sociaal onveilig is. En dat trekt blijkbaar een hoop mensen mee. Maar juridisch heeft Tauber mijns inziens geen poot om op te staan. De academische vrijheid is voor de rechter in een dergelijke zaak helemaal geen toetsingscriterium. Daarnaast heeft Tauber zich (naast de universiteit) volgens de uitspraak van de rechter ook niet altijd volgens het boekje gedragen, maar dat wordt ofwel gewoonweg niet gelezen, ofwel direct weggewuifd. De berichtgeving van ukrant vind ik in die zin ook niet erg objectief.
The magnitude of all these actions of solidarity speaks to how real, how widespread, how urgent the structural and systemic injustices resurfaced by this case are. It speaks volumes to how all this doesn’t only concern one individual, but an entire academic community. It is a relief to see how a national and international academic community are standing up to defend the basic values that safeguard academia for what it is meant to be.
In the midst of all this, the silence and inaction are deafening. They mirror back a status quo within the institution, which is worrying, even more so as it appears to be constitutive of the very same problems that this case has highlighted.
Personal attacks on Susanne Täuber that are commenting on her as a colleague and dismiss her peer-reviewed article only confirm the unsafe working conditions she has been working in. Should these unsafe working conditions have been tackled a long time ago, the situation wouldn’t have escalated to this point of public outrage and most importantly, a lot of suffering would have been prevented.
Daar klopt weinig van. Alleen hoogleraren komen in de buurt van 100k bruto. Een UHD verdient vele tienduizenden euro minder (CAO universiteiten staat online). Bij de crowdfunding staat dat ze al 33 duizend euro kwijt is over de laatste 5 jaar, en daar komen de kosten voor het hoger beroep straks nog bovenop. Dat moet ze dan allemaal gaan betalen van een werkeloosheidsuitkering? Bij een rechtsbijstandsverzekering heb je niet de vrije keuze in advocaten. Ik neem aan dat Täuber en de mensen die het oordeel van het hoger beroep belangrijk vinden daarom de best mogelijke advocaat willen. Met dit oordeel kan een werkgever zomaar van iemand af komen door een boel heibel te schoppen en dan “verstoorde arbeidsverhouding” te roepen. Dat oordeel is belangrijk voor ons allemaal en dat nog los van het veilig kunnen melden van discriminatie en recht hebben op academische vrijheid.
In het gerechtelijk vonnis staat dat haar salaris € 7.168 bruto is, exclusief de 8% vakantietoeslag en 8% eindejaarsuitkering. Op jaarbasis kom je dan vrijwel exact op 100.000 euro uit. Dat doet verder niets aan je punt af, maar Melanie heeft hier dus wel gelijk in.
I stand corrected :)
Je vergist je niet alleen over de salarissen, maar ook over de rechtsbijstandsverzekeringen: de Hoge Raad heeft al jaren geleden geoordeeld dat verzekerden een vrije advocaatkeuze hebben. Als je goed vergelijkt krijg je zo’n verzekering met dekking voor werk al voor 200 euro per jaar. Bij de vakbond is dat trouwens vaak inclusief.
Daarnaast zal Täuber waarschijnlijk – na veertien jaar in dienst van de RUG – een royale transitievergoeding ontvangen.
En als ik me niet vergis kan zij de advocaatkosten (werk-gerelateerd) aftrekken en krijgt ze dan een groot deel van de belastingdienst terug.
Je hebt, denk ik, niet goed gelezen wat je even snel op internet hebt gevonden. Ook heb je geen rekening gehouden met de gebruikelijke wachttijd voor rechtsbijstand. Daarnaast zal de transitie vergoeding bij lange na niet de schade kunnen dekken die haar leidingenlevende haar heeft aangedaan door een verstoorde arbeidsrelatie te forceren (“een belangrijke, zo niet doorslaggevende rol heeft gespeeld”). Ze verdient een schadevergoeding en excuses van de RUG. Misschien kan ze nu al schade eisen omdat de rechter vind dat de RUG voor het grootste deel schuld is. Als ze het hoger beroep wint, en ik denk dat ze hele goede kansen maakt, dan komt de RUG er niet onderuit om haar schade te vergoeden. Ik (en ik denk nog duizenden met mij) hoop dat deze vreselijke misstap van FEB rechtgezet zal worden.
De enige die continue blijft stoken is mevr Tauber and the gang. Niet voor niets botste ze met de rest van de vakgroep. Kennelijk vindt ze het moeilijk om compromissen te sluiten en rekening te houden met anderen. Wat ben ik blij dat ze weg is – je zou maar zo’n afgunstige en jaloerse collega op je afdeling hebben, brrr. Het erge is dat ze zelf niet doorheeft wat voor privilege ze wel niet genoot. Het eigen falen en gedrag niet willen inzien, maar in de slachtofferrol duiken en ruzie maken met anderen.
Täuber was al lang weg. Uit de hoorzitting bleek dat Täuber al jaren niet meer op de afdeling was geweest. Ze werkte al heel lang interdisciplinair over de hele universiteit en was werkzaam bij letteren toen de lange armen van de professoren van HRM & OB haar oppakten en de universiteit uitwierpen. Dat is geen ruzie, dat is een doelbewuste achtervolging. Hoe kun je last van iemand hebben die je al jaren niet gezien of gesproken hebt? Dat kan alleen als je je zodanig stoort aan haar publicaties dat je haar wilt straffen. Een schending van haar academische vrijheid en een treurig voorbeeld van academic bullying.
@Cheapgoat: Maar ze was toch nog steeds in dienst van FEB? Het kan best dat ze daar in de praktijk niet meer kwam en met collega’s bij Letteren werkte. Als dat echter op kosten van FEB was, dan was dat natuurlijk geen duurzame oplossing. Los van de schuldvraag met betrekking tot het conflict lijkt het me begrijpelijk dat FEB er geen behoefte aan heeft om een UHD op de loonlijst te hebben die nooit op de afdeling verschijnt en in feite elders werkt.
Ogenschijnlijk was een aanstelling bij Letteren een oplossing geweest waar iedereen vrede mee had kunnen hebben. Het is treurig dat dit niet is gelukt. Was er bij Letteren geen budget?
Iemand in de functie van Susanne Täuber verdient ca. 100.000 euro per jaar. Van zo’n salaris kan een doorsnee-Nederlander alleen dromen.
Voor de verloren rechtszaak moet ze ca. 1.000 euro proceskosten (incl. kosten advocaat) aan de RUG betalen. Ik begrijp niet waarvoor zij nu crowdfunding nodig heeft.
En trouwens: “Ze stelt bovendien dat crowdfunding de enige manier lijkt om de individuele werknemer te beschermen tegen een organisatie die ‘oneindige middelen beschikbaar heeft’.”
Ehh, ooit van een rechtsbijstandsverzekering gehoord? Die krijg je al voor 200 à 300 euro per jaar.
Foutje, mijn antwoord op jouw staat hierboven.