Kijkcijfers

Elke dag vraagt de redactie van de UK zich af: waar schrijven we over, waarom schrijven we erover en hoe? Daarom een wekelijks kijkje achter de schermen.

De Universiteitskrant heeft in december een uitgebreid onderzoek gehouden onder de lezers (en niet-lezers) naar hun (on)tevredenheid over de UK, wat ze vinden van de inhoud en onderwerpskeuzes. Bijna duizend mensen hebben tientallen vragen doorgeworsteld en beantwoord.

Bijna duizend, dat is niets niks. We waren meer dan plezierig verrast. De UK doet er kennelijk toe en dat is bemoedigend (zie Bij de UK van vorige week, over wederom een hogeschoolmagazine dat wordt opgeheven).

Conclusies

De uitkomsten van het onderzoek kan ik nog niet geven, die worden nu verwerkt. En de cijfers moeten daarna worden geïnterpreteerd, zodat we conclusies kunnen trekken. Dan hopen we een duidelijker antwoord te krijgen op vragen als: wat doen we goed en wat moet beter? En welke onderwerpen spreken tot de verbeelding en welke niet? Een ‘redactionele formule’, heet dat met een mooi woord.

Een logische vraag is: hebben we daar op dit moment dan geen benul van?

Dat hebben we natuurlijk wel. In het onlinetijdperk kun je heel veel monitoren. Zo weten we dat we met sex, drugs and rock & roll niet per definitie punten scoren (wat vaak wel wordt aangenomen). Humaninterestverhalen ‘lopen’ doorgaans heel goed, achtergronden over de wetenschap idem. En ook verhalen die zijn gerelateerd aan het studentenleven worden graag gelezen, evenals meer diepgravende stukken.

Waarom dan toch zo’n onderzoek? Omdat die kale onlinestatistieken uiteindelijk weinig tot niets zeggen over de kwalitatieve waardering. De cijfers geven evenmin antwoord op de vraag wat onze achterban eventueel mist en wel graag wil zien.

Formule

Het vertalen van alle gegevens naar een redactionele formule zal niet gemakkelijk zijn, overigens. Er wordt wel eens gezegd dat een universiteitskrant (niet déze universiteitskrant, maar in het algemeen) het eigenlijk heel gemakkelijk heeft, omdat die werkt binnen een zogenoemde nichemarkt, een duidelijk afgebakend terrein. In ons geval dus de RUG.

Schijn bedriegt. Een universiteit is een samenleving in het klein, met een enorme diversiteit in belangstelling en beleving; we bedienen de eerstejaars en de emeritus hoogleraar, en die staan beiden heel anders met hun voetjes op de grond. Het is daarom allesbehalve een eenvoudige opgave om iedereen honderd procent tevreden te houden. Maar de boodschap voor nu is in ieder geval: we nemen onze lezer serieus en zullen naar hem/haar luisteren.

Een nuancering is wel op zijn plaats. We laten ons niet alléén leiden door de ‘kijkcijfers’. We willen en zullen niet per definitie iets uit de weg gaan wat inhoudelijk goed is, maar op voorhand minder scoort.

Want er moet, zeker binnen een universiteit, plaats zijn en plaats blijven voor het andere geluid.

Rob Siebelink, hoofdredacteur

Engels

Abonneer
Laat het weten als er

De spelregels voor reageren: blijf on topic, geen herhalingen, geen URLs, geen haatspraak en beledigingen. / The rules for commenting: stay on topic, don't repeat yourself, no URLs, no hate speech or insults.

guest

0 Reacties
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties