‘Het is best aardig’, zegt een 24-jarige Spaanse student, die niet met zijn naam genoemd wil worden (‘Ik weet niet wie dit leest’). Hij is blij dat hij een dak boven z’n hoofd heeft. In augustus begon de Spanjaard met zoeken naar een kamer. Toen hij vorige week naar Groningen kwam had hij nog steeds niets gevonden. ‘Ik bleef een nacht in een hostel, maar toen ik hoorde dat dit er was, ben ik meteen gegaan’, vertelt hij.
De voormalige vluchtelingenopvang wordt nog flink opgeknapt. In de hallen staan tafels en planken, elektriciteitsdraden hangen op sommige plekken uit het plafond. Sinds twee weken zijn bouwvakkers er volop aan de slag. ‘Het moet allemaal snel, niet te moeilijk over doen’, zegt een van hen. De ruime kamers worden gevuld met twee bedden, een provisorisch in elkaar geknutselde kast, een bureau en stoel. Echt gezellig is het er nog niet, maar het is duidelijk dat er veel energie in wordt gestoken om er iets leuks van te maken.
‘Het is wat ver’
‘Het kon beter, het kon slechter’, concludeert de Spanjaard. Zijn Pakistaanse huisgenoot Zain Ulabideen is positiever. ‘Het is hier beter dan in het hostel’, zegt hij. De gemeenschappelijke kamer heeft een paar tafels, stoelen en een voetbaltafel. Van een van de posters aan de muur is een dartbord gemaakt. En er worden keukens gebouwd, met simpele elektrische kookplaten en mooie combimagnetrons.
‘Nu nemen we gewoon wat eten mee uit de stad’, vertelt Ulabideen. ‘Ik heb geen fiets, dus ik doe alles met de bus.’ De afstand is wel wat lastig, meent hij. Voor zijn studie chemical engineering moet hij veertig minuten reizen met de bus. ‘Het is wat ver van het centrum.’
Maar de studenten zijn allang blij dat ze onderdak hebben. Het is er warm en schoon. De prijs is misschien wat hoog. ‘Wij financieren dit project. En we delen een kamer, dus de prijs zou eigenlijk zo’n 10 of 11 euro per nacht moeten zijn’, zegt de student uit Barcelona. Maar beiden kennen de verhalen van studenten die in auto’s of op het station hebben geslapen. Wat dat betreft hebben ze weinig te klagen, vinden ze.
‘Ik weet niet wie de schuldige is. Ik geef alleen aan dat er te weinig kamers zijn. Er moet iets gebeuren’, reageert de Spanjaard. ‘Als ze dit gebouw houden, blijf ik misschien wel. Het is gewoon te veel gedoe om iets anders te vinden. Het is een slagveld daar.’
De RUG is in elk geval van plan om het pand, omgedoopt tot Suite23, tot en met oktober open te houden. Tegen die tijd hebben vrijwel alle internationals een eigen kamer gevonden, denkt de universiteit. Maar daar zijn de bewoners nog niet zo zeker van. ‘Ik vrees het moment dat ze het pand sluiten. Waarschijnlijk hebben we in oktober dan een nieuwe crisis.’
Prijs per nacht
Hoe wordt de huurprijs van de noodopvang berekend? ‘Het bedrag per bed per nacht is gebaseerd op een opgave van de exploitant’, reageert RUG-woordvoerder Jorien Bakker. ‘De kosten komen onder andere voort uit de aanschaf van honderd splinternieuwe boxspringmatrassen. Verder zijn er kosten voor energie, water en voor het beheer. Ook is er wifi geregeld en zijn kamers voorzien van extra meubilair, naast een bed en matras. Ter vergelijking: een bed op de slaapzaal bij Simplon Jongerenhotel kost zo’n euro 18 per nacht.’