Volgens beide partijen legt het universiteitsbestuur de schuld voor de vele klachten over werkdruk te veel bij de werknemers neer. ‘U wast uw handen in onschuld. U hebt tot nu toe alleen speelgoedmaatregelen genomen, maar wij verlangen structurele maatregelen: meer personeel, de onderwijslast universiteitsbreed maximeren tot 50 procent van de aanstelling, en werk maken van een serieus sabbaticalbeleid’, hield De Baets het bestuurscollege voor.
Vakbond FNV meldde eerder dit jaar dat de druk op de ketel te hoog is bij veel universiteitspersoneel. Meer dan de helft van alle medewerkers zou daardoor lichamelijke of psychische klachten hebben.
‘Torenhoge werkdruk is de onvermijdelijke uitkomst van de universiteit als diploma- en publicatiefabriek. Het bestuur doet er alles aan om te ontkennen dat zij het zijn die de problemen veroorzaken’, zei Jasper Been van DAG in de universiteitsraad.
Sporten
De raad besprak donderdag een plan van het RUG-bestuur om de werkdruk aan te pakken. Daarin wordt vooral gesproken over bestaande projecten waarbij medewerkers tijdelijk van werkplek kunnen wisselen, sporten of advies krijgen over tijdsindeling en gezond eten.
‘Nergens in dit stuk wordt publicatiedruk, flexibilisering of de student-stafratio genoemd: het is de schuld van de individuele werknemer zelf’, reageerde Been.
Bestuursvoorzitter Sibrand Poppema geeft toe dat de werkdruk is toegenomen, maar vindt niet dat de schuld bij de werknemer wordt neergelegd. ‘Ik vind dat verwijt volstrekt ongepast’, zei hij. ‘We zeggen alleen dat individuele medewerkers zelf besluiten of ze ’s avonds al dan niet aan het werk gaan aan hun onderzoek. Dat is een persoonlijke keuze.’
Kwaliteit
Ook zijn er volgens Poppema te veel wetenschappers die denken dat het beter is om zoveel mogelijk te publiceren. ‘Het gaat niet om hoeveel, het gaat om de kwaliteit. Als een betere kwaliteit zou betekenen dat we dalen in de rankings, zou me dat helemaal niets schelen. Als iemand honderden publicaties heeft per jaar, kan ik dat moeilijk serieus nemen. En toch zien we dat. Dat zal anders moeten.’
Volgens de RUG-bestuurder zal worden geïnvesteerd in meer personeel. ‘Waardoor voor het eerst in vele jaren de student-stafratio zal verbeteren, met als doel om de werkdruk te verminderen. En daardoor zal het onderwijs beter worden.’
Dit lijkt toch vooral een serie vrome beloften van onze College voorzitter. In de Letterenfaculteit is een jaar geleden de fte vergoeding voor onderwijs met gemiddeld 10% verslechterd om de begroting weer rond te krijgen. Ondanks de eis van de Personeelsfractie in de Faculteitsraad dat er binnen een jaar maatregelen moesten komen om de werkdruk weer te verlichten is er niets gebeurd behalve beloften van een onderzoek (maar dat is al tijden geleden gedaan en met de resultaten is toen ook niets gedaan), en vage plannen die op de lange duur wellicht (maar ook alleen maar wellicht) verbetering moeten brengen. Maar zoals Maynard Keynes al zei: ‘in the long run we are all dead.’ Het enige wat het CvB interessant vindt aan de Letterenfaculteit is de begroting.
Dr. Willem Jongman, personeelsfractie FR Letteren