Elke dag vraagt de redactie van UKrant zich af: waar schrijven we over, waarom schrijven we erover en hoe? Een kijkje achter de schermen.
Vorige week publiceerde UKrant een opiniebijdrage van een Italiaanse student-assistent die gewerkt heeft bij het lustrumbureau van de RUG, onder de kop ‘All Inclusive? Dat gold niet voor het lustrumteam’.
Haar (persoonlijke) observaties komen er in grote lijnen op neer dat de werkwijze achter de schermen van het lustrumbureau niet zo inclusief was als het lustrumthema ‘All Inclusive’ suggereerde. Dat kwam UKrant op de nodige kritiek te staan vanuit de RUG. Het opiniestuk was natrappen en wraakzuchtig. En wij hadden voor zoiets nooit een podium mogen geven.
De redactie van UKrant brengt dagelijks nieuws en achtergrondverhalen, maar UKrant is óók een podium voor de academische gemeenschap waar iedereen een bijdrage kan leveren aan het publieke debat.
Dat kan op twee manieren: een korte, snelle en spontane reactie geven op de site (via Disqus), of een (langer) opiniestuk insturen. Daarvoor hebben we spelregels.
Publicatie van een opiniestuk betekent niet dat de redactie achter de inhoud staat
Zo moet een opiniestuk een duidelijke mening hebben (dat klinkt wat zot, maar we krijgen – echt waar – ook wel eens een ‘opiniebijdrage’ over een mooie wandeling in het bos), relevant zijn en bij voorkeur actueel, argumenten/onderbouwing en geen aantoonbare onzin bevatten (de aarde is een pannenkoek en de zon draait om ons heen). En, heel belangrijk: een opiniestuk is nooit anoniem.
Als UKrant een opiniebijdrage publiceert, wil dat niet zeggen dat de redactie het eens is met de inhoud – dat is totaal irrelevant. Het wil wél zeggen dat de redactie de bijdrage interessant vindt voor het publieke debat en dat het voldoet aan de (meeste) spelregels die hierboven staan omschreven.
Wellicht aardig om te weten: Minstens de helft van de opiniebijdragen voldoet niet of niet voldoende aan de criteria, en wordt dus afgewezen.
Vanzelfsprekend is ook het gewraakte opiniestuk langs de meetlat gelegd, na overleg met de auteur op bepaalde punten aangepast (dat is heel gebruikelijk) en uiteindelijk gepubliceerd. Ja natuurlijk, het was een kritisch en soms scherp stuk. Maar valt het in de categorie wraakzuchtig? Is het ordinair natrappen?
Nee, was, is en blijft de conclusie. Vanzelfsprekend heeft UKrant de RUG aangeboden om een eigen opiniestuk over de kwestie in te sturen. Daar had ze geen behoefte aan. Wel besloot scheidend rector magnificus Elmer Sterken een eerder toegezegde afscheidsinterview met UKrant naar aanleiding van het gepubliceerde stuk te schrappen.
Over wraakzuchtig gesproken.
Rob Siebelink, hoofdredacteur UKrant