In de rubriek ‘Intussen elders’ verzamelen we nieuws van andere universiteiten. Deze week: Een onderzoek naar vakevaluaties van de Universiteit Leiden leidt tot gefronste wenkbrauwen en werkdruk in Maastricht blijft onveranderd hoog.
Vakevaluaties: ‘Lekker jurkje had ze weer aan’
De Faculty of Governance and Global Affairs, de Haagse faculteit van de Universiteit Leiden, heeft onderzoek gedaan naar vakevaluaties: de feedback van studenten over een docent en/of vak. Dat leidde tot gefronste wenkbrauwen, zo beschrijft de Leidse universiteitskrant Mare.
Uit de evaluatie blijkt dat vrouwelijke docenten slechter worden beoordeeld dan mannen, witte docenten gemiddeld hoger scoren, docenten met een accent lager en knappe, populaire docenten krijgen hogere cijfers dan ‘serieuzere’.
Ook krijgen docenten (anonieme) reacties als ‘ze was leuk/lief’, ‘Lekker jurkje had ze weer aan tijdens het laatste college’ of ‘De docent was superkut!’
Wat ook opvalt: studenten geven hun docent een lager cijfer als ze een slecht cijfer hebben gekregen. ‘Bij lage cijfers zijn studenten soms gefrustreerd en reageren dat via zo’n beoordeling af op de docent’, aldus de onderzoekers in Mare.
‘Werkdruk in Maastricht nog steeds veel te hoog’
De werkdruk aan de Universiteit Maastricht is nog steeds veel te hoog. Ongeveer 34 procent van de wetenschappelijk medewerkers heeft een grote kans om een burn-out te krijgen. ‘Zeer ernstig en uitermate zorgelijk’, zeggen twee werkdruk-experts in de Maastrichtse universiteitskrant Observant.
De experts stellen dat de kans op een burn-out op de Limburgse universiteit bijna twee keer zo hoog is als het landelijk gemiddelde. Ook andere uitkomsten zijn alarmerend, vinden ze: 22 procent van het UM-personeel heeft een zeer hoog risico op uitputting (landelijk 6 procent).
Hun conclusie: ‘Deze mensen zijn hartstikke moe, het moet gevolgen hebben voor de kwaliteit van hun werk, dat kan niet anders. En voor de samenwerking: wie zo uitgeput is, heeft zijn emoties niet altijd in de hand, denk aan een kort lontje, aan spontaan huilen, aan lange tenen.’