Evaluaties worden overschat
Kristina Linke: Ik ben sinds 2012 universitair hoofddocent bij FEB en ik heb een aantal evaluaties van studenten gehad. Blijkbaar zijn deze evaluaties op dit moment de enige manier om het onderwijs van docenten te beoordelen. Maar of dat de boel echt goed meet?
Op mijn faculteit vulden maar heel weinig studenten de laatste evaluatie in: sowieso lag de aanwezigheid bij de colleges eigenlijk te laag en slechts twintig tot vijftig procent van de studenten vulden de evaluatie in. Het is gewoon overduidelijk dat deze evaluaties niet representatief zijn.
Bovendien: Zijn studenten eigenlijk wel in staat om onderwijskwaliteit te beoordelen? Voor hetzelfde geld gebruiken ze de evaluatie om wraak te nemen op een strenge docent, of belonen ze een onderhoudende docent.
Straks lesgeven, brrr…
Sreejita Ghosh: Ik begon vorig jaar als promovendus en deed een mastercollege. De coördinatoren van het college vroegen ons om gewoon feedback te geven wanneer we dat nuttig vonden, omdat het college voor het eerst gegeven werd.
We maakten de opdrachten in groepjes van vier. In mijn groepje klaagde de meest luie student die dus heel weinig deed juist het hardst over het college. In ieder groepje zat er wel één: iemand die zich niet aan de afspraken hield, het cijfer naar beneden haalde en vervolgens de docenten en onderwijsassistenten overal de schuld van gaf.
Als het college echt slecht was, hadden deze zeikerds direct naar de coördinatoren moeten stappen. Maar in plaats daarvan verscholen ze zich achter hun anonimiteit en maakten gemene opmerkingen op het formulier. Nu ik heb gezien hoe gemeen sommige studenten zijn tegen hoogleraren en onderwijsassistenten die gewoon hun best deden, die openstonden voor suggesties en ons hielpen, vind ik het echt verschrikkelijk dat ik straks moet lesgeven.
Anonimiteit is geen mening
Nicolai Petkov: Ik werk al 26 jaar als hoogleraar bij de RUG en ben lid van de opleidingscommissie. Ik heb een hoop gemene opmerkingen gelezen over de colleges van collega’s die verder een goede reputatie hadden. Jonge docenten raken vaak gefrustreerd van die bizarre en respectloze opmerkingen en ervaren collega’s worden er cynisch van.
Ongeveer vijftien jaar geleden vertelde mijn studerende dochter over een college dat zij volgde. Zij vond het een fantastisch college en vertelde mij over de opmerkingen van haar medestudenten: ‘Waarom moeten we zoveel wiskunde leren? Studeren moet wel een beetje leuk blijven. We betalen toch collegegeld?’ En dan heb ik het nog niet eens over hoe een veeleisende docent persoonlijk werd aangevallen.
Zij raakte als student (en lid van de universiteitsraad) volledige gedesillusioneerd over de rol en het nut van deze evaluaties. Het feit dat deze evaluaties anoniem zijn strookt ook niet met de doelstelling van de universiteit om jonge mensen aan te leren achter hun mening te staan.
Docenten zitten klem
Lorenzo Squintani: Ik werk sinds 2013 als universitair hoofddocent bij de faculteit Rechten en heb aan meerdere evaluaties meegedaan. Na de evaluatie volgt altijd een vergadering met het bestuur, een aantal studenten en de docenten. Deze vergaderingen zijn vaak verontrustend: het bestuur concentreert zich voornamelijk op de ‘verbeterpunten’ die aangegeven worden op het formulier.
Het bestuur wil vervolgens dat de docenten concessies doen en meer oefententamens geven, de antwoorden makkelijker maken, of zelfs hun leerdoelen naar beneden aanpassen. En omdat de colleges allemaal apart worden beoordeeld, kunnen de docenten van aan elkaar verwante colleges ook niet met elkaar overleggen.
Dit soort vergaderingen zijn eigenlijk alleen maar bedoeld om het bestuur de mogelijkheid te geven de docenten te confronteren met de negatieve en anonieme opmerkingen uit de evaluaties. Docenten worden gewoon klemgezet tussen studenten en het bestuur.
Het wordt echt tijd om het nut van evaluaties door studenten te heroverwegen. We moeten een nieuwe, opbouwende en toepasselijke manier vinden waarop studenten feedback kunnen geven en de onderwijskwaliteit kunnen beoordelen.
Kristina Linke (FEB), Sreejita Ghosh (FSE), Nicolai Petkov (FSE), en Lorenzo Squintani (FR)