Opgetogen professoren van het Stratingh Instituut voor Chemie en Technologie schudden handen, plegen telefoontjes, wisselen felicitaties uit. Terwijl hij aan het lesgeven was, gewoon hier, in een van de gebouwen van het Zernikecomplex, heeft Ben Feringa gehoord dat hij de Nobelprijs voor de Chemie heeft gewonnen.
The man of the hour laat het allemaal wat bedremmeld over zich heen komen. Op zijn gezicht wisselen een gelukzalige glimlach en bescheiden ongeloof elkaar af.
‘Wat een geluk’, zegt zijn stralende dochter, ‘dat je net vandaag je nette overhemd aan hebt!’
Dat beaamt hij.
‘Ben!’, roept collega Adriaan Minnaard. ‘We hebben een briljant idee voor een foto. Naast de Stratingh-auto.’
‘O ja’, zegt Feringa, en hij loopt mee.
In een vergaderzaal staat een klein wagentje met drie wielen onder een glazen stolp. Het is het eerste elektrische autootje ter wereld, en het werd in de 19e eeuw door de Groninger scheikundige Sibrandus Stratingh gebouwd. ‘En nu staat Ben ernaast. Het kan haast niet mooier’, zegt een tevreden Minnaard, terwijl Feringa poseert.
Nadat onze foto gemaakt is, dient de volgende fotograaf zich aan. We hebben nog net de tijd om te vragen hoe hij zich eigenlijk voelt.
‘Heel blij. En geschokt. En ook wel een beetje emotioneel.’
