Amethiststraat 13
‘Ik neem altijd een fles Riga Black mee naar feestjes’
Door Ana Tudose
By Ana Tudose
Ana Tudose
Aleks’ romige kip-champignonpasta
Voor 3 personen
1/2 pak Grand’ Italia penne pasta (aanbevolen door zijn Italiaanse huisgenoot)
300 gram kip
8 kleine witte champignons
1/2 ui
AH Kookroom (250 ml)
Zout
Peper
Voor de garnering:
Dille
Salade á la Aleks voor erbij:
4 kleine tomaten
1 rode paprika
1/2 komkommer
Crème fraîche (125 ml)
Bereiding:
- Snijd de champignons, de ui en de kip in kleine stukjes.
- Verhit de ui in een pan met olie en laat de ui twee minuten karamelliseren. Voeg de kip en de champignons toe, laat vijf minuten pruttelen en schenk er vervolgens de kookroom bij. Laat 5-10 minuten koken op een laag- tot middelhoog vuur. Breng op smaak met peper en zout.
- Kook de pasta volgens de aanwijzingen op de verpakking.
- Snijd de dille in stukjes.
- Voor de salade: snijd de tomaten, de rode paprika en de komkommer in kleine stukjes en doe deze in een grote schaal. Voeg de crème fraîche toe. Breng op smaak.
‘We maken de vloer beneden bijna nooit schoon, dus je schoenen hoeven niet uit’, zegt Aleks terwijl hij de keuken inloopt. Vanavond kookt hij pasta voor ons. Helemaal in z’n eentje.
De student uit Letland woont op Amethiststraat 13 dan wel samen met drie anderen, eigenlijk wonen ze vooral samen op zichzelf, legt Aleks uit. Ze delen de keuken en de twee badkamers, maar het huis heeft geen woonkamer of andere ruimte waar ze samen kunnen zitten en elkaar beter kunnen leren kennen.
Er is een tuin, waar hij graag eet. ‘Maar meestal neem ik m’n eten mee naar m’n kamer en eet ik het daar op.’
Nadiia, de huisgenoot met wie Aleks de beste band heeft, woont er nog maar een paar maanden. De Italiaanse en hij eten soms wel samen of ze gaan naar het nabijgelegen park voor een praatje en een wandeling. ‘Ik zie haar en haar vriend vaker dan mijn andere huisgenoten’, zegt hij met een lach. En in de weekenden gaan de anderen naar hun ouders die in de buurt wonen.
Airfryers
In de keuken is Aleks op zoek naar een pan om de pasta in te koken. Op de achtergrond staan de wasmachine en de droger te draaien, een tijdsbesparing voor de immer drukke studenten. Zijn oog valt op twee kleinere apparaten. ‘Deze twee airfryers, daar kan ik je nog een grappig verhaal over vertellen’, zegt hij met gevoel voor drama. Ze zijn van… niemand die hier woont!’ Hij lacht.
‘De eerste airfryer is gekocht door iemand die hier voor mij woonde’, legt hij uit, ‘Maar op een gegeven moment deed het ding het niet meer, dus kocht ze een nieuwe. Alleen toen bleek dat de eerste het wél gewoon deed. Toen ze verhuisde liet ze allebei die dingen achter.’
Aleks vindt het niet erg, soms gebruikt hij ze. ‘Maar we zouden er natuurlijk ook eentje kunnen verkopen en er wat geld aan kunnen verdienen’, bedenkt hij.
Coronatijd
Het vermoeden is dat een van de huisgenoten de pan heeft en dat betekent dat Aleks het menu om moet gooien en groenten moet halen. Op weg naar de supermarkt vertelt hij over zijn eerste verblijf in Groningen: The Village, tijdens corona.
‘Er waren veel mensen, wat leuk was, want ik heb daar veel vrienden gemaakt, maar de keuken was meestal behoorlijk vies.’ Ongeveer een jaar geleden verhuisde hij naar het studentenhuis waar hij nu woont en geniet hij er van de privacy en de schone keuken. En met een Nederlandse huisgenoot die volgens hem ‘heel luidruchtig’ was. ‘Maar om een of andere reden kreeg hij ons altijd samen.’ Nu niet meer. Hij is verhuisd.
Terug thuis gaat Aleks op zoek naar een koekenpan en vindt: de grote pasta pan. ‘Nu kunnen we het nog lekkerder maken’, zegt hij, ‘Met een salade erbij.’ Terwijl hij druk bezig is met koken en de saus nog een keer proeft, belt zijn moeder.
Het wordt een kort gesprek. ‘Ik heb gezegd dat ik druk bezig ben met een ongelofelijk lekkere pasta’, lacht Aleks. Hij vertelt dat hij iedere dag kookt, soms zelfs drie keer per dag.
Ieder voor zich
‘Zoals je ziet is het hier ieder voor zich’, zegt hij terwijl hij zich verontschuldigt voor het feit dat er maar een kom is. Hij pakt zijn tot de rand gevulde bord en loopt de trap op naar zijn kamer op de eerste verdieping. Een plek met grote horizontale ramen, een tweepersoonsbed, bureau, wat kasten, een wasbak met een spiegel en een enorme grijze bank. Het had wat voeten in aarde om die hierbinnen te krijgen, zegt hij. ‘We hebben de kussens eraf moeten snijden.’
En er staat een raar uitziende fles. ‘Een lokale kruidendrank uit mijn thuisland’, zegt hij, ‘Riga Black BALSAM 1752. Die neem ik altijd mee naar feestjes.’ Dan valt zijn blik weer op de rest van zijn maaltijd, die hij in een paar minuten wegwerkt. Zijn bord is weer net zo schoon als toen hij het uit het keukenkastje haalde.
Jouw huis en huishap ook in deze serie? Meld je hier aan en UKrant schuift gezellig aan.
