Casa Mundo
‘Ik vroeg om
meer pit’
Door Rob van der Wal
By Rob van der Wal
Rob van der Wal
Calebs Nigeriaanse jollofrijst met stoofpot (en geroosterde kip)
Helaas heeft Caleb geen hoeveelheden bijgehouden van de ingrediënten.
rijst
tomaten
paprika
knoflook
plantaardige olie
uien (gehakt)
tomatenpasta
kerriepoeder
laurierbladeren
gemalen witte peper (niet te veel als je niet van pittig houdt)
kippenbouillonblokjes
champignons
doperwten
Was de rijst en giet hem af. Maal de tomaten, paprika en knoflook fijn in de blender. Verhit olie in de pan en doe de uien erin. Voeg na 2-3 minuten de tomatenpasta toe en roer door elkaar. Laat 3-5 minuten bakken.
Voeg het tomaten-paprikamengsel toe. Roer het geheel een paar minuten en voeg dan de kerriepoeder, laurierbladeren, witte peper en bouillonblokjes toe. Doe een deksel op de pan en laat 10-15 minuten stoven.
Doe de rijst erbij en zorg dat de stoofpot de rijst bedekt (of voeg extra water toe). Voeg de champignons en doperwten toe. Doe het deksel weer op de pan en blijf af en toe roeren tot de rijst gaar is.
Als je wilt kun je de rijst serveren met kippendijen en -pootjes die je inwrijft met kerriepoeder en dan roostert in de oven.
‘Wil je een potje tafeltennissen voor het eten?’ vraagt Arïen. De studenten in Casa Mundo in de Grunobuurt maken er een echte wedstrijd van, licht hij toe. ‘Hoewel ik nooit kan winnen van Myunghun.’ En inderdaad: zijn Zuid-Koreaanse huisgenoot is als een gek aan het smashen, waardoor zijn tegenstanders vanaf het begin denken dat ze geen kans hebben.
Het is geen toeval dat Arïen, Myunghun en hun twaalf huisgenoten hier wonen. Casa Mundo zit in een voormalige kerk en is eigendom van een christelijke organisatie, Ruimzicht, die het gebouw kocht toen het zijn functie als godshuis verloor.
Convivium
‘Deze plek noem je een convivium: een groep mensen die samenwonen’, legt Arïen uit. Dat betekent ook dat er bepaalde regels zijn voor de bewoners. Er is een wekelijkse huisavond – vanavond – om het groepsgevoel te bevorderen. En je moet een christelijke achtergrond hebben, al doet de stroming niet ter zake.
Een echo weerklinkt als we de trap nemen naar een galerij in de grote zaal die naar veertien kamers leidt – elk met eigen badkamer – over twee woonlagen. De kerkbanken staan er nog steeds, maar nu worden ze gebruikt om kleren en beddengoed op te laten drogen. ‘Het is fijn om zo’n grote ruimte te hebben, al gebruiken we hem nauwelijks’, zegt Arïen. ‘Hoewel: laatst hebben we papieren vliegtuigjes gegooid vanaf hier.’
Casa Mundo is erg internationaal. Acht van de veertien bewoners zijn internationals. Ze doen een master theologie of promoveren aan de Protestantse Theologische Universiteit, verbonden aan de RUG. Deze woensdag schuiven er mensen uit India, Ghana, Duitsland, Nigeria en Zuid-Korea aan. Speciale gast is Adam, een 42-jarige predikant uit Ghana en tot afgelopen juli een van de bewoners van het huis.
Restaurantkeuken
In oude keuken van de kerk staat de chef-kok van vandaag, Caleb, achter twee grote pannen rijst en eentje met een zachtjes pruttelende vegetarisch stoofpot. De ruimte is groot genoeg om als restaurantkeuken te fungeren: er zijn zelfs twee fornuizen. Vandaag zijn de huisgenoten massaal toegestroomd om te helpen met snijden en in de pannen te roeren. Aan de andere kant van de keuken worden kippenvleugeltjes in de oven geschoven om een knapperig korstje te krijgen. ‘Bijna klaar’, zegt Caleb.
Als de laatste borden en pannen op de grote vierkante tafel in de enorme gemeenschappelijke ruimte zijn gezet – hier werden voorheen activiteiten georganiseerd – komen de laatste huisgenoten binnendruppelen. Ze zijn met z’n elven vanavond. De groep valt stil en begint te bidden.
De pot schaft vanavond jollofrijst, een recept uit Calebs thuisland Nigeria. Er zitten tomaten in, uien en heel veel witte peper en Madame Jeanette’s om het pittig te maken. En pittig is het. Zelfs wat meer dan normaal. Als iedereen toetast, bekent Tirsa: ‘Ik heb de kok aangemoedigd om het pittiger te maken.’ De meeste studenten aan tafel snakken al snel naar melk om de vlammen te doven. Zweet druppelt van Myunghuns voorhoofd.
Gelukkig staat er ook mildgekruide kip op tafel plus een paddenstoelenstoofpot, bosuitjes en jus. Vooral de kip is erg populair, net als de druiven die het dessert vormen. ‘Ik wilde eerst aardbeien en yoghurt meenemen’, zegt Shinato. ‘Maar toen dacht ik: het is nu meer druivenseizoen, dus kocht ik dit.’
Als de borden weer in de keuken staan, verplaatst de groep zich naar een paar banken aan de andere kant van de kamer. Tijd voor het limo: het liturgische moment om te reflecteren op de dag. De eerste ronde klinkt er veelvuldig ‘dank je wel’ en ‘graag gedaan’.
Myunghun wil een praktische kwestie bespreken. ‘Ik wilde weten wanneer ik het huis moest schoonmaken, maar het rooster was onbegrijpelijk. Kan iemand me uitleggen hoe dit werkt?’ Arïen knikt. ‘Natuurlijk. En ik bedenk me net dat ik nog niet geïnaugureerd ben in het huis.’ Hij heeft wel een voorstel hoe ze dat zouden kunnen doen. ‘Ik, Arïen, verklaar hierbij dat Arïen zich aan de regels van het huis zal houden’, lacht hij. ‘In het Latijn.’
Jouw huis en huishap ook in deze serie? Meld je hier aan en UKrant schuift gezellig aan.
