Alleen

Het was ergens tussen het laatste plichtmatig weggespoelde kopje koffie en de eerste – bevrijdende – alcoholische versnapering dat het oudste lid van het gezelschap begon over de kersttoespraak van de koning.
Door Gerrit Breeuwsma

De kamer zat stampvol met mensen in de leeftijdsrange van tien tot tachtig jaar, die allemaal op een of andere manier familie van elkaar waren of dat doel nastreefden. Het kon niet anders of het moest dus wel gezellig worden.

Mensen van boven de vijftig zijn nog vaak geneigd te denken dat iets dat op tv is geweest een gemeenschappelijk onderwerp van gesprek kan zijn, maar dat is een vergissing. Iedereen heeft zo zijn eigen programmavoorziening en nog maar zelden zijn de reguliere televisiezenders daar de leveranciers van.

Vrijwel niemand had de toespraak gezien. Gelukkig werden we snel even bijgepraat. Het kwam er op neer dat we minder op onszelf gericht zouden moeten zijn en meer op elkaar – ‘niet zoeken naar een breder ik, maar naar een groter wij’ – maar daarvoor moesten we wel uit onze digitale bubbel komen, want die sloot ons juist af van anderen; stond gemeenschapszin en echte verbinding in de weg.

De pater familias keek hierbij even in de richting van de jongere familieleden, die vergroeid lijken met hun digitale gadgets en een ernstige vorm van fantoompijn registreren als ze hun mobiel kwijt zijn. Ze konden nog heel wat van de koning opsteken, leek hij te willen benadrukken.

Maar toen kwam de drank op tafel en al gauw leek iedereen de kersttoespraak vergeten. Ook de stamoudste zelf trouwens, die nu op zijn iPad een grappig filmpje, dat hij als ‘kerstkaart’ had gekregen, liet zien aan een van zijn kleinkinderen.

In korte tijd was iedereen met zijn mobiele telefoon in de weer, werden er over en weer berichtjes verstuurd en moesten er natuurlijk grappige familiefoto’s en filmpjes worden gemaakt. De stemming zat er goed in en de digitale media vormde het smeermiddel in vrijwel alle gesprekken.

Alleen ik zat in mijn digiloze bubbel en bekeek het van een afstandje. Bij een eerdere gelegenheid had ik er nogal een punt van gemaakt dat foto’s en filmpjes met mij in beeld niet op Facebook mochten worden gezet. Maar ik had beter kunnen zeggen dat ik een ongeneeslijke ziekte onder de leden had, want er werd nogal geschokt op gereageerd.

Nog dagen later werd mijn vrouw gebeld met de vraag of ik ‘wel lekker in mijn vel zat’ en mijn kinderen lieten weten dat ze zich ‘doodgeschaamd hadden’. Ze stonden erop dat ik me een volgende keer beter zou gedragen. Sindsdien probeer ik bij familiegelegenheden zo subtiel mogelijk uit beeld te blijven of net op tijd mijn hoofd weg te draaien. Maar mocht u me ooit op een raar filmpje tegen komen, weet dan dat dat geheel tegen mijn wil is gemaakt.

Je leest wel eens dat de dagen rond kerst en Oud en Nieuw de moeilijkste zijn om door te komen voor al die mensen die het zonder familie moeten zien te stellen, maar met familie zijn het de lastigste dagen.

Het is zo langzamerhand een cliché geworden dat in onze moderne – digitale – samenleving veel mensen geïsoleerd zijn geraakt en er alleen voor staan. Ik zal niet ontkennen dat het sociale netwerk van sommige mensen erg schraal is en dat dat een negatief effect kan hebben op hun welzijn, maar eerlijk gezegd vind ik de verbindingsdrang en -dwang, die ons maant voortdurend in contact te blijven met anderen, minstens zo benauwend als het risico er (ooit) alleen voor te komen staan.

Sociologen en psychologen moedigen mensen aan hun sociale netwerk goed te onderhouden, zodat ze later bij het ouder worden niet vereenzamen. Maar waarom zou je mensen dan niet aanmoedigen om juist ook alleen te kunnen zijn, zodat je in tijden van eenzaamheid beter met jezelf uit de voeten kunt? Alleen zijn is niet, of niet per definitie, een beklagenswaardige, maar minstens zozeer een begerenswaardige situatie.

Daarom, omdat de koning het niet doet, wil ik u vanaf deze plek voor het komende jaar, thuis en op het werk, heel veel fijne uren alleen toewensen.

Geniet er maar van. Voor je het weet is het weer kerst.

Abonneer
Laat het weten als er

De spelregels voor reageren: blijf on topic, geen herhalingen, geen URLs, geen haatspraak en beledigingen. / The rules for commenting: stay on topic, don't repeat yourself, no URLs, no hate speech or insults.

guest

0 Reacties
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties