Eén keer per maand bezet een kleurrijk gezelschap van jonge LHBTQ’ers de ontmoetingsruimte van Jimmy’s, gevestigd aan de Herestraat. Sommige gasten zijn al lang en breed uit de kast en zoeken ‘lotgenoten’, anderen hebben het moeilijk met hun geaardheid en vinden het nog erg spannend. ‘We willen voor hen een veilige haven zijn’, vertelt Shanne Bouma (22), die Europese talen en culturen studeert.
RUG-studenten Shanne Bouma, Jesse David Marinus en Hilde van der Wal (van links naar rechts) helpen jonge LHBTQ’ers hun eigen geaardheid te accepteren. ‘Wij kunnen daar als ervaringsdeskundigen over meepraten.’
Samen met studenten Hilde van der Wal (24, kunst, cultuur en media) en Jesse David Marinus (20, minorities & multilingualism) zit Bouma in het begeleidingsteam voor de groep van achttien tot en met dertig jaar. ‘Elke meeting heeft een thema: liefde, vakantie, familie, gender. Laatst hadden we dating, dat was heel populair’, aldus Bouma.
Van der Wal: ‘Jongeren vroegen of we daar een keer aandacht aan konden besteden. Over het algemeen zijn het heel ontspannen middagen met activiteiten, zoals schilderen of tekenen. Daarnaast is er genoeg ruimte om te praten. Daar gaan we allemaal heel open-minded mee om. Je moet jezelf en anderen kunnen accepteren.’
Hindernis
Alle drie kunnen ze wel enigszins meepraten over de moeilijkheden op weg naar de acceptatie van hun geaardheid. Bij Van der Wal thuis verliep het nog wel soepel: ‘Mijn ouders zijn faghags. Zo heten fans van homo’s. Ze hadden er altijd wel veel over de vloer, dus in mijn jeugd was er niets raars aan. Op mijn middelbare school had ik er meer moeilijkheden mee.’
Voor Marinus was het een heel ander verhaal: ‘Ik kom uit het Friese Siegerswoude, een heel gereformeerd dorpje. Toen ik twaalf jaar oud was, wist ik het al; pas op mijn vijftiende durfde ik het echt onder ogen te zien. In de tussentijd bleef ik denken: het is een fase. Mijn ouders hebben er nu minder problemen mee en hebben me altijd voor 100 procent liefgehad. Ik help ze via boeken aan meer informatie over homoseksualiteit. Zij hebben het in die zin lastiger, zij moeten zich verantwoorden aan de omgeving.’
Zijn geloof vormde een grotere hindernis: ‘Bij een baptistengemeente waar ik lid was, mocht je als praktiserend homo geen lid zijn. Ik was hoofd babysitting en moest daarmee stoppen.’ Zelf staat Marinus er nuchter in: ‘Ik respecteer dat mensen er moeite mee hebben. Het kost even tijd. Zelf ben ik nu liberaal gelovig, ik zie mijn geaardheid als een aanvulling op het spirituele leven. Ik ben veel minder veroordelend en meer liefhebbend naar anderen.’
Voorportaal
Die ervaring neemt hij ook mee naar The Box. Voorafgaand aan de maandelijkse bijeenkomst organiseert de COC-afdeling komende zondag, op 7 mei, een speciale Coming Out Club. ‘Vanaf 12 uur kunnen mensen langskomen met vragen over het uit de kast komen. Wij kunnen daar als ervaringsdeskundigen over meepraten’, vertelt Bouma.
‘Iedereen is welkom. We zijn er voor een goed gesprek’, vult Marinus aan. Van der Wal: ‘We zijn een beetje het voorportaal voor studentenvereniging Ganymedes. Wie zich daar aansluit, is vaak al out and proud. Bij ons ligt de focus op hoe je je geaardheid integreert in je leven.’ Bouma knikt: ‘Het is heel chill dat er iemand is waarmee je kan praten als je met dingen worstelt. Daar zijn wij voor.’