Mooi hoor, die state-of-the-artdigiborden en flitsende powerpointpresentaties. Maar met het vertrouwde schoolbord en krijtjes kun je veel beter lesgeven, betoogt hoogleraar Adriaan J. Minnaard.
Men zou het bij al het geweld van digiborden, powerpointpresentaties en whiteboards haast vergeten, maar veruit het belangrijkste hulpmiddel bij het lesgeven binnen de Faculty of Science and Engineering (FSE) is het schoolbord.
Het schoolbord (de term ‘krijtbord’ is een lelijk anglicisme) wordt gebruikt om de student als het ware mee te nemen in de afleiding van een wiskundig bewijs of een wet uit de natuurkunde, de structuurformule van een molecuul of de weergave van een proces in een cel.
Schrijven en tekenen op een schoolbord dwingt de docent om het tempo niet te hoog te laten oplopen, en de student de gelegenheid te geven mee te schrijven of te tekenen. Daarbij heeft krijt het voordeel dat het nuances toelaat, waar het bij stiften op een whiteboard of op een digibord alles of niets is.
Het schoolbord neemt de student als het ware mee in de afleiding van een wiskundig bewijs
Krijt is in twaalf kleuren beschikbaar, en sinds de uitvinding van het stofvrij schoolbordkrijt in 1953 behoort ook stofoverlast tot het verleden. Van recenter datum is de uitvinding van het lichtgewicht schoolbord, zodat veel van mijn collega’s, en ikzelf, een schoolbord op hun kamer hebben.
Er heerst bij FSE grote eensgezindheid onder de wetenschappelijke staf, zowel junior als senior, de studenten en de student-assistenten over het feit dat schoolborden onmisbaar zijn voor het hoor- en werkcollege.
Daarom is het opmerkelijk dat bij de inrichting van nieuwe onderwijsvoorzieningen, zoals een aantal jaren geleden de Linnaeusborg en nu de Feringa Building, veldslagen van Homerische proporties moeten worden geleverd om de zalen en lokalen te laten voorzien van schoolborden.
Er moeten veldslagen van Homerische proporties worden geleverd om de zalen te voorzien van schoolborden
Waar die weerstand tegen schoolborden vandaan komt, bij beheerders, bestuurders, of onderwijsspecialisten, is meestal niet duidelijk, maar hinderlijk is het wel. En dat terwijl de voordelen ook voor het gebouwenbeheer evident zijn: schoolborden zijn uiterst betrouwbaar, vergen geen onderhoud, vergen geen technische ondersteuning en verbruiken geen energie.
Daarom doe ik een dringend beroep op collega’s binnen onze universiteit die betrokken zijn bij onderwijsondersteuning en -vernieuwing en bij de inrichting van onze onderwijsfaciliteiten. Laten ze toch steeds het volgende bedenken.
Het verzorgen van onderwijs is de professie van het wetenschappelijk personeel. Uitstekende technische ondersteuning en faciliteiten zijn daarbij essentieel. De docenten geven aan wat ze nodig hebben, adviezen en inzichten van onderwijsspecialisten en beleidsmedewerkers worden door de docenten meegewogen en indien waardevol ook geïncorporeerd.
Alleen zo kunnen we modern en effectief onderwijs blijven garanderen.
Adriaan J. Minnaard is hoogleraar organische chemie aan de Faculty of Science and Engineering (FSE)