Het spoor van Amsterdam naar Groningen is langer dan dat van Groningen naar Amsterdam, meldt een Groningse wijsheid. Voor de studenten op zondagavond de trein naar het Noorden pakken, klopt het. En die zit ook nog eens propvol.
‘Goedenavond, dames en heren,’ kraakt het door de intercom, ‘U bevindt zich in de intercity naar Groningen.’ Het is warm en benauwd, alle plekken zijn bezet, de rest van de reizigers moet staan. Op de tafeltjes staan laptops opengeklapt, studenten kijken vermoeid op een scherm of in hun boek. Een enkeling heeft de ogen gesloten.
Welkom in de zondagavondtrein van Utrecht naar Groningen.
Een paar minuten eerder: op perron 9 van Utrecht Centraal staat een horde mensen te wachten op de trein naar Groningen. Veelal studenten met koptelefoons, rugzakken en een weekendtas of rolkoffer. Hier en daar een koffiebekertje of een bakje pasta.
Schuifdeurtje
Zodra de trein het station binnen rolt, komt de hele groep in actie en loopt met de trein mee, dringend voor de deuren die openklappen. Passagiers krijgen bijna de kans niet om de trein te verlaten. Deze studenten hebben echt geen zin om twee uur lang te staan, vooral niet op zondagavond laat.
Eenmaal in de trein is er het geworstel met het schuifdeurtje naar de coupé. Ondanks de drukte, zetten veel reizigers de koffer op de stoel naast zich en verwijderen die pas als het ze gevraagd wordt. Vergeefse hoop op ruimte.
En dit gebeurt elke week weer. ‘Na het eten wordt het druk’, aldus farmaciestudent Gillian Vodegel. Ze neemt daarom soms een trein eerder. Economiestudent Merks probeert de drukte soms te slim af te zijn door de Sprinter vanuit Zwolle te pakken. En studente rechtsgeleerdheid en geschiedenis Kayleigh Hakkers gaat het liefst op maandagochtend met haar ouders mee. Maar dat kan niet altijd en ze heeft nu eenmaal een weekendkaart.
Werkplek
Bij Zwolle wordt het echt proppen. Studenten die al in de trein zitten, kijken met enige paniek toe hoe de overstappers van de trein naar Leeuwarden hen tegemoetkomen. Maar ook studenten uit de omgeving Zwolle lopen met een weekendtas om hun schouder in versnelde pas de trein in. Scannend of er nog een plekje is.
De trein is altijd al te kort, zegt Thijs van Soest, nu helemaal. ‘Normaal bestaat deze uit zes delen, vandaag zelfs maar vier.’ Hij is bezig aan zijn scriptie voor spatial planning and design. Het lijkt een rare plek om iets te doen waar echt aandacht voor nodig is, maar de zondagavondtrein is voor sommigen een prima plek om te studeren. Wat helpt: de meeste passagiers zijn al lang onderweg, voor feesten is geen puf.
‘En als je genoeg stress hebt, dan lukt het wel,’ zegt Thomas, tandheelkundestudent. Maar Gillian schiet niet erg op met het kijken van college. ‘Ik heb een werkplek nodig en die is er niet.’ Myra Hoekstra van rechtsgeleerdheid moet wel: morgen heeft ze tentamen.
Half twee
Maar het blijft een zondagavond. Studenten kletsen, luisteren muziek of Netflixen. Zo ook tandheelkundestudent Lieve. Al had ze een tentamen morgen, dan zou ze nog niet gaan leren: ‘Het is een zondag’.
Het is bijna twee na vertrek uit Utrecht als de trein station Europapark passeert. Studenten rekken zich uit en beginnen langzaam op te staan. Er klinkt een een zucht van verlichting als de intercom weer kraakt: ‘Het volgende station is Groningen, tevens de eindbestemming van deze trein.’
Nee, concludeert Merks, ‘De zondagavondtrein, die is niet chill’.