Elke dag vraagt de redactie van de UK zich af: waar schrijven we over, waarom schrijven we erover en hoe? Daarom een wekelijks kijkje achter de schermen.
Ik zwierf tijdens een verloren kwartiertje op internet en toen kwam ik de volgende zin tegen: ‘De twintigste eeuw zal in de geschiedboeken worden geboekstaafd niet alleen als de eeuw van excessief geweld, maar ook als de eeuw van de informatie-explosie.’
Het stond op de site van de Volkskrant, op 6 maart 1998. Dat is iets meer dan 19 jaar geleden, toen die krant nog niet eens heel erg lang online was.
Informatie-explosie… De nieuwsconsument van 2017 lacht er waarschijnlijk om. Want er is sinds die kleine twee decennia op het gebied van informatie veel gebeurd. Die explosie is nog eens meermalen geëxplodeerd.
Tachtig mailtjes
We hadden toen, om maar een voorbeeldje te noemen, al wel e-mail. Maar niet de hoeveelheid die we tegenwoordig in onze Postvak In krijgen: De gemiddelde Nederlander ontvangt anno nu tachtig mailtjes per week – baby’s, peutertjes, kleutertjes en andere niet-ontvangers meegerekend. En van Facebook (lancering in 2004), Twitter (2006) en Instagram (2010) had in 1998 nog nooit iemand gehoord. Dat kwam er nog allemaal bij. En veel meer.
Bedenk dit eens: een gemiddelde doordeweekse krant in 2017 bevat meer informatie dan een persoon in de zeventiende eeuw in zijn hele leven tot zich nam.
Zo’n gegeven is duizelingwekkend. Het geeft aan hoeveel prikkels en signalen we elke dag tot ons (moeten) nemen, terwijl onze hersenen in die paar eeuwen evolutionair niet wezenlijk kunnen zijn veranderd. We worden overspoeld met informatie; iedereen hengelt naar ieders aandacht.
Vermoeiend soms. Vind ik ook.
‘Scanner’
Het is daarom ook helemaal niet raar dat de hedendaagse nieuwsconsument geen traditionele lezer meer is die het nieuws van a tot z spelt. Hij is een ‘scanner’.
Een moderne lezer scant koppen, bekijkt foto’s en leest fotobijschriften, samenvattingen, leads en intro’s en maakt dan de keuze wat relevant of interessant of nieuwswaardig is. Of niet. Ook ik zoek voortdurend naar een prettige (lees: luie) manier om verleid te worden.
Kant-en-klaarmenu
Welnu, ook de Universiteitskrant biedt zo’n kant-en-klaarmenu. Namelijk in de vorm van een zogeheten widget in My University (zie de illustratie hieronder). De koppen en samenvattingen worden getoond, het RUG-nieuws in één oogopslag.
Beetje lastig is dat iedere gebruiker van My University die UK-widget eenmalig handmatig moet instellen. Maar als dat eenmaal is gedaan, heel simpel overigens, dan komt het belangrijkste UK-nieuws over de RUG en het hoger onderwijs vanzelf voorbij. Boeit een onderwerp? Klik! Boeit het niet? Klik vooral niet.
Noem het de afhaal-UK.
Rob Siebelink, hoofdredacteur Universiteitskrant
