Promovendi bij de Faculty of Science and Engineering doen veel te lang over hun promotietraject. De faculteit komt daarom met maatregelen om de promotieduur terug te brengen.
Slechts 47 procent van de promovendi bij FSE promoveert binnen vijf jaar na het begin van hun aanstelling. En dat terwijl de faculteit dat getal in 2020 al op 70 procent had willen hebben.
Dat is slecht voor de faculteit, die extra geld en energie kwijt is aan het accommoderen en begeleiden van promovendi die geen aanstelling meer hebben. Ook maken sommige promovendi hun dissertatie nooit af, waardoor de faculteit de promotiepremie misloopt en wetenschappelijke artikelen niet gepubliceerd worden.
Maar het is ook slecht voor de promovendi. ‘Het is niet eerlijk om mensen voor vier jaar aan te nemen en dan te verwachten dat ze langer blijven’, benadrukte decaan Joost Frenken afgelopen week in de faculteitsraad. ‘Nu slagen alleen de beste mensen, of die met het meeste geluk, erin om binnen vier jaar klaar te zijn.’
Project
Vandaar dat het faculteitsbestuur ervoor wil zorgen dat de promotieduur standaard vier jaar wordt. De insteek: beschouw de promotie als een project.
Aan de ene kant wil het bestuur kijken naar de kandidaten. Supervisors moeten het go/no-go-moment serieuzer nemen. Nu wordt een PhD-traject maar zelden gestopt na een jaar, ook als de promovendus onvoldoende presteert. Ook moet er beter geselecteerd worden, bijvoorbeeld door strenge taaleisen te stellen.
Maar ook aan de kant van de universiteit moet er het een en ander veranderen, stelde Frenken. Te vaak stellen de supervisors onrealistische eisen. ‘Er zitten grote verschillen in de ideeën over wat een proefschrift is’, zegt hij. En dus worden er minimumeisen op papier gezet. Een peer-to-peer buddysysteem moet PhD-studenten van extra ruggesteun voorzien.
Supervisie
Een promovendus moet ook niet meer tot het einde van zijn aanstelling in het lab staan, als het schrijven dan nog moet beginnen. En in het ‘verkennende’ eerste jaar zwemmen PhD’s vaak te veel, denkt Frenken, zonder goede supervisie. ‘Bekend raken met het onderwerp is een prima manier om tijd te verliezen.’
Dat zal niet zomaar gaan, beseft het faculteitsbestuur. Daarom komt er een PhD monitoring committee om de zaken in de gaten te houden. Ook zijn er plannen dat een supervisor kan compenseren voor de kosten van een no-go-beslissing, al maken de huidige bezuinigingen dat momenteel lastig.
Verlenging wordt straks niet zomaar meer gegeven. En na zes jaar wordt een PhD-student ‘uitgeschreven’. ‘Deze maatregel is bedoeld als psychologische grens’, staat in het plan. ‘Indien nodig kan de inschrijving in een later stadium vernieuwd worden.’
Meer output
De maatregelen zullen uiteindelijk méér promoties opleveren, denkt Frenken. ‘Op dit moment hebben we veel stoppers, die al aan hun volgende baan zijn begonnen zonder hun promotietraject af te ronden’, zegt hij.
‘Dat betekent geen papers, geen verdediging, geen inkomen voor de faculteit en geen wetenschappelijke output. Maar als we dit als project gaan behandelen en op de resultaten focussen, dan denk ik dat de output omhoog gaat.’