Elke dag vraagt de redactie van de UK zich af: waar schrijven we over, waarom schrijven we erover en hoe? Daarom een wekelijks kijkje achter de schermen.
Moeten journalisten open zijn over (al dan niet betaalde) nevenfuncties, hun politieke voorkeur of sympathie voor deze of gene organisatie?
Het is een regelmatig terugkerende discussie. Want media nemen Kamerleden, bestuurders, toezichthouders enzovoort graag de maat als het gaat over (de schijn van) belangenverstrengeling, maar kijken zelf niet zo graag in de spiegel die ze een ander voorhouden.
Dat kan een journalist overigens duur komen te staan. Denk aan de ‘snotneusaffaire’ rond tv-presentator Fons de Poel (Brandpunt) enkele jaren geleden. De Poel maakte GroenLinks-voorman Jesse Klaver (toen nog ‘gewoon’ Kamerlid) op tv uit voor snotneus, omdat die kritiek had geuit op ABN AMRO.
Vorstelijk betaald
Kort daarna bleek dat Fons de Poel dagvoorzitter was geweest bij een bijeenkomst van dezelfde bank. De presentator laadde daarmee de verdenking op zich dat hij de ABN verdedigde, die hem natuurlijk vorstelijk had betaald voor het voorzitterschap.
De Poel moest vertrekken bij de KRO-NCRV en de omroep kwam met strengere richtlijnen voor nevenfuncties en -werkzaamheden. En de Haagsche Courant lanceerde een tijd terug het idee om een register te openen waarin redacteuren hun nevenfunctie en lidmaatschappen kunnen vermelden (overigens niet verplicht).
De vraag voor de UK is: hoe rooms moeten we zijn bij nevenfuncties? Is het altijd zo zwart-wit (het kan nooit never niet) of is er een grijs gebied (het kan wel, mits…)?
De vraag werd weer actueel omdat een van onze studentenredacteuren zich achter de nieuwe studentenpartij DAG heeft geschaard en ook op de kieslijst staat – niet heel erg hoog, maar toch. Kan hij dan nog wel als onafhankelijke freelancer voor de UK werken?
Onafhankelijkheid
De conclusie luidt, na een goed gesprek met elkaar: ja, dat kan. Maar hij schrijft, zo is de harde afspraak, niet over DAG, niet over de universiteitsraad, niet over RUG-politiek of andere zaken waarbij de redactionele onafhankelijkheid en universiteitsbeleid elkaar (kunnen) raken. Omdat we blijven geloven in de (uit de Volkskrant gejatte) gedachte: ‘Wie de macht controleert, kan die niet dienen.’
De UK-redactie heeft een register zoals de Haagsche Courant opperde verder niet nodig. Voor de transparantie toch het mijne, dat u het weet:
Ik ben nooit lid geweest van een politieke partij, ik ben (bezoldigd) praktijkdocent aan de master journalistiek van de RUG, ik draag Greenpeace een warm hart toe, ik ben (onbezoldigd) jurylid van de Groninger Persprijs, ik heb wel eens (betaalde en onbetaalde) lezingen gegeven, ik heb op D66 gestemd en ik koop uit principe geen kiloknallers, maar ben dol op (liefst biologische) biefstuk.
Rob Siebelink, hoofdredacteur UK