Afgelopen vrijdag vond de rectorwissel plaats. Het feest werd vooraf overschaduwd door de ophef over het kostenplaatje van 70.000 euro. Bij aankomst van het cortège bij de Martinikerk demonstreerde Rood haar morele superioriteit door flyertjes met teksten als ‘Elmer Sterken’ en ‘70.000 euro’ in de lucht te gooien.
De wind deed de rest en even later zag de noordkant van de Grote Markt eruit als een festivalterrein. Hiermee sloeg de SP-jeugd twee vliegen in een klap: naast protesteren tegen het exorbitante bedrag, liet ze zien dat de natuurminnende linkse kiezer niet bij hen moet zijn.
Bijna de helft van het bedrag was voor het afhuren van de Martinikerk. Dit geld wordt nu dus gebruikt voor onderhoud van misschien wel het meest iconische gebouw in de stad. Een schandelijk misbruik van gemeenschapsgeld!
Ik heb even gecheckt bij de roostermakers: de Aletta Jacobshal was gewoon vrij. Een eredoctoraat krijgen in een oranje doos, wie wil dat nou niet? Binnen was het al net zo exorbitant: zo kwam de wijn uit flessen terwijl iedereen weet dat wijn uit een pak goedkoper is en minstens zo goed hoofdpijn geeft. In De Telegraaf werd ook geklaagd over de hotelkosten; als we studenten laten couchsurfen, kunnen rectoren dat toch ook?
De teleurstelling droop er af bij De Telegraaf-journalisten die opmerkten dat er helemaal geen kaviaar en champagne werd geserveerd, maar bitterballen en ‘gewoon bier’. Het was niet het exorbitante feestje dat men elkaar had aangepraat. (Hadden ze van tevoren gezien wat de RUG-cateraar voor prijzen hanteert – vier tientjes voor een komkommer, paprika, wortel en wat snoeptomaatjes – dan hadden ze nu niet verbaasd hoeven zijn.)
Zouden die mannelijke rectoren op elkaars schouders staan, dan heb je een toren hoger dan vier Martinitorens
Binnen ging het over andere zaken dan geld. Het ging over inclusiviteit en iedereen eenzelfde kans geven om haar of zijn academische dromen uit te laten komen. Eredoctor Titia de Lange gaf in haar speech aan dat ze een aantal jaar geleden niet naar Nederland was teruggekeerd omdat het academische klimaat hier onvoldoende openstaat voor vrouwen in topfuncties.
De ceremonie eindigde met het overdragen van de ambtsketting van de rector. We hebben 229 verschillende mannelijke rectoren gehad. Zouden die op elkaars schouders staan, dan heb je een rectortoren hoger dan vier Martinitorens (om Ubbo Emmius’ schouders te sparen, stel ik voor om dit bij een hypothetische exercitie te houden). Nu dan eindelijk een vrouw. Niet geselecteerd omdat ze een vrouw is, maar omdat ze de beste kandidaat is.
Sinds het succes van de Oranje Leeuwinnen is het aantal meiden dat op voetbal gaat de lucht ingeschoten. Het effect van voorbeeldfuncties is bewezen. Honderd jaar geleden zorgde ‘onze’ Aletta Jacobs voor kiesrecht voor iedereen. In 2019 laten we zien dat elke functie aan deze universiteit voor iedereen openstaat.
Dat ik als lid van de benoemingsadviescommissie hier een bescheiden rol in mocht spelen, is een van de hoogtepunten uit mijn carrière. 70.000 euro om een glazen plafond te doorbreken? Dat is een schijntje!