Op doordeweekse dagen gaat thuis de wekker om kwart voor zeven af, waarna ik een kwartiertje heb om me wat op te frissen, thee te zetten en een ontbijt klaar te maken, zodat ik om zeven uur het nieuws kan zien. Vervolgens kijk ik nog zo’n twintig minuten naar Goedemorgen Nederland van WNL, waarna ik geheel op eigen kracht naar mijn werk fiets.
En dat vijf dagen in de week, weer of geen weer, jaar in jaar uit. Tja, ik heb een spannend leven.
Het programma is nu met zomerreces, en dat is jammer. Want hoewel ik het later op de dag nooit in mijn hoofd zou halen er naar te kijken, is Goedemorgen Nederland het perfecte medicijn om ‘s ochtends de overgang naar het echte leven enigszins te verzachten.
Het wordt in toerbeurt gepresenteerd door een viertal charmante presentatrices, die er elke ochtend in slagen om goedgemutst de dag te beginnen (in promotiefilmpjes staan ze voor het ‘vrolijk rechtse geluid’ dat WNL wil uitdragen) en hoewel ze het grote nieuws niet schuwen, verkruimelt dat in hun woorden al gauw tot iets kleins.
Vaak zijn twee van de dames in de studio in gesprek met gasten, terwijl een van hen ergens op locatie staat; met verdwaalde reizigers op een winderig station waar geen treinen rijden vanwege een staking, of op een visafslag in Urk waar vissers zich mogen beklagen over onrechtvaardige Europese regelgeving.
Heel vervelend allemaal, maar op een of andere manier weten ze er altijd een gezellige draai aan te geven. Mocht de wereld ooit vergaan, dan graag in de ochtend, zodat de dames van Goedemorgen Nederland er verslag van kunnen doen en we tenminste vrolijk ten onder gaan.
Op locatie zijn ze altijd gehuld in dikke jassen, sjaals en mutsen, maar in de studio zien ze er meestal pico bello uit, modieus en steevast op hoge hakken. Het zijn natuurlijk martelwerktuigen en ik heb er alle begrip voor als vrouwen liever op platte schoenen naar hun werk gaan. Maar ergens vind ik het jammer, want gedragen door een hoge hak wordt alles mooier.
De langste tenen vind je vaak in de platste schoenen
Misschien is dat ook wel de reden waarom ik naar het programma kijk, maar het is waarschijnlijk beter daar verder geen ruchtbaarheid aan te geven, want de langste tenen vind je vaak in de platste schoenen.
In ieder geval kijk ik niet naar het programma vanwege de studiogasten, want dat zijn meestal representanten van chagrijnig rechts, mannen van het kaliber Syp Wynia en Wierd Duk, die het slechtste in mij naar boven halen. Het zou echter maar zo kunnen dat daar een idee achter zit, want de dames steken extra voordelig bij hen af en slagen er ook iedere keer in het chagrijn met hun opgewektheid te neutraliseren.
Vrolijk rechts. Onwillekeurig moest ik even denken aan Gerard Joling die, als icoon van de gayscene, aanstaande donderdag het lustrumgala mag openen. Waarschijnlijk met een trosje achtergrondzangeresjes op hoge hakken, maar zelf komt hij ongetwijfeld met platte grappen.
De grootste grap is natuurlijk dat hij als ‘boegbeeld van inclusiviteit’ wordt opgevoerd. Niet alleen omdat uit het interview in de UKrant bleek dat hij geen weet had van een thema, maar vooral omdat zijn opinies, verwoord in een interview in Playboy (het vrouwvriendelijke blad waarin dames in het beste geval slechts met hoge hakken worden afgebeeld), verre van inclusief zijn: ‘Dit land wordt overgenomen door buitenlanders’ en hij voorspelt dat er ‘binnen nu en drie jaar een burgeroorlog uitbreekt in Nederland’.
Kijk, dat is ergens heel grappig voor een universiteit die de diversiteit en inclusiviteit hoog in het vaandel heeft.
Maar vrolijk word ik er niet van.