Elke dag vraagt de redactie van de UK zich af: waar schrijven we over, waarom schrijven we erover en hoe? Daarom een wekelijks kijkje achter de schermen.
Ontgroeningen in het algemeen, Vindicat in het bijzonder. Shockerende foto’s, een bangalijst, een student het ziekenhuis in geslagen… het was nogal wat. Het Groningse studentenleven in het middelpunt van de vaderlandse belangstelling.
De UK kreeg complimenten voor de manier waarop wij verslag van dit alles hebben gedaan, van RUG-medewerkers én studenten (geloof het of niet, ook van enkele Vindicatleden – al vonden die het niet leuk dat hun vereniging zo negatief in de belangstelling staat), en van buiten de universiteit.
Er waren (prima, want dat moet) ook kritische geluiden. Wees niet zo’n moraalridder, bangalijsten zijn van alle tijden. Of: het is wellicht smakeloos, maar eigenlijk een onschuldige studentengrap.
Wij zijn geen moraalridders. Daar gaat het helemaal niet om. Waar het wél om gaat en wat we vooral wilden benadrukken, is dat de persoonlijke gegevens van 22 eerstejaars studentes (met foto, woonhuis en telefoonnummer) zomaar op straat lagen en dat de dames daardoor bereikbaar waren voor iedere viespeuk in Nederland of daarbuiten.
Kan niet, mag niet. Heeft niks met fatsoensrakkerij en al helemaal niet met een grap te maken.
Hype?
Ander kritisch geluid: de UK doet mee aan, of stond zelfs aan de basis van, een mediahype tegen ‘s lands oudste studentenvereniging. We sloegen de eerste spijker en nagelden daarna met de andere media Vindicat vrolijk verder aan de schandpaal.
De media versterkten elkaar in het selectief verspreiden van geruchten en individuele meningen, zo las ik ergens. En: ‘Ook nog zonder waarheidsvinding. Doe eerst onderzoek naar de feiten, en vorm dan een mening.’ Want stel dat die ongelukkige student niet is geslagen? Of dat die bangalijst alleen maar een lijst is waarin wordt aangegeven hoe mooi de dames zijn?
Toegegeven, de precieze toedracht van de mishandeling is (nog) niet bekend, want onderwerp van ‘onderzoek’. Maar betekent het dat de UK en andere media geruchten verspreiden en niet aan waarheidsvinding doen? Vindicat zelf ontkent het voorval niet, het Openbaar Ministerie stelt een strafrechtelijk onderzoek in. Dat is genoeg.
Ook de bangalijst is geen opzettelijk negatieve interpretatie van de media. Werp er één blik op en ieder gezond denkend mens komt tot de conclusie: het is géén walk of fame waarbij je trots mag zijn dat je naam wordt genoemd. Niet voor niets zijn de samenstellers van de lijst door Vindicat geschorst.
Vogelvrij
In één ding geef ik de critici wel gelijk. Waar ik zelf ook moeite mee heb, is de stemming om nu alle Vindicaters vogelvrij te verklaren. Alsof ieder lid van de vereniging een ‘eikel’, een potentiële bangalijstmaker of een studentenmepper is met bloed aan de handen. Dan slaan wij op onze beurt door.
Zeker, het is tijd dat Vindicat weer op aarde landt. Maar zo’n heksenjacht helpt daar niet bij.
Rob Siebelink, hoofdredacteur a.i.