Komende week zijn de universitaire verkiezingen. Tienduizenden studenten en duizenden medewerkers kunnen dan hun keuze maken voor de faculteitsraden, dienstraden en de universiteitsraad. Ik ga deze column niet misbruiken voor een ‘stem op mij’-betoog, maar wel voor een ‘ga stemmen’-betoog.
De meeste ‘ga stemmen’-betogen beginnen met hoe onze grootouders voor onze vrijheid gevochten hebben en dat we het aan hen verplicht zijn om te stemmen. Zo ver wil ik niet gaan, in de tijd van mijn grootouders was er nog geen medezeggenschap aan de universiteit. En zelfs tijdens (het begin van) mijn eigen studietijd was het er niet echt: de medezeggenschap in de huidige vorm hebben we pas sinds de Wet Modernisering Universitaire Bestuursorganisatie van 1997.
Een veelgehoord argument van niet-stemmers is dat zo’n faculteitsraad of universiteitsraad toch nauwelijks macht heeft. Nou kost stemmen nauwelijks moeite, dus daar zou een mooi stukje symmetrie in zitten, maar de raad heeft welzeker macht.
De universiteitsraad heeft afgedwongen dat er vanaf dit jaar structureel 5 miljoen euro per jaar naar verbetering van de staf/student-ratio gaat en heeft de branch-campus in China tegengehouden. Of het goed of slecht nieuws is dat dit niet doorgegaan is, laat ik aan de lezer over, maar dat de raden machteloos zijn, is onjuist.
De macht van de raad kent wel grenzen. De afgelopen week domineerde het dure (70.000 euro) afscheidsfeestje van de rector het nieuws. De hele universiteitsraad had vraagtekens bij het bedrag maar geen mogelijkheid het tegen te houden.
De verdediging van de RUG was dat het daadwerkelijke bedrag voor het afscheid maar ongeveer de helft was, maar dat is nog steeds veel geld. Relatief gezien, op de miljoenenbegroting van de RUG, stelt het allemaal niks voor, maar je kan er wel principiële vraagtekens bij zetten.
De u-raad heeft 5 miljoen afgedwongen voor verbetering van de staf/student-ratio en de branch-campus in China tegengehouden
Als medezeggenschapsraad kan je (terecht!) niet alles tegenhouden wat je niet zint, je kan wel met het college in debat en aansturen op duidelijkere richtlijnen. Waarom moeten een PhD-student en nieuwe hoogleraar naar jaren hard werk de receptie bij promotie en oratie zelf betalen en een rector, na jaren hard werk, de receptie bij het afscheid niet?
De medezeggenschapsraad kan van het bestuur eisen hier duidelijkheid in te scheppen en verantwoording over haar keuzes af te leggen.
Het mooie is dat je niet eens per se een grote fractie hoeft te zijn om gehoord te worden. Zo hebben de eenmansfracties er dit jaar voor gezorgd dat studenten gratis warm theewater kunnen krijgen en dat flexstuderen weer op de agenda staat. Mogelijk niet de belangrijkste zaken, maar alle beetjes helpen.
Komende maandag openen de digitale stembussen. Laten we er met z’n allen voor zorgen dat de RUG de hoogste opkomstcijfers van alle universiteiten heeft. Want al gaat er niks boven Groningen, sommige dingen kunnen nóg beter en talloze vrijwilligers staan klaar om dit aan te pakken.