Hoe stop je de makers van een bangalijst? Student-columnist Robin Hevinga heeft wel een idee. Niet de universiteit moet ze straffen, maar de rechter.
De bangalijst van het Utrechtsch Studenten Corps verspreidde zich als een olievlek door studentenland. Zo kwam hij vorige week ook terecht op de telefoon van een van mijn huisgenoten.
Boven een bordje dampende andijvie namen we de lijst in ons op en probeerden we te verwerken wat we zagen; een sfeer van verafschuwing en sensatiezucht hing boven de eettafel.
We verbaasden ons over de vorm waarin deze bangalijst was opgesteld. Welke zieke geest verzint het om zulke weerzinwekkende informatie te structureren met zo’n alledaags programma als PowerPoint?
Daarnaast schrokken we van de slechte spelling en formulering van de teksten op de slides; van universitair geschoolden zou je toch beter verwachten. Met halve zinnen en afkortingen werden vrouwen beschreven als ‘Kkr dom’ en ‘heeft wel een vriend, maar dat is een rare knor dus lekker boeie’.
Het enige wat we uit de kwaliteit van de powerpointpresentatie konden concluderen, was dat de makers zo weinig respect hebben voor hun voormalige bedpartners dat ze niet eens de moeite namen om hen netjes in de lijst te verwerken; ontmenselijking in haar meest pure gedaante.
Eigenlijk is zo’n bangalijst gewoon een descriptieve naaktfoto
‘Eigenlijk is zo’n bangalijst gewoon een descriptieve naaktfoto’, zei een van mijn huisgenoten. ‘Het komt op hetzelfde neer: een beeltenis van een naakt lichaam. Beide vormen geven de eigenaar de macht om de beschreven of afgebeelde persoon te ruïneren. Met als rotte kers op de taart dat bij bangalijsten ook nog eens naam, telefoonnummer en adres worden vermeld.’
Voortbouwend op deze gedachte kraakten we onze hersenen over een passende straf. Simpelweg schorsen vonden we slappe hap. Dat was immers ook al geprobeerd na het uitlekken van de bangalijst van ons Groningse Vindicat in 2021. Maar tot niemands ontsteltennis heeft deze maatregel nieuwe bangalijsten niet voorkomen, al was het deze keer een andere vereniging.
‘Misschien moeten we de makers van bangalijsten dezelfde straffen geven als degenen die misbruik maken van naaktfoto’s’, bedacht een andere huisgenoot. ‘Dan is het niet langer aan de verenigingsbesturen om te straffen, maar aan de rechtbank.’
Uitstekend idee. Met een strafblad op zak kunnen de bangalijstmakers immers niet langer advocaat, doctor, bestuurder (of welke begeerlijke titel zij dan ook mogen nastreven) worden. En omdat het deze jongens in het leven toch alleen te doen is om henzelf, halen ze het wel uit hun hoofd ooit nog een bangalijst te maken.
ROBIN HEVINGA