De international classroom zat er al vroeg in bij mij. In de vijfde klas van het vwo hadden we een schoolreisje naar Moskou. Onderweg vertelde de Russische reisleider de volgende mop.
‘New York en Moskou stonden in de finale van de wedstrijd om de beste stad van de wereld. In de Russische staatsmedia werd de uitslag als volgt weergegeven: Moskou had het zilver gewonnen en die kapitalistische Amerikanen werden een-na-laatste.’
Ik herinner me de mop vooral vanwege de bulderende lach van de reisleider, want zo grappig is de mop niet.
Staatsmedia
Het is niet voorbehouden aan communistische staatsmedia om de waarheid creatief, maar niet feitelijk incorrect, weer te geven. Een paar maanden geleden werden de QS University Rankings bekend gemaakt. Dat is een erg belangrijke ranking, aldus universiteiten die er goed op scoren.
De RUG stond op plek 120, zeven plaatsen slechter dan vorig jaar. Een daling dus. Bij de communicatieafdeling zijn ze echter creatief. ‘Op nationale schaal is Groningen dit jaar twee plaatsen gestegen: van zes naar vier’, stond in het nieuwsbericht op de RUG-site.
Feitelijk correct natuurlijk. Ze had ook kunnen melden dat van alle Nederlandse universiteiten die voor 1632 opgericht zijn, Groningen keihard aan de top staat.
Stijging
Afgelopen maand kwam de Times Higher Education ranking (THE). Dat is een erg belangrijke ranking, aldus universiteiten die er goed op scoren. De RUG steeg enkele plaatsen op deze ranking, dus het persbericht kon ik dit keer helaas niet gebruiken voor mijn lezingen over questionable research practices.
Die THE ranking wordt gemaakt door een commercieel onderdeel van de Universiteit Leiden. In de THE ranking staat Leiden maar liefst 54 plaatsen hoger dan in de QS ranking. Zo zie je maar, toeval is overal.
Bar weinig
Los van dit gespeel met cijfers zeggen de rankings bar weinig. De RUG is volgens de rankings een van de beste Nederlandse universiteiten. Toch bungelen we nationaal onderaan wat betreft de student-stafratio.
‘Voorbereiding op de arbeidsmarkt’ wordt volgens deze rankings niet gemeten en dat komt ons goed uit. Zo’n beetje elke universiteit is daar beter in, volgens de Nationale Studenten Enquête. (De NSE is zowel qua methodologie als spatiegebruik een draak van een ding, maar dat terzijde.)
Het omgekeerde geldt ook. Cambridge is traditioneel een top 3-universiteit. Waar wij de universiteit van Aletta Jacobs zijn, staat Cambridge pas sinds 30 jaar (!) volledig open voor vrouwelijke studenten. Dat Cambridge daarmee ruim een halve eeuw achterloopt, levert geen rankingsstrafpunten op.
Pe-per-duur
Als je de twintig beste universiteiten volgens de QS rankings bekijkt, valt er een ding op: ze zijn pe-per-duur. Het gemiddelde collegegeld in de top 20 bedraagt bijna 28.000 euro. Per jaar. De enige top 20-universiteit die echt goedkoper is dan de RUG, is ETH Zürich, maar daar kan je maar voor een klein aantal opleidingen terecht.
Het is nogal logisch dat je met veel meer geld ook beter onderwijs kunt geven en beter onderzoek kunt doen. Al die dure rankings zijn dus voornamelijk een omslachtige manier om universiteiten te sorteren op hoe rijk ze zijn.
Zonde van het geld dus.