Leeftijd: 20 jaar
Waar ben je?
Bloemfontein, Zuid-Afrika
Derdejaars student Internationale Betrekkingen
Bloemfontein, Zuid-Afrika
Braai en brandy met cola
Echt Zuid-Afrikaanse eetcultuur is ‘braai’, dat is eigenlijk gewoon barbecueën. ‘Dat doen ze hier elke avond. Zuid-Afrikanen zijn namelijk dol op vlees. Ik ben zelf vegetariër en helaas doen ze niet echt aan vega-worstjes, dus ik vind het niet heel lekker.’
Een biertje in een bar is omgerekend ongeveer 1,20 euro. ‘Maar er wordt hier alleen maar brandy-cola gedronken, daar zijn ze helemaal gek op.’
Waarom Zuid-Afrika?
‘Ik krijg elke dag de vraag waarom ik naar Zuid-Afrika ben gekomen. Voor mensen hier is Europa de droom. Mijn familie is echt al jarenlang dol op Zuid-Afrika en mijn overgrootvader heeft hier gewoond.
Toen we hier een keer op vakantie waren, werden we op slag verliefd. Zuid-Afrika heeft alles. Alle soorten landschappen zijn hier, je kunt op safari, er zijn bergen en zee en het is lekker weer. Ik vind Afrikaans een heel bijzondere taal, dus daar heb ik altijd interesse in gehad. Het voelt inmiddels wel echt als een tweede thuis.’
Wat is volgens jou het verschil tussen toerist en student zijn in Zuid-Afrika?
‘Het is zeker heel anders. Nu ik hier woon, merk ik veel meer hoeveel verschillende talen hier worden gesproken. Zuid-Afrika heeft officieel elf talen. Als student leer ik ook de cultuur van jonge mensen veel beter kennen. Maar vooral de klassenverschillen vallen me nu op. Apartheid is nog niet zo lang geleden afgeschaft, en de geest ervan waart nog steeds rond. Ik moet op elk formulier weer aangeven dat ik wit ben.
Sommige huizen waren hier wit en zwart op campus. Nu is het de regel dat ze gemengd moeten zijn. Maar er zijn weinig gemengde groepjes en in collegezalen zit wit bij wit en zwart bij zwart. Maar de jeugd durft er wel meer over te praten. Ik woon in een residence met 180 meisjes en in mijn gang zitten alleen zwarte meisjes. Als ik met hen over ras wil praten, kan dat gewoon.’
Hoe ervaar je het wonen op een campus?
‘Als international is het heel makkelijk om contact te leggen hier, want iedereen vindt het superleuk als je uit een ander land komt. Ze hebben ook niet zo heel veel uitwisselingsstudenten, op dit moment zijn het er achttien.
Ik voel me hier veilig. Over de hele campus zijn rode knoppen, zodat je alarm kan slaan als je beroofd of verkracht wordt. En je hebt campus services, die kun je bellen en dan lopen ze met je mee. Ik heb daar zelf nooit gebruik van gemaakt, maar anderen wel. Het is hier ook heel goed beveiligd. Voor ik mijn kamer in kan, moet ik drie keer een pas scannen en voor mijn ramen zitten tralies.
Je hebt hier heel erg een huizencultuur, die soms lijkt op corpsontgroeningen. Er is een huis waar ze jongens de boom in jagen en daarna op ze schieten met een BB-gun. Voor eerstejaars zijn ze heel streng in het begin. Er mag niet gedronken worden en de deuren gaan om 10 uur ‘s avonds dicht. Voor de meeste mensen is studeren heel duur, dus ze gaan niet een jaar flierefluiten. Gelukkig tel ik niet als eerstejaars.‘
Hoe is het onderwijs in Bloemfontein?
‘De kennis van de studenten is echt vele malen lager. Als de docent vraagt wanneer de Koude Oorlog is afgelopen, kan een derdejaars geschiedenisstudent daar niet direct antwoord op geven.
Maar ik vind de vakken wel heel interessant. Ik leer nu bijvoorbeeld over Afrikaanse geschiedenis. We praten daarbij veel over het panafrikanisme. Dan zeggen leraren nadrukkelijk dat je trots moet zijn dat je Afrikaans bent.’
Eerder verschenen
Georgia Tuohy – Madrid, Spanje
Moniek Smit – Caïro, Egypte
Gabby Rialland – Bogota, Colombia
Marleen Kas – Uppsala, Zweden
Anton Jongeling – Barcelona, Spanje
Desiree Niezen – Kiel, Duitsland
Anton Wuis – Busan, Zuid-Korea
Juliëtte Eijkelkamp – Yogyakarta, Indonesië
Iris Groenendijk – Cheltenham, Engeland