Bijna drie jaar na de eerste lockdown vanwege de coronacrisis ziet columnist Wilma Heesen nog wekelijks de langetermijnbijwerkingen: studenten kunnen niet meer studeren.
We zijn iets meer dan duizend dagen verder sinds ik een goede fles whisky verloor met een weddenschap. Met mijn immer optimistische kijk op het leven geloofde ik toen dat het coronavirus nooit voet aan de grond zou krijgen in Nederland. Dag fles whisky en hallo eerste lockdown in een rij van vele.
Duizend dagen na de start van de pandemie zie ik als docent-apotheker nog wekelijks de langetermijnbijwerkingen van deze enorm eentonige en saaie tijd. Dan bedoel ik niet de bijwerkingen van het virus zelf, zoals long covid. Nee, meer het soort klachten waar vooral studerend Nederland onder lijdt.
Ik ben natuurlijk geen dokter, maar heb deze bijwerkingen wel een naam gegeven. Post-covid type SOG of PD noem ik ze, de zogenaamde PCSOG of PCPD, niet te verwarren met officiële diagnoses als PTSS of PMS.
Misschien hebben ze dat ritme zelfs nog nooit ervaren als startend student
Studenten die lijden aan de bijwerking post-covid studieontwijkend gedrag (PCSOG) zijn niet meer in het ritme gekomen van voor 2020. Misschien hebben ze dat ritme zelfs nog nooit ervaren als startend student.
Het ritme van samen studeren in een zaal vol met mensen met spontane sociale interactie. Het fysiek aanwezig zijn bij colleges en tentamens. Het proberen ervoor te gaan, ook al moet je dan nog wel vol aan de bak. Het lukt niet meer door de PCSOG.
Ouderejaars studenten van studieverenigingen zien het met lede ogen aan en proberen de PCSOG’ers uit alle macht te overtuigen de collegezaal te betreden.
Dan de andere variant. De post-covid prestatiedruk (PCPD) uit zich juist alsof iemand dagelijks bezig is met een jongleeract met heel veel brandende fakkels. Spectaculair en knap om naar te kijken, maar ontzettend stressvol en ook best gevaarlijk.
Waarom niet gewoon met twee lullige jongleerballetjes aan de slag? Een beetje oefenen en misschien ooit eens verder met drie ballen, maar misschien ook niet, zodat je ook nog wat tijd hebt voor ontspanning.
Wat te doen als je lijdt aan een van deze bijwerkingen? Juist, je zoekt een antigif
Wat te doen als je lijdt aan een van deze bijwerkingen? Juist, je zoekt een antigif dat de bijwerkingen opheft. Onze rector magnificus is geen apotheker, maar heeft het antigif tegen zowel PCSOG en PCPD dit studiejaar al vele keren bejubeld in toespraken en columns. Cisca Wijmenga zegt: ‘Spring in het diepe, falen helpt je om te groeien.’
Doe iets, dus. Dat waarvoor je naar Groningen bent gekomen. Maar pas op, overdrijf het niet. Doe vooral ook af en toe niets, of gewoon iets wat totaal niet nuttig is, maar waar jij energie van krijgt. Praat met echte mensen, live en fysiek, dus zonder scherm. Kan wonderen doen.
Wat denk je: durf je het aan om het advies van onze rector magnificus te volgen? Je huidige ritme te doorbreken?
Ik moedig je aan het gewoon te doen. Je beloning? Een leuke tijd. Wie weet een glas whisky van een oude bekende. Check dan wel even de herkomst van de fles. Misschien is het wel een indirecte traktatie van deze columnist.
WILMA HEESEN