‘Ik geloof pas dat er iets gebeurt als er hier een aannemer mijn schade aan het herstellen is’, vertelde een van de aardbevingsslachtoffers aan de onderzoekers van Gronings Perspectief, het onderzoeksproject van de RUG dat kijkt hoe Groningers de aardbevingsproblematiek ervaren. ‘De maatregelen zijn opnieuw gericht op vertraging en om de kosten voor het nemen van de verantwoording te drukken’, zegt een ander.
1377 inwoners van de provincie werden ondervraagd door het team van Tom Postmes en Katherine Stroebe van de Faculteit Gedrags- en Maatschappijwetenschappen. De beving van Zeerijp, op 8 januari van dit jaar, zorgde voor een dip in het vertrouwen van de Groningers in maatregelen van de regering. Dat is sindsdien weer iets hersteld, maar mensen hebben nog altijd weinig op met de NAM of het Centrum Veilig Wonen.
In de wacht
Maar mensen voelen zich ook steeds onveiliger. Vooral ook doordat Groningers de overheid wantrouwen. 65 procent heeft weinig of geen vertrouwen in de maatregelen.
‘De kern is dat bewoners heel concrete problemen hebben. Ze hebben schade of wachten op versterking. Men wil een directe en daadkrachtige aanpak: die is ze ook al vaker beloofd. Maar ondertussen staan ze soms jaren in de wacht’, zegt Stroebe.
Vooral mensen met meervoudige schade geloven nauwelijks meer in een oplossing. ‘Het afnemen van hoop is veelbetekenend: kijkend naar de toekomst hebben de zwaarst getroffenen minder en minder vertrouwen dat het nog goed komt met schadeherstel en versterking. Deze groep zou centraal moeten staan in de aanpak van de problemen.’
Machteloosheid
Juist deze mensen worden steeds bozer. Ze hebben meer last van psychische problemen, gevoelens van machteloosheid en stress.
De verbondenheid van aardbevingsslachtoffers onderling wordt wel groter. Eerder ervoeren vooral Groningers met meervoudige schade de steun van de gemeenschap. Maar nu geldt dat ook voor mensen met minder ernstige problemen. Dat is belangrijk, zeggen de onderzoekers, want dat kan een buffer vormen tegen gezondheidsklachten.