Geen saai portret van een prof, liever een landschapje van Bob Ross

In het Academiegebouw hangen veel portretten van hoogleraren; vaak zijn het oude, grijze mannen. Student-columnist Bauke van der Kooij wordt daar een beetje depressief van.

Wie als student een diploma ontvangt in het Academiegebouw, wordt aangestaard door vele donkere portetten van oude, grijze mannen. Dat is geen fijn beeld. Het is niet alleen een treurig gezicht, het schept ook nog eens een verkeerd beeld: een prominent worden binnen de universiteit kan blijkbaar alleen als oude, grijze man.

Tegelijk zien we dat het aantal vrouwelijke hoogleraren stagneert. Zo gaat het nog decennia duren voordat er een evenwichtigere verhouding is tussen mannen en vrouwen in deze kamers, en zelfs dan gaat het om donkere portretten van vaak nog niet bejaarde mensen.

Dat kan beter, representatiever en vrolijker. Het roer moet om. Daarom bij deze drie mogelijkheden om de portrettenkamers in een klap te renoveren.

Ten eerste kunnen de kamers vergroend worden. In plaats van donkere portretten kan ook gekozen worden voor schilderijen van Bob Ross.

Het is bekend dat de natuur een positieve bijdrage levert aan mentale gezondheid en concentratie, dus waarom niet een paar mooie natuurschilderijen? Zoals Bob Ross zou zeggen ‘happy little trees’ in plaats van ‘old grey professors’. Als afscheidnemend hoogleraar mag je zelf een natuurschilderij maken en daar ophangen. Natuurlijk mag je wel je eigen naam eronder zetten.

Het is veel leuker om een koelkasttekening van je vierjarige kind met ‘MAMA’ op te hangen

In plaats van zelf iets te schilderen, kun je dit ook laten doen door je kind. Vaak genoeg wordt de wetenschapper geprezen, maar wie is nou de persoon achter de hoogleraar? In plaats van een statig dertien-in-een-dozijnportret in toga, is het veel leuker om een koelkasttekening van je vierjarige kind met ‘MAMA’ op te hangen.

Dat je dan geportretteerd wordt als harkpoppetje, moet je maar accepteren – dat kun je je kind niet kwalijk nemen, toch?

Tot slot kunnen we de statige portetten behouden, maar tegelijk vervangen door levende varianten – net als in Harry Potter. Portretten op Zweinstein bewegen binnen het frame van het schilderij en soms kunnen ze zelfs praten. Hoe leuk is dat? Dat je aangemoedigd wordt of applaus krijgt in plaats van van kil aangestaard te worden door prominenten in jouw vakgebied?

Tegelijkertijd ook vervelend, als ze op de valreep van je diploma-uitreiking nog met allerlei lastige vragen over je scriptie komen. Maar goed, dan moet je de uitreiking maar zien als een laatste beproeving of je het diploma wel echt verdient.

BAUKE VAN DER KOOIJ

1 REACTIE

Abonneer
Laat het weten als er

De spelregels voor reageren: blijf on topic, geen herhalingen, geen URLs, geen haatspraak en beledigingen. / The rules for commenting: stay on topic, don't repeat yourself, no URLs, no hate speech or insults.

guest

1 Reactie
Meest gestemd
Nieuwste Oudste
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties