Afgelopen donderdag was er een die-in op de trappen van het Academiegebouw. Ik moest het ook even nazoeken, maar bij een die-in doen mensen uit protest alsof ze dood zijn.
Na de die-in stonden de protestanten op om, met de rug naar de RUG toe, Engelstalig beschilderde stukken karton te laten zien. Zo’n dertig studenten deden mee, dus dat is toch mooi het dubbele van de opkomst bij een protest van de Gele Hesjes op de Grote Markt.
Die-ins zijn een vorm van protest en in dit geval werd geprotesteerd tegen het gebrek aan klimaatambities van de RUG. In tegenstelling tot gewone protesten, bijvoorbeeld de massale demonstraties van ‘klimaatspijbelende’ scholieren, werd er nu dus een toneelstukje opgevoerd.
Volgens de organisatoren werken protesten namelijk beter als je er bij gaat liggen. Op zich niks nieuws, dat dachten John en Yoko vijftig jaar geleden ook al. Alleen kozen zij er een zacht bed in het Hilton voor uit in plaats van de harde stenen van het Academiegebouw.
Die-in organisator Forrest Kentwell legde in het stuk in UKrant de effectiviteit van een die-in als volgt uit: ‘In de jaren tachtig vonden ze vaker plaats om te protesteren voor veiliger fietsverkeer. En dat is gelukt: kijk maar hoeveel fietspaden er nu zijn.’
Wat een prachtige – en onzinnige – drogreden! Een van de voordelen van statisticus zijn, is dat het collegemateriaal zichzelf gewoon aanbiedt als je de krant leest. Die veiligheidsverbeteringen zijn er volgens Kentwell dus gekomen door de die-ins.
Veilig Verkeer Nederland lobbyt al sinds 1932 voor veiligere wegen. Tal van wetenschappers werken al decennia aan veiliger vervoer. Maar hun werk was blijkbaar voor niks, het komt gewoon allemaal omdat in de jaren tachtig iemand op de grond was gaan liggen.
Er is een correlatie tussen kaasconsumptie en jezelf wurgen in bed. Dat is pas een die-in!
Dat correlatie geen causaal verband impliceert, is duidelijk en toch worden deze fouten vaak gemaakt. De Amerikaanse statisticus Tyler Vigen heeft een boek geschreven met de mooiste schijnverbanden. Zo is er een enorm sterke correlatie tussen de kaasconsumptie per persoon per jaar enerzijds en het aantal personen dat jaarlijks overlijdt omdat ze zichzelf in hun slaap per ongeluk wurgen met de lakens. Dat is pas een die-in!
Onze universiteit heeft trouwens al jarenlang de ambitie om duurzamer te worden expliciet in het strategisch plan staan (al mag er best nog een tandje bij en is er niks mis mee om het college van bestuur hier op te wijzen). Vanuit het Green Office en tal van gemotiveerde vrijwilligers worden allerlei activiteiten opgezet om die ambitie te verwezenlijken.
Zo heb ik een paar maanden geleden in de universiteitsraad het college opgeroepen wat te doen aan de vele vliegreizen van haar wetenschappers. Dankzij inspanningen van mijn collega’s in de u-raad worden nu in een aantal kantines vegetarische en veganistische maaltijden geserveerd.
Maar goed, als we over vijf jaar terugkijken en zien dat deze universiteit inderdaad een stuk duurzamer is geworden, dan is natuurlijk de enige conclusie dat dat dan komt doordat een handjevol studenten luidruchtig dood lag te spelen op een zonnige lentedag.