Student-columnist Robin Hevinga, letterenstudent in de binnenstad, kan maar niet wennen aan Zernike. ‘Zijn de strakke lijnen van Zernike bedacht om wetenschappers te wijzen op de onbreekbare wetten van de natuur?’
Als geschiedenisstudent is het onvermijdelijk om eens in de zoveel tijd af te dwalen naar buitengebieden van onze stad die ik het liefst vermijd. Elke twee maanden moet ik de vertrouwde binnenstad verlaten om mijn tentamens te maken op Zernike Campus.
Het contrast tussen Zernike en de universitaire delen van de binnenstad kan niet groter. De binnenstad voelt als een bruin café: behaaglijk, gezellig en ietwat gedateerd. In de nauwe steegjes en tussen alle mensen voel ik me geborgen, als een personage in een geschiedenisboek.
Op Zernike klopt er iets niet. In de brede rechte straten voel ik me als een plastic poppetje in een maquette. Er liggen veel te veel stoeptegels en de bomen lijken nooit echt volwassen te zijn geworden.
Misschien weerspiegelen de omgevingen wel de binnenwerelden van de verschillende takken van wetenschap. Zijn de zwierige lijnen van oude ornamenten bedacht om bij weg te dromen? Helpen de glas-in-loodtafereeltjes om spirituele inspiraties op te doen? Misschien hebben letterenwetenschappers al deze schoonheid wel nodig om tot nieuwe inzichten te komen.
Tussen beide gebieden zit niet alleen een fysieke afstand, maar ook een ideologische
En zijn de strakke lijnen van Zernike bedacht om de economische en natuurkundige wetenschappers te wijzen op de onbreekbare wetten van de natuur? Zijn de gebouwen expres zo sober ontworpen om hen niet af te leiden met onbelangrijke zaken? Zodat ze de wereld met hun harde wetenschap kunnen verlossen van al het mystieke.
Zernike en de binnenstad voeren een ideeënstrijd, waarvan het uiterlijk van beide een direct gevolg is. Tussen beide gebieden zit niet alleen een fysieke afstand, maar ook een ideologische.
Afgelopen dinsdag was het weer zover en pakte ik met grote tegenzin lijn 15. Bang voor mijn eerste tentamen was ik niet, bang om weer op Zernike te zijn wel.
Na afloop van het tentamen liep ik terug naar de bushalte en dacht ik na over de relatie tussen de productie van kennis en de context waarin deze ontstaat. Als de RUG bijvoorbeeld de geschiedenisafdeling verplaatst van de binnenstad naar Zernike, zouden we dan andere geschiedenis schrijven?
Niet dat we dit experiment ook echt moeten uitvoeren, want die verhuizing wil ik absoluut niet meemaken.
ROBIN HEVINGA