Bij een verjaardag horen cadeaus. Wat staat er op het verlanglijstje van (jarige) columnist Wilma Heesen?
Als je negen maanden optelt bij Koningsdag (vooruit, Koninginnedag in die tijd), kom je uit op een datum rond eind januari. Het jaarlijkse spijkerpoepen op de lokale braderie tijdens Koninginnedag bracht de hormonen bij mijn ouders dusdanig op hol dat er tot drie keer toe eind januari een baby op de wereld kwam. En dus eet ik vandaag een taartje voor het nieuwe jaar.
Zomaar weer een stukje verder in de onbeduidende jaren tussen de 40 en 45. De wilde haren en tropenjaren van het heel jonge gezin liggen achter me. Een decennium met onmogelijke pubers thuis en hormonale veranderingen in mijn eigen systeem in het vooruitzicht. En met nog 260 columns in het vooruitzicht tot de pensioendatum (10 per jaar, reken maar uit) nog lang niet behorend tot de senioren.
Wat te wensen voor deze dag? Ik moet er even over nadenken. Een goed boek! Altijd goed, al leen ik dat net zo lief. Ben ik dan te bescheiden?
Zou ik niet een eigen muntsoort moeten vragen? Een ‘Wilma coin’?
Zou ik niet, om maar eens wat te noemen, een eigen muntsoort moeten vragen? Een ‘Wilma coin’ die alleen besteed kan worden aan duurzame producten? Of doe mij anders een continent. Dan kan er op dat stuk land een enorme permacultuur moestuin of voedselbos worden aangelegd. Misschien had ik een andere man moeten vinden als ik zulke wensen zou ambiëren.
De meest heilzame dingen kan ik vooral mezelf cadeau geven. Voldoende bewegen bijvoorbeeld, zodat ik ook de komende jaren fit doorkom. Maar ook mezelf af en toe een nieuw wachtwoord gunnen voor m’n accounts op de universiteit. Want voor je het weet gaat er iemand vandoor met je account en ligt het hele systeem plat.
Ik verbaas mij al een tijdje over het wachtwoordbeleid van de RUG. Tuurlijk, er is two-step-authentication (hoe irritant als het eerste getal het niet doet). Maakt dat het systeem superveilig? De afgelopen jaren heb ik nog nooit iets hoeven te veranderen aan mijn wachtwoord. Dat betekent dat m’n wachtwoord ofwel geniaal is, ofwel dat hier niet erg op gestuurd wordt.
Want voor je het weet gaat er iemand vandoor met je account en ligt het systeem plat
Bij een organisatie als het UMCG moet je tot vervelens toe je wachtwoord elke drie maanden wijzigen. En wanneer het wachtwoord te veel op het oude lijkt, moet je creatievere dingen verzinnen.
Overdrijft het UMCG, of ligt de RUG te slapen? Je weet het pas wanneer het fout gaat. Maar wat blijkt als het dan fout gaat? Een hack kan best voordelig uitpakken. Zo is de universiteit van Maastricht in 2019 gehackt. Die betaalde in bitcoins 200.000 euro als losgeld. Een deel van dat losgeld is later teruggevonden en dat was toen 500.000 euro waard, omdat de bitcoin in waarde was gestegen.
Het zou een aardig verdienmodel kunnen zijn om wat gaten in de begroting te dichten. Misschien heeft de RUG dit voor ogen als het wachtwoord nooit hoeft te worden ververst.
Klinkt als een risicovol verdienmodel. Ik doe mezelf deze verjaardag toch maar een nieuw wachtwoord cadeau, voor wat het waard is. En natuurlijk een huis vol met geliefden om me heen om te proosten, want dat is toch onbetaalbaar.
WILMA HEESEN