Student-columnist Laura Mijnders was altijd bang het verkeerde te doen. Maar zie daar, er gloort licht aan het einde van de tunnel.
‘Dus je voelt je niet beter na de behandeling?’ vraagt de psychiater me. Hij leunt achterover in zijn stoel. Ik haat deze vraag. Soms heb ik het gevoel me meer dan anderen te moeten verantwoorden voor mijn conflicterende gevoelens, omdat ik nu eenmaal onder een psychiatrische loep lig.
‘Ik voel me wel stabieler en vrolijker, maar ik ben ook nog steeds depressief en angstig. Voor mij bestaat dat naast elkaar. Maar in mij waart de depressie nog steeds rond’, zeg ik.
Hij knikt. ‘Hoe ziet dat er dan precies uit?’
Ik weet dat ik een moeilijk te duiden geval ben, maar soms wil ik mensen gewoon heel hard door elkaar schudden. Wat is er nu zo moeilijk te begrijpen? Alsof ik zelf al niet genoeg vragen heb.
‘Ik ben constant bang dat ik geen goed mens ben. Ik ben bang het verkeerd te doen en mensen onbedoeld te kwetsen. Ze zeggen dat je elke dag de beste versie van jezelf moet proberen te zijn, maar ik weet helemaal niet of er wel een beste versie is.’
Als je de buurman en jezelf met zo’n klein gebaar blij maakt, waarom zou je het dan niet doen?
‘Ik probeer het goed te doen, door bijvoorbeeld een boodschapje voor de buurman te doen als het hem zelf niet lukt. Maar is dat wel echt zo onbaatzuchtig? Krijg ik er zelf niet ook gewoon een goed gevoel van? En is het daardoor eigenlijk niet meer een egotrip dan iemand helpen?’
Het voelt alsof ik de woorden uitkots. Blijkbaar zat de kwestie me al heel lang dwars.
De psychiater speelt met de pen in zijn handen, duwt zijn bril wat hoger op zijn neusbrug. ‘Dat is een eerlijke beschouwing. Misschien kunnen we als mens nooit helemaal belangeloos iets voor een ander doen. Maar wat geeft dat eigenlijk? Als je de buurman en jezelf met zo’n klein gebaar blij maakt, waarom zou je het dan niet doen?’ zegt hij.
Ik haal mijn schouders op. ‘Ik weet het niet.’
‘Het feit dat je je zorgen maakt over kwesties als deze, zegt al genoeg over de goedheid die in je schuilt. Laat je depressie het roer niet overnemen en de realiteit vertekenen. Je weet heel goed wie je bent.’
Wanneer ik de deur achter me dichttrek, is er iets van me afgevallen. De koers die we varen, is aan mij.
LAURA MIJNDERS