Getallen. Daar heb ik altijd wel iets mee gehad. Sinds ik kan tellen (of lopen?) houd ik bij elke trap die ik opga bij hoeveel treden die heeft. En dat is niet helemaal zinloos: bij een even aantal kun je mooi twee treden per stap nemen en bij negen treden ben je met drie grote stappen snel boven. Als een trap zeven treden heeft, is dat vervelend.
Verder heeft een bord langs de A28 me altijd gefascineerd: Groningen 54 Assen 27. Dus op de plek waar we nu rijden is Groningen precies twee keer zo ver als Assen. Wow.
Is dat een afwijking? Veel mensen zullen denken van wel en hebben dat ook altijd wel laten merken. Op de basisschool werd ik ‘rekenmachine zonder knopjes’ genoemd (gedeeltelijk waar) en op de middelbare werd dat ‘Sinus Sipma’ (want niemand anders kon de sinus uitleggen, ofzo). Terwijl wiskunde massaal gehaat werd, vond ik het alleen maar leuk.
Universiteit
En nu, aan de universiteit? Ik merk er niets meer van. Het lijkt erop dat ik hier allemaal mensen met dezelfde ‘afwijking’ gevonden heb. Bij natuurkunde vindt kennelijk iedereen het leuk om dingetjes op te lossen. Dat moeten we dan ook veelvuldig doen: van de ideale maten voor een tennisracket, de invloed van het gewicht van de kalkoen op de bereidingstijd, de perfecte diepte om je wijnkelder aan te leggen tot de vorm die een zeepbel aanneemt als je die tussen twee ringen spant.
Zo zullen er vast ook op andere faculteiten studenten zijn die hun geestverwanten gevonden hebben. Eindelijk met iemand anders uren kunnen praten over de verhouding van het jodendom, het christendom en de islam in hun formatieve fase, de Wet op de vaste boekenprijs of Language awareness in Drenthe.
Eenzaam
Maar het kan uiteindelijk ook de andere kant op gaan; een docent literatuur op de middelbare vertelde ooit voor de keuze gestaan te hebben nóg verder te studeren (ik denk dat hij al gepromoveerd was), ‘maar dan zou ik nog maar met vijf mensen in Nederland inhoudelijk over mijn vak kunnen praten’. Hoe mooi het ook is om met de beste mensen te werken aan datgene wat je het liefst doet, het is eenzaam aan de top.
Een manier om die eenzaamheid tegen te gaan, is je passie delen. Als je daarvoor een goede vorm weet te vinden, kun je iedereen aanspreken. Misschien moet ik maar eens een rekenrubriek bij de UK beginnen…