Tientallen leden van #WoinActie vergaderden afgelopen woensdagavond in Utrecht in besloten kring over nieuwe stappen in hun strijd tegen het kabinetsbeleid. Onderwijsminister Ingrid van Engelshoven had eerder gesuggereerd dat er meer geld vrij zou komen voor het hoger onderwijs, maar op Prinsjesdag bleek dat er weer meer bezuinigd moet worden.
De maat is nu vol, vertelde de Leidse historicus en actievoerder Remco Breuker aan ScienceGuide. ‘Er is besloten om een breed scala aan acties op en in te zetten, uiteindelijk escalerend in een ‘echte’ staking tegen het eind van het collegejaar.’
De actievoerders vragen ook steun van de colleges van bestuur. ‘Wij zien ze graag aan onze kant staan, maar dat kan alleen in woord en daad’, zegt Breuker.
Murw gepolderd
Historica Barbara Henkes, een van de actievoerders van #WoinActie in Groningen, begrijpt de conclusies van de Utrechtse vergadering. ‘Het schiet niet op’, zegt ze. ‘We wapperen met rode vierkantjes, maar het levert niks op. We worden murw gepolderd.’
Ze denkt zeker dat er meer acties moeten komen, maar twijfelt wel of een echte staking de goede weg is. ‘Het grote probleem bij dit soort acties is het belang van studenten. Dat maakt het voor betrokken docenten bijna ondoenlijk.’
Tegelijkertijd is er aan de universiteit een angstcultuur ontstaan, waardoor docenten zich nauwelijks durven uitspreken over acties. ‘Er wordt van bovenaf van alles opgelegd en docenten trekken nauwelijks meer samen op. Als er ergens over wordt gestemd, smeken mensen of de stemming geheim kan, via een briefje in een bus’, zegt Henkes.
Wakker schudden
Henkes wil daarom ook dat het college van bestuur meer doet. Henkes: ‘We moeten bij hen op de stoep gaan staan, zodat ze gedwongen worden om iets te doen.’
De Groningse filosoof en activist Pieter Boele van Hensbroek vindt echter dat het Groningse college al heel veel doet. ‘Ze steunden onze acties en speldden de rode vierkantjes op.’ Hij zoekt de oplossing in het wakker schudden van de politieke partijen.
Ook hij twijfelt aan het nut van ‘echte’ stakingen. Ik zie meer in ludieke acties: bijvoorbeeld tachtig procent van de tentamenvragen nakijken en daarop het cijfer baseren, of maar vijf formulieren per week invullen. Om te laten zien dat we wel efficiënt kunnen werken, maar niet binnen dit systeem.’