Met een dubbel gevoel zat RUG-studente Marcella Herzog (23) zondag voor de buis. Op het zonnige Sardinië streed de Europese top om eremetaal tijdens het EK cross. Onverwachts had Herzog twee weken daarvoor tijdens de Warandecross in Tilburg aangetoond op dat podium thuis te horen, maar het was de Nederlandse bond (KNAU) niet gelukt om een vierkoppige ploeg samen te stellen. ‘Wel gaf de bondscoach aan dat ik met dezelfde progressie volgend jaar individueel op het EK thuishoor.’
Het mislopen van de trip naar Italië bezorgde Herzog in elk geval meer tijd voor het afronden van haar bachelorscriptie. Het liefst levert ze nog voor de jaarwisseling de finale versie in, aangezien ze op 1 januari naar Zuid-Afrika vliegt voor een hoogtestage. Na het behalen van haar diploma zal ze de Groningse deur definitief achter zich dichttrekken. De stad waar haar mindset veranderde in die van een topsporter.
De beste
Op haar zestiende begint Herzog met hardlopen. Naar eigen zeggen ‘niet heel fanatiek’, al wil ze eigenlijk in andere sporten altijd de beste zijn. Omdat ze als skilerares aan de slag gaat in Oostenrijk, staan haar loopschoenen zelfs een tijdje onaangeroerd in de kast. Maar ze heeft al ontdekt dat ze over aanleg beschikt en wil daar wat mee doen. In Groningen aanbeland sluit ze zich aan bij Team4Mijl, waar trainer Eddy Kiemel haar ertoe brengt om elke dag te trainen.
‘Dat was in het begin nog wel erg lastig’, lacht Herzog. ‘In het eerste jaar stond ik ook nog bij Gyas ingeschreven en heb ik meegedaan aan de introductieperiode. Dat heeft Eddy volgens mij nooit geweten. Ik roeide, bezocht de borrels en merkte al gauw dat ik daardoor niet genoeg uitgerust was voor een looptraining. Juist omdat mijn trainer me de vrijheid gaf om te ruiken aan het studentenleven, kwam de boodschap over: als ik het echt wilde, moest ik keuzes maken.’
Jaar later
Een van de keuzes betreft het buitenlandverblijf, een vast onderdeel van haar studie. ‘Dat zou samenvallen met de voorbereiding op het EK onder de 23 in juli 2015. In het buitenland had ik me niet ideaal kunnen voorbereiden. Toen heb ik gezegd: ik ga een jaar later. Helaas miste ik het EK uiteindelijk door een blessure.’
Haar seizoen wordt gered door een zilveren plak tijdens het NK, een prestatie die ze in 2016 bijna evenaart. Op het afgelopen NK was brons de kleur.
In februari dit jaar komt Herzog alsnog in Hamburg terecht, waar ze een semester vertoeft. Terug in Nederland verhuist ze naar Arnhem, om daar op sportcentrum Papendal te kunnen trainen. Maar niet voordat ze als beste Nederlandse dame over de streep gaat bij de 4 Mijl.
‘De volgende dag kwam ik met mijn sportschoenen bungelend aan een grote tas te laat aan bij m’n college op de RUG. Toen kreeg ik wel een cynische opmerking van de docent naar m’n hoofd.’
Sportkleren
In Arnhem, waar ze vanwege trainingen veel verblijft, moet ze het doen zonder haar oud-teamgenoten en -huisgenootjes. ‘Dat is wel jammer. Die laatsten wisten: Marcella loopt negen van de tien keer in sportkleren rond. Ze zorgden ook altijd dat ik wat te eten had als ik laat thuiskwam van training, het was een heel hecht huis. Sommige atleten kiezen ervoor om met elkaar te gaan wonen, ik vond het juist heel leuk om omgeven te zijn door mensen die andere dingen doen.’
‘Ik ontwikkel me sneller dan verwacht. Mijn nieuwe coach gelooft dat ik binnen anderhalf jaar de aansluiting kan vinden met de Europese top en over vier jaar zelfs naar de Olympische Spelen van Tokio kan. Maar eerst wil ik er in 2018 staan tijdens het EK in Berlijn. Op dit moment ben ik op papier heel veel bezig met de omstreden Olympische Spelen van 1936, het onderwerp van mijn scriptie. Het heeft iets magisch gekregen om straks zelf in dat stadion te kunnen lopen.’
Sportzusjes
De achternaam Herzog doet in de atletiekwereld al snel een belletje rinkelen. Zus Adrienne behoorde jarenlang tot het internationale veld op de midden- en lange afstand. In 2014 werd ze voor twee jaar geschorst wegens dopinggebruik. ‘In het begin was het wel lastig. Ik kwam net om de hoek kijken in de atletiekwereld. Op Losse Veter, een hardloopblog, werd toen de vraag gesteld hoe ‘het zusje van’ de sport zou bedrijven. Een vervelende vergelijking. Gelukkig is die periode achter de rug en heb ik ook een eigen gezicht gekregen binnen de loopwereld.’
Het zou zomaar kunnen dat de zusjes straks samen aan de start verschijnen. De schorsing van Adrienne is voorbij, maar vanwege haar zwangerschap is de rentree nog even uitgesteld. ‘In de zomer ben ik bij haar op bezoek geweest, ze woont in Colorado. We hebben toen ook samen gerend. Voor het eerst was het niet meer ‘Marsje, is het tempo oké?’, maar echt samen trainen op hoog niveau. Ze wil graag nog een keer een medaille winnen op het EK cross. Ik hoop dat we daar volgend jaar samen aan de start staan.’