‘Doerak is een beetje een oud mannetje geworden,’ legt Ekko Ros uit, de butler van Doerak. Doerak is half Pers, half Maine Coon, en beide kattenrassen zijn vatbaarder voor ziektes. Met zijn negen jaar is de universiteitskat dan ook al aardig op leeftijd. Tegenwoordig zit hij steeds vaker thuis, waar hij twintig uur per dag slaapt. Wanneer hij wakker is, chillt hij wat met zijn kittenvriendje Tukkie.
Doerak groeide aan het begin van het collegejaar uit tot een ware influencer. Onder de naam @universitycat heeft hij zevenduizend volgers zover gekregen zijn avonturen te volgen. In november kreeg hij zelfs zijn eigen RUG-pas, zodat hij zijn pootafdrukjes kan kopiëren.
Net als zijn collega-professoren houdt Doerak ook van publiceren, in februari kwam zijn boek Our campus, their world uit.
‘Soms vraag ik hem ’s ochtends of hij niet naar de uni moet, maar dan zit hij me aan te staren,’ lacht Ros. ‘Ik heb hem gevraagd waarom hij niet meer zo vaak naar colleges gaat, en hij zegt dat hij met emeritaat is. Hij had alles wel geleerd, en nu draagt hij zijn kennis over aan Tukkie.’
Inmiddels heeft Doerak acht van zijn negen levens ook wel gebruikt. Vier daarvan heeft hij verloren omdat hij van het dak viel. ‘Normale katten draaien zich om in de lucht, maar dat ziet Doerak niet zitten.’ Een andere keer viel hij in slaap onder de motorkap van een auto, daar kwam de bestuurder pas ter hoogte van Haren achter.
De pluizige professor pakte allerlei colleges mee. Met geschiedenisstudenten kon hij meegenieten van de avonturen van de Perzische Perzen. Bij kunstgeschiedenis keek hij zijn ogen uit naar schilderijen van zijn soortgenoten. Kattenliteratuur kon hij minder waarderen, daar sliep hij meestal doorheen.
Doerak begon een jaar geleden troost te zoeken bij studenten omdat zijn vriendje Mickey was overleden. Daar speelde hij vaak mee op het terrein van het Harmoniecomplex. ‘Hij is in die acht maanden echt tot rust gekomen, daar zijn we de studenten enorm dankbaar voor. We konden moeilijk onze banen opzeggen om voor Doerak te zorgen,’ zegt Ros.
De universiteitskat had echt een nieuw vriendje nodig, concludeerden ze. Nu hij die heeft, leeft hij weer op, ziet Ros. Hij en zijn vrouw hopen dat Doerak, de enige kater die letterenstudenten graag zien komen, ook weer eens op bezoek gaat bij de studenten die hem door zo’n moeilijke tijd hebben geholpen.