Hoewel Russische studenten de oorlog veroordelen, zijn ze toch bang dat ze worden aangekeken op de invasie van Oekraïne door hun regering. ‘Het is ook moeilijk voor Russen die deze situatie wel erg vinden.’
‘Ik steun Poetins politiek niet, maar ik voel wel veel druk omdat ik Russisch ben en mijn land vertegenwoordig’, zegt Kirill, die promovendus is aan de Faculty of Science and Engineering. Hoewel hij niet te maken heeft gekregen met directe agressie, is het hem wel opgevallen dat sommige mensen hem minder vriendelijk lijken te bejegenen.
Nationaliteit
Hoewel hij etnisch half-Oekraïens is, is hij vanwege zijn nationaliteit beschaamd en ‘een beetje bang’ om met Oekraïense mensen te praten. ‘Als ze boos zijn op mij is dat volkomen begrijpelijk.’
Polina, die aan de letterenfaculteit studeert, was vorige week ook huiverig om iets online te schrijven ‘omdat ik technisch gezien een burger ben van een aanvalsland.’
Ze waardeerde het dat de RUG een email verstuurde waarin zowel de Oekraïense als de Russische studenten genoemd werden. ‘Ik kan onze situaties absoluut niet vergelijken, maar het is ook heel moeilijk voor Russen die dit wel erg vinden.’
Regering
Het is belangrijk om de Russische regering en het Russische volk te scheiden, zeggen beide studenten. ‘Veel Russen veroordelen deze onverstandige oorlog’, zegt Kirill.
En de meeste mensen begrijpen het verschil ook, zegt Polina. ‘Ze doen geen aannames. Misschien ook wel omdat ik absoluut niet steun wat de regering op dit moment aan het doen is en dat ook niet probeer te verdedigen.’
Overtuigingen
Polina’s ouders staan ook open voor haar overtuigingen, maar ‘de oudere generaties’ baseren hun mening vaak op de Russische tv, zegt ze. ‘Als ik iets probeer te zeggen dat daar niet mee in overeenstemming is, zeggen ze alleen maar tegen me dat het een ingewikkelde situatie is.’
Om de ruzie niet te laten escaleren, bewaren ze de vrede dan maar door te zeggen dat ‘niemand oorlog wil’, zegt ze. ‘Het blijft toch mijn familie, dus ik wil onze relatie niet verpesten.’
Protesten
Hoewel Polina naar de protesten in Groningen gaat om de invasie te veroordelen, vindt ze het lastig dat ze zich niet bij haar vrienden kan voegen die in Moskou tegen de oorlog demonstreren.
‘Nu er zoveel op het spel staat, is het niet goed om maar gewoon thuis te blijven en toe te kijken. Als ik thuis was zou ik zeker gaan protesteren, hoewel dat erg eng is’, zegt ze. ‘Ik heb vrienden die protesteren en ik ken mensen die gearresteerd zijn.’
Maar Kirill betwijfelt of protesteren in Rusland wel nut heeft. ‘Ik kan me echt geen succesvolle demonstratie herinneren, omdat ze allemaal zijn beëindigd door onze regering. De afgelopen tien jaar heeft het nooit geholpen’, zegt hij. ‘Helaas lijkt het erop dat niet iedereen begrijpt dat wij niet de baas zijn van onze regering.’
Gevolgen
Hij voelt mee met de mensen en vreest voor de toekomst van beide landen. ‘Ik ben bang dat de langetermijngevolgen heel ernstig zullen zijn.’ Hij hoopt dat de wetenschap zich afzijdig zal houden van de politiek. ‘Sommige van mijn universiteitsvrienden in Rusland hebben me verteld dat hun overeenkomsten zijn opgezegd.’
Het ergste, vindt Polina, is dat niemand weet wat er hierna gaat gebeuren. Maar ze houdt nog steeds van haar land. ‘Ik hou nog altijd van de cultuur, de mensen, alles dat niet de regering is. Ik schaam me niet om Russisch te zijn, maar ik schaam me wel voor de acties van de Russische regering.’