De universiteit neemt daarmee het advies van de Commissie Wetenschappelijk Integriteit (CWI) over. De CWI onderzocht het werk van Van Liempt nadat journalist Bart Droog een officiële klacht indiende over de totstandkoming van het proefschrift.
Volgens Droog zou Van Liempt onvoldoende bronvermeldingen hebben gebruikt en is er sprake van plagiaat. Dat vindt de CWI niet. Ook zijn de wetenschappelijke basisprincipes als eerlijkheid en betrouwbaarheid niet geschonden. Daarom is de klacht van Droog ongegrond.
Onzorgvuldigheden
Wel oordeelt de CWI dat er ‘op sommige onderdelen sprake is van onzorgvuldigheden’. Zo had Van Liempt in bepaalde passages meer noten kunnen gebruiken. Daarnaast is er soms sprake van spelfouten in een naam of parafrases, waar letterlijk citeren duidelijker was geweest.
Het feit dat er meerdere boeken over Gemmeker zijn geschreven en Van Liempts proefschrift dus niet volledig nieuw is, acht de commissie geen aantasting van de wetenschappelijke integriteit.
Ook de keuze om eerdere auteurs niet in de lopende tekst, maar in het bronnenapparaat te vermelden ‘staat de auteur in beginsel vrij’. De genoemde onzorgvuldigheden doen volgens de CWI echter niets af aan de wetenschappelijke integriteit van het proefschrift.
Coaching
Andere klachten van Droog hebben niets te maken met plagiaat. Zo klaagt Droog ook over het feit dat de omslag van Van Liempts boek sterk lijkt op die van een eerder boek over Gemmeker. ‘Opvallend en ongelukkig’, zegt de commissie. Maar met wetenschappelijke integriteit heeft het niets te maken.
Ook was het ‘hoogst ongebruikelijk’ en ‘onwenselijk’ dat Van Liempt zijn boek al in de verkoop had gedaan voor de daadwerkelijke promotie.
‘Niet elke onzorgvuldigheid, ook al is er sprake van verwijtbare onzorgvuldigheid, betekent een inbreuk op de wetenschappelijke integriteit’, stelt de commissie. Er moet sprake zijn van ‘een meer dan lichte mate’ van verwijtbaarheid. Dat is hier niet het geval, vindt de commissie.
Bovendien: ‘Aan een promotietraject is coaching van de promovendus inherent. Eventuele gebreken zijn daarom in beginsel niet voor de volle honderd procent uitsluitend op het conto van de promotus te schrijven.’
‘Nare procedure’
Van Liempt reageert verheugd in een reactie bij de NOS. ‘Hiermee komt er een einde aan een nare procedure. Het waren ernstige beschuldigingen.’ Toch had hij het volste vertrouwen in de uitkomst. ‘Als je zelf een boek schrijft, weet je het beste wat er wel en niet is gebeurd.’
Ook RUG-promotor Hans Renders is blij. ‘Maar ik had ook niet anders verwacht. Je kan vinden dat het een slecht proefschrift is, maar op basis van de integriteit heb ik me geen moment zorgen gemaakt.’
Integriteit
Datzelfde geldt voor copromotor Doeko Bosscher. ‘De integriteit van Van Liempt staat nu als een paal boven water’, zegt hij. ‘En de kritiek incasseren wij gewoon. Ik ben juist tevreden dat de commissie zo kritisch is geweest. Dat onderstreept de onafhankelijkheid en daardoor krijgt de uitslag – dat er geen sprake is van plagiaat – alleen maar meer reliëf.’
Bart Droog benadrukt liever het woord ‘onzorgvuldig’ dat de commissie gebruikt. ‘Ad van Liempt heeft in zijn proefschrift op tal van plaatsen correcte bronvermelding achterwege gelaten’, stelt hij op zijn website. De commissie noemt dat ‘onzorgvuldig’. In navolging van het NRC Handelsblad (inzake de kwestie Dymph van den Boom): “Het is vreemd dat de commissie deze werkwijze niet kwalificeert als plagiaat. De rest van de wereld doet dat wel.”‘
Volgens RUG-bestuursvoorzitter Jouke de Vries is het oordeel wel reden om nog eens naar de procedures rondom proefschriften te kijken: ‘Het cvb heeft kennisgenomen van de opmerkingen van de commissie over de slordigheden in het proefschrift. Het advies geeft voor ons aanleiding om de procedures en regels ten aanzien van proefschriften te bespreken met het College van Decanen.’
Dit artikel is na publicatie geupdated met de statement van Bart Droog.