Na jaren van werken in een aftands gebouw met kapotte ramen, asbest in de plafonds en doorslaande stoppen, is er goed nieuws voor de onderzoekers die achterblijven in Nijenborgh 4: het pand krijgt eindelijk een make-over.
De onderzoeksgroepen die een plek hebben gekregen in het nieuwe Feringa Building, zijn inmiddels verhuisd. De ruimte die is vrijgekomen wordt nu gerenoveerd, zodat de groepen die achterblijven ook prettig kunnen werken.
Sommige kantoren en labs in gebouw 5113 staan nog vol kartonnen dozen met apparatuur en kantoorspullen, klaar om overgeheveld te worden. Anderen staan leeg: de bewoners zijn al vertrokken naar hun gloednieuwe kantoren en laboratoria waar de ramen niet door tape bijeengehouden worden en de radiatoren geen asbest bevatten.
Compleet vernieuwd
‘Waar we voorheen zaten, had je overal spinnenwebben en de vloer was smerig. Alles was gewoon oud’, zegt biomedical design engineer Thom van der Honing van Sencilia. Deze medische-technologiestartup, onderdeel van het Engineering and Technology Institute Groningen (ENTEG), verhuist van gebouw 5113 naar 5112, naar een lab dat twee keer zo groot is en meer apparatuur heeft. ‘Onze nieuwe plek is compleet vernieuwd, met nieuwe betonnen vloeren en nieuwe muren. Het is brandschoon. Dat is een hele verbetering ten opzichte van waar we nu nog zitten.’
Shantanu Nath, beleidsmedewerker onderzoek en onderwijs van ENTEG, is ook tevreden. Hij krijgt een eigen kantoor, terwijl het Feringa Building ‘wat drukker’ is. ‘Mijn studenten geven ook de voorkeur aan Nijenborgh 4’, zegt hij. ‘Het is academischer en meer een onderwijsgebouw. Het Feringa voelt meer als een kantoor.’
Nadelen
Anderen zien wel wat nadelen aan de verhuizing. ENTEG is in tweeën gedeeld: een deel van de groep blijft achter in Nijenborgh, het andere deel zit nu in het Feringa Building. ‘Het is een uitdaging om te zorgen dat de saamhorigheid en onderlinge binding bewaard blijven als we niet bij elkaar zitten’, zegt instituutmanager Karen Voskamp.
Het plan was aanvankelijk dat alle onderzoekers en ondersteunende medewerkers samen zouden verhuizen, maar dat werd later gewijzigd, zegt Voskamp. ‘Nu zie je mensen naar een geweldig mooie nieuwe plek vertrekken, terwijl wij in dit gebouw achterblijven dat nogal aftands is.’
Ze is wel blij met de renovatie, benadrukt ze, maar ze vraagt zich af hoe lang ENTEG hier nog blijft en waar ze dan naartoe gaan. ‘Het verhaal is dat we hier niet langer dan drie tot vijf jaar zitten. Maar ja, het is “misschien, misschien, misschien”. Maar ik vertrouw erop dat het heus wel goed komt.’
De algemene teneur onder de mensen in Nijenborgh is in elk geval dat ze tevreden zijn zolang ze de benodigde apparatuur hebben. ‘In welk gebouw we werken doet er niet zoveel toe, als we maar voldoende labruimte en kantoren hebben’, zegt hoogleraar netwerken en robotica Ming Cao. ‘Het gaat erom dat we een rustige, goed uitgeruste plek hebben voor het onderzoek en onderwijs. Dat is waar het om gaat.’