Leeftijd: 20 jaar
Waar ben je? Barcelona, Spanje (Catalonië)
Studie:
derdejaars Europese Talen en Culturen
Barcelona, Spanje
Paella, tapas en voetbal
‘Koffie? Ik drink geen koffie’, lacht Anton gevraagd naar de prijs voor een shot cafeïne. ‘Maar dat verschilt heel erg per plek, net als bier of cola. Op een terrasje midden op de Ramblas betaal je wel 5 euro, in een gewoon barretje 2 euro. Als avondeten eet men hier paella of tapas. Dat laatste zien Spanjaarden als een voorafje, maar toeristen nemen het als avondeten. Mijn ouders waren hier rond de kerstdagen, voor 20 euro per persoon hebben we een goede tapasmaaltijd gegeten. Het is qua prijs een beetje te vergelijken met Amsterdam.’
Een Erasmusverblijf in een stad die de afgelopen tijd allesbehalve stil stond. Laten we daarmee beginnen: hoe heb jij de gebeurtenissen rond het referendum beleefd?
‘De eerste weken van het collegejaar was er elke week wel wat. Wel is het zo dat grote protesten altijd georganiseerd worden, Catalanen gaan niet zomaar de straat op. Tijdens de protesten voelde ik me niet onveilig en tijdens het referendum zelf ben ik niet buiten geweest. Op een gegeven moment werd het ook normaal om in een metro vol met mensen met vlaggen te stappen. Ik wist niet veel van Spaanse politiek, maar ben door mijn verblijf veel meer achter de beweegredenen voor autonomie gekomen.’
Toen je aankwam in Barcelona had je ongetwijfeld andere dingen aan je hoofd: een kamer vinden, vrienden maken?
‘Ik was hier al in augustus met een collega. Een kamer vinden was makkelijk, al betaal je als Erasmusstudent wel meer omdat je maar voor een korte periode blijft. Ik ben zo’n 470 euro per maand kwijt voor een kamer van 25 vierkante meter. De vrienden die ik hier heb gemaakt, zijn helaas voornamelijk buitenlanders. Spanjaarden zijn toch lastig om contact mee te leggen.’
Heb je dan helemaal geen Spaans gesproken als student Spaans?
‘De vakken die ik hier volg, worden allemaal in het Spaans gegeven. Dus ik heb zeker bijgeleerd! Ik heb ook een vak in multimedia gevolgd, waarbij je in groepjes moest werken aan een site voor een uitgever. Dat was praktischer dan ik gewend ben en niet helemaal passend bij mijn vakken in Nederland, waar ik me richt op taalkunde. Maar het was wel het vak waar ik het meeste Spaans heb gesproken. Verder zijn het vooral hoorcolleges; werkcolleges kennen ze hier helaas niet echt. Ik spreek dan ook veel Engels met andere Erasmusstudenten.’
Barcelona is een grote toeristenstad. Ben jij buiten de bekende paden gegaan?
‘Ik ben een groot voetbalfan en heb dus niet alleen viermaal een wedstrijd van FC Barcelona bezocht, maar ook wedstrijden van Espanyol, Girona, Valencia, de jeugd van FC Barcelona en zelfs de vrouwen van Barcelona. Daar heb ik ook Lieke Martens (sterspeelster van het Nederlands vrouwenelftal, red.) ontmoet. Toen ik voor de vierde keer in Park Guëll rondliep, ontdekte ik ook een nog hoger gelegen uitkijkpunt waarvoor je letterlijk buiten het pad moest gaan. Het lag vijftig meter hoger dan de beroemde bankjes en je had een nog beter uitzicht.’
Zou je later ook in Barcelona kunnen wonen?
‘Ik wil zeker wel terugkeren, maar ik zou nooit zeggen dat er een plek is waar ik de rest van mijn leven zou willen wonen. Barcelona was ook mijn tweede keus, eigenlijk wilde ik heel graag naar Zuid-Amerika. Daar wil ik nog steeds graag heen. Het mooie van Spanje en specifiek Catalonië vind ik dat het net zo groot is als Nederland, maar dat je alles hebt: van hoge, besneeuwde bergen tot zee en strand. En natuurlijk voetbal.’
Eerder verschenen
Desiree Niezen – Kiel, Duitsland
Anton Wuis – Busan, Zuid-Korea
Juliëtte Eijkelkamp – Yogyakarta, Indonesië
Iris Groenendijk – Cheltenham, Engeland