‘Verdriet moet je je niet verdringen, maar verdragen’, zei de therapeut van student-columnist Laura Mijnders kort geleden. Maar hoe doe je dat? Waar begin je?
Terwijl medecolumnist Bauke beter voor zichzelf probeert te zorgen door af te kicken van koffie, doe ik op het moment alles wat God verboden heeft. Tenminste, zo zou wijlen mijn opa het zeggen.
Geen wonder dat de weegschaal richting de tachtig kilo gaat. Hoewel sommige mensen rouw het beste verdragen door een gezonde huilbui toe te laten, wentel ik mij in lege wikkels van chocoladerepen, jointjes, lege flessen wijn, ’s ochtends minstens drie koppen koffie en werk.
Veel werk. Gisteren besloot ik mijn afstuderen wederom een half jaar uit te stellen. Familie en vrienden zijn trots op het feit dat ik met deze keuze ‘eindelijk eens wat beter’ voor mijzelf heb gezorgd. Maar waarom wringt het gevoelsmatig dan zo?
‘Verdriet moet je je niet verdringen, maar verdragen’, zei mijn therapeut een tijdje geleden.
Maar wie vertelt me hoe je iets verdraagt dat helemaal niet zo erg is, maar wel heel erg aanvoelt? Toch kan ik het niet laten mijzelf een schuldgevoel aan te praten.
IK MOET IK MOET IK MOET. Ik moet MOET loslaten.
De meeste mensen van mijn leeftijd zijn geen voltijdstudent meer, hebben een baan, een grotemensenhuis en een eerste kind. Wanneer ik mijzelf in de spiegel aankijk, zie ik een vorm van mijzelf die ik tien jaar geleden had moeten zijn, niet nu.
Verdragen. Als je het woord opdeelt is het letterlijk ‘Ver dragen’. Ik draag iets al veel te lang en ver met mij mee. Maar hoe leg je iets neer wanneer je niet weet wat je als eerste los kunt laten?
Ik moet het toch ook gewoon allemaal kunnen? Anderen doen het ook.
Het leven moet leuk zijn, ik moet niet zoveel feestjes meer missen, ik moet stoppen met chocola eten, ik moet mijn werk volhouden, ik moet mijn sociale contacten onderhouden, ik moet mijn ouders tevreden houden, ik moet de hondjes vaker uitlaten, ik moet therapie niet zo vaak afzeggen, ik moet meer sporten, ik moet de kat vaker kammen en ik moet mijn huis vaker schoonmaken.
IK MOET IK MOET IK MOET. Ik moet MOET loslaten.
En leren dat ik MAG. Dan studeer ik maar 1,5 jaar later dan gepland af. So be it. Mijn prestatiedrang gooi ik voor nu in de prullenbak.
(Oké, misschien vis ik het er heel af en toe stiekem uit wanneer niemand kijkt. Alleen wanneer het echt nodig is…..want dat MAG ook gewoon.)
LAURA MIJNDERS