Het museum van weemoed en gemis

Columnist Gerrit Breeuwsma krijgt een beetje jeuk van de Kinderboekenweek, met die lullig kleine stoeltjes en prinses Laurentien. Maar stiekem wordt hij er ook weemoedig van.

Wie zelf geen jonge kinderen heeft, zal het wellicht zijn ontgaan, maar zondag werd de 68ste Kinderboekenweek afgesloten. Tien dagen was er volop aandacht voor alles wat met het kinderboek te maken heeft, met dit jaar als thema – heel ecologisch verantwoord – Gi-ga-groen!

Eerlijk gezegd heeft alles rond zo’n Kinderboekenweek – het ongebreidelde enthousiasme, het toontje waarmee er tegen kinderen gesproken wordt, de lullig kleine stoeltjes waarop volwassenen geacht worden te zitten, prinses Laurentien – het in zich om je op rare plekken jeuk te bezorgen. Godzijdank dat ik daar al een tijdje van verlost ben. Ik hoef niet meer met het kroost naar de boekhandel om het kinderboekenweekgeschenk te scoren.

Tegelijkertijd moet ik bekennen dat ik het nog weleens mis: het voorlezen van mijn kinderen. Want dat is natuurlijk het hele idee achter de Kinderboekenweek: kinderen moeten (meer) lezen en dat begint bij het voorlezen.

Want alle vrolijkheid rond de Kinderboekenweek ten spijt, het kan niet verhullen dat het in Nederland nogal kommer en kwel is met het lezen. We lijken ieder jaar verder weg te zakken op lijsten die het leesplezier van kinderen meten. Het internationale Pisa-onderzoek onder 15-jarigen in tachtig landen zet Nederland op een schamele 78ste plek.

Godzijdank hoef ik niet meer met het kroost naar de boekhandel om het kinderboekenweekgeschenk te scoren

Ook met de leesvaardigheid is het treurig gesteld. Een kwart van de Nederlandse scholieren kan niet goed genoeg lezen om bijvoorbeeld zelfstandig de bijsluiter van een medicijn te begrijpen (tja, daar zit je dan met je antidepressiva).

Wat zou je als ouders kunnen doen om van je kind een lezer te maken? Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat de aanwezigheid van boeken in huis en lezende ouders een gunstig effect hebben. Kinderen die vanaf jonge leeftijd worden voorgelezen, hebben een grotere woordenschat, leren zelf gemakkelijker lezen, presteren beter op de basisschool en later in het voortgezet onderwijs.

En hoeveel van onze studenten hebben moeite met begrijpend lezen (ten minste één, zo bleek uit een reactie op mijn vorige column)?

Voorlezen dus.

Nou, ik heb wat voorgelezen

Aanvankelijk kostte het enige moeite me eraan over te geven, maar al gauw werd het een van de aangenaamste momenten van de dag. De jongens wisten me ook steeds langer aan het lezen te houden, waarbij een rol speelde dat ze zo het moment van naar bed gaan handig konden uitstellen (ze hadden snel door hoe ze mij met een smekend ‘toe pap, nog één hoofdstuk’ konden verleiden).

Hoeveel studenten hebben moeite met begrijpend lezen (ten minste één, zo bleek uit een reactie op mijn vorige column)?

Ik heb eens een lijstje gemaakt van de boeken die we in die jaren hebben gelezen en ik keek er vanop hoeveel je kunt lezen als je er iedere dag een klein half uurtje voor vrij maakt.

Maar ja, toen ging de oudste naar de middelbare school en kwam de klad er al gauw in. In een paar weken tijd hebben we het voorlezen er stilzwijgend aan gegeven. En aan de aardige verzameling kinderboeken die ik in de loop der tijd had aangelegd, werden geen nieuwe titels meer toegevoegd.

Nog steeds kom ik weleens een boek tegen waarvan ik denk: dat zou leuk zijn om met ze te lezen. Maar ze zien me aankomen. Dat de beide heren nog op mijn schoot zouden kunnen zitten, is al helemaal niet aan de orde (ik zou het niet overleven) en de dagen dat ze het konden opbrengen een half uur naar me te luisteren zijn voorbij en komen, zo schat ik in, nooit meer terug.

De kinderboeken kwam ik onlangs, op zoek naar wat anders, tegen op zolder, aan het zicht onttrokken, maar prominent aanwezig in wat Henny Vrienten zo treffend bezingt als ‘het museum van weemoed en gemis’.

Dat van mij wordt steeds groter.

GERRIT BREEUWSMA

Abonneer
Laat het weten als er

De spelregels voor reageren: blijf on topic, geen herhalingen, geen URLs, geen haatspraak en beledigingen. / The rules for commenting: stay on topic, don't repeat yourself, no URLs, no hate speech or insults.

guest

0 Reacties
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties