Omdat hun eenjarige contract deze maand afloopt, zijn de internationale studenten in containercomplex Sugar Homes koortsachtig op zoek naar een nieuw onderkomen. ‘Je weet gewoon dat je geen kans maakt.’
Na zes bezichtigingen in twee maanden had Katharine, een Amerikaanse student internationale betrekkingen, eindelijk mazzel: ze heeft een contract aangeboden gekregen voor een andere containerwoning en vertrekt binnenkort uit Sugar Homes.
‘Ik was aanvankelijk samen op zoek met iemand die ik ken van de middelbare school, die nu eerstejaars is. Ongeveer twee weken geleden kreeg ze een contract bij Sugar Homes, en dat heeft ze getekend’, zegt Katharine. ‘Toen wist ik dat ik er alleen voor stond.’
Op de meedogenloze Groninger huizenmarkt ‘moet je eigenlijk wel aan jezelf denken voordat je aan een ander denkt’, zegt Katharine. ‘Ik neem haar niets kwalijk, want we staan allemaal onder druk.’
Grote fout
De RUG en de gemeente raden studenten af naar Groningen te komen als ze tegen augustus nog geen kamer hebben gevonden. Maar zelfs de internationals die hier al een tijd wonen hebben moeite met het vinden van een nieuw onderkomen.
Daffa uit Singapore begint binnenkort aan het laatste jaar van zijn bachelor psychologie en hij heeft nog geen nieuwe woning. Hij heeft het via verschillende verhuursites geprobeerd, waaronder Kamernet, maar dat heeft nog niets opgeleverd. ‘Ik betaal 35 euro per maand, maar waarvoor eigenlijk? Ik realiseer me inmiddels dat deze sites een grote fout waren.’
Voordat Daffa hier naartoe kwam, liet zijn vader hem foto’s uit Groningen zien. ‘Een groep mensen die in een tent woonde. Ik had zoiets van, overdrijf niet zo, zo erg zal het toch niet zijn? Maar toen zag ik een hoop tenten op de Vismarkt staan en ik dacht, oh Jezus, daar woon ik straks vast ook.’
Stress
‘Facebook zorgt eigenlijk voor veel meer stress dan de gemiddelde verhuursite’, zegt Katharine. ‘Er staan zoveel kamers op, maar je weet niet eens of ze allemaal wel echt zijn, en als je dan vervolgens ziet hoeveel reacties er zijn, soms wel 44 of 66, dan weet je gewoon van tevoren dat je geen kans maakt.’
Nahom, die internationaal en Europees recht studeert, benadrukt hoe belangrijk het is om een lokaal netwerk te hebben. ‘Ik was nooit bang om dakloos te worden, omdat ik zoveel mensen ken hier. Ik hoorde van een vriend dat hij ging verhuizen en ik kon zijn kamer overnemen. Eén van mijn andere vrienden, die al twee maanden op zoek was, is vervolgens in mijn oude studio getrokken.’
‘Studenten moeten elkaar nou eenmaal helpen’, voegt Gino, Nahoms vriend, toe.
Hospiteren
Daffa ontdekte het Nederlandse fenomeen hospiteren. ‘Een van de studenten ging het huis verlaten, dus de rest moest samen een nieuwe huisgenoot kiezen’, zegt hij. ‘De sfeer was heel chill en ik snap ook wel waarom ze het zo deden, maar het betekende wel dat ik een manier moest vinden om me te presenteren en te bewijzen dat ik een leuke jongen ben.’
Hij kreeg de kamer niet. ‘Ze kozen iemand die door een vriend geïntroduceerd was.’
Katharine had een soortgelijke ervaring. ‘We moesten een formulier invullen om onze interesse aan te geven. Ik sprak met andere gegadigden en ze vertelden me dat al heel lang op zoek waren naar een kamer en dat ze dit al meerdere keren hadden gedaan. Het was pas mijn eerste of tweede keer en ik voelde me ineens heel… jong.’
Ook zij kreeg de kamer niet. ‘De tussenpersoon belde me en ik dacht, ik hoop dat die andere kijkers de kamer hebben gekregen. Ik leefde met ze mee, we zitten allemaal in hetzelfde schuitje.’