Elke dag vraagt de redactie van UKrant zich af: waar schrijven we over, waarom schrijven we erover en hoe schrijven we erover? ‘Bij UKrant’ is een onregelmatig verschijnende rubriek waarin we een kijkje achter de schermen geven.
‘Waar zijn de Groningse klimaatrebellen?’ kopte UKrant vorige week boven het verhaal over klimaatprotesten en Scientist Rebellion. Het leidde tot meerdere verontwaardigde reacties, zoals deze: ‘Is dit een oproep van de UK? Opruiing?’ Of deze: ‘Waarom zit mijn studentenmail elke keer vol met gekke linkse artikelen?’ Gevolgd door een staflid: ‘De mail van medewerkers zit ook vol met dit soort onzin.’
Of je het verhaal zinnig of onzinnig vindt, dat mag iedereen voor zichzelf bepalen. Lees vooral niet wat je niet boeit. Maar doet UKrant aan opruiing? Welnee. Dit was geen oproep om de A12 te blokkeren of Schiphol te bezetten, zoals de critici de kop kennelijk hebben opgevat (eye of the beholder, vermoed ik).
Voor wie het niet heeft gelezen: het gaat over Scientist Rebellion, de witte jassen van Extinction Rebellion, die steeds vaker van zich laat horen maar niet (of nauwelijks) in of vanuit Groningen. Waarom niet, vroeg de redactie zich af.
Hun antwoorden zijn nog het best te omschrijven als niet-activistisch
Om antwoord op die vraag te krijgen, spraken we met RUG-wetenschappers wier vakgebied een relatie heeft met het klimaat. En ja, ze zijn vanwege hun expertise heel erg bezorgd over CO2 en smeltende poolkappen, maar hun antwoorden zijn nog het best te omschrijven als niet-activistisch. ‘Gaan de acties op de A12 niet te ver?’ tekent UKrant op. En: ‘Ik vraag me af wie je ermee bereikt.’ Of: ‘Moet ik de weg blokkeren om mijn verhaal te doen?’
Valt dit onder ‘gekke linkse artikelen’? Ik zie noch het gekke, noch het linkse en al helemaal niet de veronderstelde combinatie links én gek. Integendeel. Ik zie wel het dilemma waarmee deze wetenschappers worstelen. Hoever moet/kan/wil je gaan? Wanneer wordt een wetenschapper een activist? Waar ligt de grens? Best wel ver, zo blijkt in Groningen.
Nog een andere reactie op dit verhaal: ‘Bizar artikel dit. Waar blijft het rechtse geluid binnen de UK? Jullie verspreiden jullie woke agenda via universiteitsmails maar zijn enorm politiek gekleurd. Echt een schande.’ Een ander liet de redactie weten dat het toch van de zotte is dat met belastinggeld een linkse UKrant wordt gemaakt.
We schrijven over dingen die de academische wereld bezighoudt
Wie van ons een rechts geluid verwacht, moet over engelengeduld beschikken. Dat geldt ook voor lezers die een links geluid verwachten, of welk politiek gekleurd geluid dan ook. Doen we niet.
We schrijven over dingen die gebeuren, waarover de academische wereld praat en wat academische wereld bezighoudt. Toegegeven, helemaal waardevrij is niemand en wij dus ook niet. Maar dat betekent niet dat we willens en wetens (linkse) praat over de universiteit uitstorten.
UKrant geeft de lezer bovendien de mogelijkheid om op alle verhalen te reageren. Die reacties mogen links, rechts en overal vandaan komen – binnen grenzen vanzelfsprekend, daarvoor hebben we spelregels opgesteld – en daarin gaan we best ver, veel verder dan menig collega-medium in het land. Juist om zoveel mogelijk meningen een podium te bieden. UKrant gelooft in Het Debat.
Tot slot: je kunt je afvragen of de klimaatdiscussie een ‘linkse discussie’ is. Zie de cijfers in het recente onderzoek van I&O Research in de aanloop naar de komende verkiezingen in november: ook veel centrumrechtse kiezers (60 procent VVD, 75 procent CDA) maken zich al jaren zorgen over klimaatverandering en de gevolgen.
Rob Siebelink is hoofdredacteur van UKrant