Antonella Serrecchia, eerstejaars masterstudent journalistiek, komt uit Italië. Ze is een van de vele buitenlandse studenten die nog een woning zoekt. De UK volgt haar op haar zoektocht naar een woning in Groningen.
Antonella’s huizenjacht is op z’n zachtst gezegd een frustrerende bezigheid. ‘Ik wist dat het moeilijk zou zijn, maar ik had niet verwacht dat het zo’n grote uitdaging was.’
Op een buitengewoon warme dag zit Antonella op een van de houten bankjes bij het Harmoniegebouw. Ze blikt terug op die dag in juli, wanneer ze hoort dat haar aanmelding bij de RUG is goedgekeurd. Ze is erg blij met het nieuws, maar wil toch de reactie van de andere aangeschreven universiteiten even afwachten, voordat ze besluit waar ze zich definitief zal inschrijven.
Hetzelfde schuitje
Het is al begin augustus, wanneer de beslissing uiteindelijk op Groningen valt. Op dat moment werkt ze nog als babysitter in Frankrijk, waar ze ook woont. Groningen heeft geen campus waar ze kan verblijven. Met alleen Facebook en Pararius.com tot haar beschikking probeert ze contact te leggen met diverse mensen, in de hoop dat die haar meer kunnen vertellen over haar mogelijkheden. Tevergeefs.
‘Ik heb in het verleden een tijdje in Londen gewoond, dus ik wist wel dat het niet makkelijk zou zijn. Maar ik hoopte toch echt dat ik iets zou vinden’, herinnert ze zich.
Ze besluit haar krachten te bundelen met andere mensen die ook om woonruimte verlegen zitten. Samen gaan ze op zoek naar een appartement. ‘Een jongen zei in een van de Facebookgroepen dat dat misschien een goed idee was, aangezien we allemaal in hetzelfde schuitje zaten.’ Ze maken een groepschat aan op Facebook en beginnen aan hun zoektocht. ‘Het lastige daaraan is dat je zo’n appartement dan heel snel moet huren’, zegt ze. ‘Een van de jongens woonde al in Groningen en had op een gegeven moment een bezichtiging. Hij stuurde ons direct een bericht toen hij weer thuis was: ‘Ga je hiermee akkoord of niet?’ En dan moet je direct reageren. Dat plan mislukte dus’, legt Antonella teleurgesteld uit.
Ontzettend frustrerend
‘Maar ik gaf niet op. Ik heb hetzelfde nog een paar keer geprobeerd met andere mensen die ik via Facebook vond.’ Ze komt er al gauw achter dat het voor studenten bijna onmogelijk is om een driekamerappartement te vinden, zelfs via een huurmakelaar. ‘Het was altijd hetzelfde verhaal. Je belt de makelaar: ‘Wij willen met z’n drieën dit huis huren. Mogen we het komen bezichtigen?’ En dan dus altijd hetzelfde antwoord: ‘Nee, dit is een gezinswoning.’ Dat vond ik echt ontzettend frustrerend.’
Vanwege haar werk in Frankrijk kan ze pas vanaf 30 augustus naar Groningen verhuizen. Ze boekt een vlucht en zoekt ondertussen verder, maar als eenmaal duidelijk is dat het niet wil lukken, besluit de groep om te wachten totdat iedereen in Groningen is.
Antonella geeft toe dat ze zich zorgen heeft gemaakt over deze aanpak. ‘Ik hoopte eigenlijk dat het veel makkelijker zou zijn om een kamer te vinden, als ik hier eenmaal was. Dat het wel binnen een paar weken zou lukken.’ Ze weet dat ze een risico neemt, maar aangezien ze toch nog geen kamer heeft, zit er niets anders op dan naar Nederland te vertrekken en er maar het beste van te hopen.
Lees volgende week meer over Antonella’s zoektocht naar een kamer in Nederland in het tweede deel van deze serie.