13 mei begon net als alle andere dagen voor Xiaoniu Huang, derdejaars promovenda bij pathologie. Ze ging naar de keuken, om wat te eten te halen en met een vriend te kletsen. Het was maar een paar meter van haar kamer en ze was nauwelijks een kwartier weg. ‘Maar toen ik terugkwam zag ik dat mijn telefoon en laptop verdwenen waren. Oh mijn god, dacht ik nog, ik kan mijn laptop niet vinden! Ik dacht dat ik hem gewoon ergens anders had neergelegd en ik zocht. Ik keek zelfs op de wc.’
Huang snapt niet hoe iemand haar kamer zomaar binnen kon komen, om vervolgens haar portemonnee, haar mobiel, laptop en de laptop van haar huisgenoot te stelen. ‘Het waren maar een paar minuten. Hoe kán zoiets?’ zegt ze met trillende stem. ‘De politie kwam na twintig minuten. Ze zeiden dat er geen sporen van braak waren. Ik vroeg of ze de kamers van de andere mensen op de verdieping konden doorzoeken, maar ze zeiden dat dat niet was toegestaan. Ze hadden geen bewijs dat iemand van hen het had gedaan.’
Maar de politie zei wel dat het waarschijnlijk was dat de dief op haar verdieping woont.
Wie is de dief?
Huang betwijfelt zelf ook dat de dief iemand van buiten is. ‘Mijn kamer ligt een heel eind van de hoofdingang. Als ze daarheen willen, moeten ze nog veel andere kamers passeren. Als deze persoon van buiten kwam, zou hij de dichtstbijzijnde kiezen.’
Maar tegelijk kan Huang er niet bij dat een van de twintig of dertig mensen op haar verdieping – voornamelijk PhD-studenten, zoiets vreselijks zou doen. ‘Ik weet niet of dit de eerste keer is. Ik was net een beetje gewend aan het leven hier en nu gebeurt dit.’
Ze heeft geen idee wat ze nu moet doen. Haar laptop is een oude, tweedehands MacBook. Hij is nauwelijks iets waard, zegt ze, maar voor haar is hij verschrikkelijk kostbaar. Alle data die ze gedurende twee jaar onderzoek in China verzamelde, staan erop. Die zijn nergens anders bewaard en zonder die data kan Huang haar proefschrift straks niet verdedigen.
SSH actions
‘Ik zal ze opnieuw moeten verzamelen. Maar als ik alles overnieuw moet doen, kost me dat meer dan een jaar. Ik heb mijn onderzoek in China gedaan en ik kan daar nu niet heen.’
Huang schreef een mail naar de manager van de SSH na de diefstal, maar die was op vakantie. ‘Ze kwam een paar dagen later naar het studentenhuis en zei dat de SSH-verzekering niets kon vergoeden, omdat ik de deur niet op slot had gedaan.’
Maar wie doet zijn deur op slot als hij naar de keuken gaat? ‘We kennen elkaar allemaal’, zegt Huang. ‘Niemand doet de deur op slot. Zelfs niet als we onder de douche gaan. Ik dacht altijd: het is hier zo veilig. Ik had nooit verwacht dat dit kon gebeuren.’
‘Geef me mijn data terug’
Huang hoopt dat de dief haar hartenkreet op Facebook leest en dat zijn geweten gaat opspelen. Ze schrijft: ‘Waarschijnlijk weet je het niet, maar als ik mijn data verlies, dan is al mijn werk verwoest. Het zal mijn toekomst verwoesten. Het maakt me niet uit als je het geld houdt en mijn telefoon, want misschien heb je die wel hard nodig. Maar mijn laptop… die betekent echt zo veel voor me. En ik geloof dat je je eigen problemen hebt en ik snap dat je dit echt niet zo van plan was. Ik neem het je niet kwalijk. Maar kun je me alsjeblieft de laptop, of in elk geval de data terugbezorgen? Ik zou je eeuwig dankbaar zijn en ik ben ervan overtuigd dat de goden jou en je familie zullen zegenen vanwege je goede hart.’