Alles over de u-raadsverkiezingen

Tussen 14 en 18 mei – van komende maandag tot de vrijdag erop – mogen alle studenten via ProgRESS hun stem uitbrengen in de universitaire verkiezingen. Je stemt twee keer: voor de faculteitsraad van jouw faculteit en voor de universiteitsraad. Alleen studenten kiezen deze keer hun afvaardiging; het personeel doet dat eens in de twee jaar.

Wat de universiteitsraad precies is, zie je in deze animatie:

Als RUG-student sta je dus voor een belangrijke beslissing, volgende week. Je hebt zelfs meer te kiezen dan ooit: waar er sinds jaar en dag hoogstens drie studentpartijen deelnamen aan de u-raadsverkiezingen, zijn dat er nu vijf.

Maar wat is er dan precies te kiezen? Wat zijn nou de wezenlijke verschillen tussen, zeg, DAG en SOG? Als je verder nog nooit van die partijen gehoord hebt – en die kans is aanwezig – is dat lastig te zeggen. Daarom zette de UK alle partijen die deelnemen aan de verkiezingen op een rijtje.

Studentenorganisatie Groningen (SOG)

SOG is de oudstgediende van de vijf studentpartijen en heeft de reputatie vooral ván en vóór de verenigingen te zijn. Ieder jaar prijken er de nodige namen uit Vindicat, Albertus en andere grote studentenverenigingen op de SOG-lijst. En de thema’s waar SOG zich mee bezighoudt, gaan met name studenten- en studieverenigingen aan.

De fractie van dit jaar heeft zich bijvoorbeeld uitgesproken tegen het achteraf uitbetalen van bestuursbeurzen. As we speak is SOG met het universiteitsbestuur aan het onderhandelen over het Profileringsfonds, tezamen met de Calimero-concullega’s.

In een voorstel voor een speciale subsidie voor verenigingen die duurzame activiteiten ondernemen is nog een SOG-speerpunt terug te zien: duurzaamheid. En de partij heeft zich het afgelopen jaar ook beziggehouden met de international housing-perikelen. Met woordvoeringen, vragen en een idee voor een speciaal platform waar studenten hun kamer gemakkelijk kunnen onderverhuren aan internationals.

SOG is van het constructieve, van het meedenken. Moet er een plan worden herschreven, een voorstel worden aangepast, beleid worden aangescherpt? De leden van SOG doen mee. Ze helpen het beleid van het RUG-bestuur liever vormgeven dan het te verwerpen. Kijk alleen al naar de voorgenomen branch campus in Yantai: daarvan was maar één raadsfractie uitgesproken voorstander, en dat was SOG.

Een keerzijde van dat constructieve is dat je op de achtergrond belandt als je niet oppast. Je trekt nu eenmaal minder aandacht door achter het bestuur te staan, dan door tegen de gevestigde orde in te gaan.

Misschien is dat – plus de after-Yantaikater – de reden dat de SOG-fractie er dit jaar wat weinig uitspringt, terwijl de andere twee studentenfracties dat juist wél doen. Het is dan ook maar de vraag of SOG de vijf zetels die ze nu bezet, weet te handhaven in het volgende collegejaar, zeker met de extra kapers op de kust.

Lijst Calimero

Calimero is ooit opgericht met ‘de gewone student’ voor ogen. ‘Die gewoon goed onderwijs wil volgen’, zoals fractievoorzitter Henk Jan Wondergem het samenvat. Gewoon goed onderwijs is dus eigenlijk altijd het belangrijkste speerpunt geweest van Calimero.

De fractie van dit jaar heeft – samen met de andere raadsfracties – gezorgd voor extra geld om docenten aan te stellen. Calimero kwam ook met een plan om de gang van zaken rond vakevaluaties te verbeteren, pitchte een idee voor het aanbieden van een retoricaminor en sprak zich uit tegen tentamens buiten kantoortijden.’

Verder stuurde Calimero, samen met de Groninger Studentenbond (GSb) en Erasmus Student Network (ESN), een brandbrief naar de gemeente en de RUG over het kamertekort voor internationals.

Prima wapenfeiten, maar ze worden onvermijdelijk overschaduwd door hét hot topic en hoofdpijndossier van dit collegejaar: de branch campus in Yantai. Die er dus niet kwam. Dat is natuurlijk niet geheel op het conto van Calimero te schrijven, maar de partij speelde wel een belangrijke rol.

De fractie ging relatief open het dossier in: We staan niet te springen om naar Yantai te gaan, maar laten ons graag overtuigen. En toen ze na maanden wikken, wegen en vergaderen niet overtuigd waren, hebben de vijf fractieleden besloten niet in te stemmen met het plan. Ze wisten hoeveel er op het spel stond, dat een deel van de universitaire gemeenschap woest zou zijn, maar hielden voet bij stuk.

Dat vergt moed, en dwingt een zeker respect af – los van hoe je tegenover een campus in China staat. De manier waarop Calimero zich gemanifesteerd heeft in het Yantaidossier, en in het hele jaar, zou tijdens de verkiezingen zomaar eens vruchten kunnen afwerpen.

Democratische Academie Groningen (DAG)

Als echte enfant terrible rolde DAG vorig jaar de u-raadsverkiezingen in. De universiteit is een bedrijf geworden, stelde het partijprogramma, en de andere studentenpartijen noemde lijsttrekker Jasper Been ‘consumentenbonden’; zelf heet DAG overigens liever ‘beweging’ dan ‘partij’.

Tot verbazing van vriend en vijand veroverde DAG twee zetels in de universiteitsraad. Vergelijk je de partij inhoudelijk met SOG en Calimero, dan valt een verschil in schaalgrootte op. DAG wil het hebben over grote, fundamentele vragen. Een kleine bloemlezing, uit het verkiezingsprogramma van vorig jaar:

‘Waarom werkt de RUG aan een megalomaan en onzinnig project als de ‘branch campus’ in China? Waarom zijn rankings zo belangrijk geworden? Waarom worden onderzoekers beoordeeld op de hoeveelheid geld die ze binnenhalen? Waarom voelt de universiteit geen verantwoordelijkheid voor het huisvesten van internationale studenten? Zijn er niet te veel studenten?’ Dat er op die vragen in de context van de u-raad lang niet altijd antwoord komt, geeft voor DAG niet zo; hoofdzaak is dat ze worden opgeworpen, overdacht, dat er een tegengeluid is.

DAG kan onverzettelijk zijn, wat de beweging zowel op ergernis als op bewondering is komen te staan. Ergernis, omdat de medezeggenschap van de universiteit is ingericht op samenwerking en niet op harde oppositie die de kont tegen de krib gooit. En bewondering, omdat er wel degelijk dingen zijn bereikt: de campus in Yantai is voorlopig van de baan, en de universiteit trekt extra geld uit om meer onderwijsstaf aan te nemen. Bovendien, zo bleek in de nasleep van het vertrek van historicus Eelco Runia, lijkt het DAG-verhaal de nodige weerklank te vinden bij studenten.

Het project van dit moment: een gekozen rector magnificus. Universiteitsbestuurders worden nu benoemd. Het zou democratischer zijn, vindt DAG, om de academische gemeenschap een rector te laten kiezen. En toevallig loopt de termijn van de huidige rector Elmer Sterken binnenkort af, dus dat schept mogelijkheden.

De Vrije Student (DVS)

Nieuwkomer nummer één van deze verkiezingen. In zekere zin hebben we hier met een franchise van doen, want de partij is voortgekomen uit de jongerenafdeling van de VVD. Er bestaan ook afdelingen aan de Universiteit van Amsterdam en de Universiteit Utrecht.

Zelf promoot DVS vooral het flexstuderen als programmapunt: collegegeld betalen per vak dat je volgt, in plaats van één vaste volle mep voor een jaar. Daarmee zou tegemoetgekomen worden aan de student die zich graag naast zijn of haar studie wil ontwikkelen in een (bij)baan, stage of vereniging.

Blik je verder door de standpunten, dan zie je dat DVS zich bijvoorbeeld hard maakt voor duurzaamheid, internationaliseren met beleid en investeren in onderwijskwaliteit, en tegen weekendtentamens en kamertekorten. Net als SOG en Calimero, dus, zodat je je kunt afvragen wat De Vrije Student eigenlijk voor nieuws te bieden heeft.

Misschien zit het ‘m simpelweg in het feit dat de partij nieuw is en geen beeldvorming, traditie of jarenlange steunlijstallianties met verenigingen met zich meedraagt. Dat zou aantrekkingskracht kunnen uitoefenen op studenten die iets nieuws en fris in de raad willen zien. Bij welke bestaande partij die studenten dan weglopen, is lastig te zeggen, maar bij DAG zal het niet zijn; DVS is tegen verkozen universiteitsbestuurders en noemt het idee ‘schijndemocratie’.

One Man Gang

De Nederlands-Maleisische student Ruben Tan is de One Man Gang. In zijn eentje, dus. Hij heeft een instagrampagina met 101 volgers en hij heeft een knalroze logo dat hij in stickervorm rond de universiteit verspreidt.

Standpunten heeft hij ook. Het hete water in de Universiteitsbibliotheek (UB), waar sinds kort vijftig cent voor wordt gevraagd, moet weer gratis worden aangeboden. Er moet een rookzone komen op het balkon van de UB, want sinds daar niet meer gerookt mag worden, is de ingang van de bieb één grote peukenbende. En hij vindt dat studenten niet voldoende worden gehoord; daarom mag iedereen die ergens mee zit hem een direct message sturen. Via die instagrampagina.

De One Man Gang is anders dan alle andere partijen die aan deze verkiezingen meedoen – misschien wel anders dan alle andere partijen die ooit meededen. Dat is expres. Volgens Tan staan de bestaande partijen te ver van de studenten af, zijn ze alleen zichtbaar in campagnetijd en bekommeren ze zich onvoldoende om wat studenten werkelijk bezighoudt. Zo wil hij niet zijn, en dus doet hij zoveel hij kan anders dan alle anderen.

Of die beschuldigingen aan het adres van SOG, DAG en Calimero terecht zijn, is maar de vraag – maar als je jezelf nadrukkelijk afzet, val je wel op. Het is goed mogelijk dat Tan daar sympathie mee wekt, juist van die studenten die de verkiezingen anders links laten liggen. Dat zijn er veel; de opkomst schommelt al jaren rond de 30 procent.

Als de One Man Gang meer dan een zetel bemachtigt, brengt dat de universiteitsraad overigens in een wat rare situatie. Overtollige zetels gaan namelijk niet naar een andere partij, maar komen te vervallen. Dus stel dat Tan genoeg stemmen krijgt voor twee zetels, dan bestaat de studentgeleding komend jaar niet uit twaalf, maar elf leden.

Engels