Kate McIntyre werkt bij het UMCG en woont al jaren in Groningen. Ze is niet echt politiek actief, maar toch reisde ze afgelopen zaterdag af naar Amsterdam om te protesteren tegen Trump.
Tekst en foto’s door Traci White
Nederland en de Verenigde Staten zijn nou niet bepaald buurlanden, er ligt een flinke oceaan tussen. Maar de dingen die in de VS gebeuren, kunnen alsnog hun effect hebben op de Amerikanen die bij de RUG en het UMCG werken. Dat geldt ook voor Kate McIntyre, redacteur Engels op de afdeling genetica in het UMCG. Samen met een bevriende voormalige Amerikaan en een paar andere Amerikaanse Groningers stapte McIntyre – gekleed in een winterjas met citaten erop en een muts met kattenoren – zaterdagochtend op de trein naar Amsterdam om mee te doen aan de Women’s March in de hoofdstad. ‘Ik ben helemaal niet iemand die vaak protesteert. Het is daarom ook heel bijzonder dat ik echt het gevoel heb dat ik dit moet doen’, zegt McIntyre.
Tweede slide: overloop tekst
Terwijl Rachel Heller onderweg slogans voor haar bord bedenkt en haar contactgegevens op haar arm schrijft, legt McIntyre uit dat ze sinds een betoging voor het recht op abortus in Washington, D.C. in 1989 niet meer mee heeft gedaan aan protestacties. ‘Maar de huidige situatie voelt wel erger’, zegt ze. Ze maakt zich zorgen om het homohuwelijk, voortplantingsrechten en het hoger onderwijs (en dan met name klimaatwetenschap), en daarom reisde ze dit weekend af naar Amsterdam om haar stem te laten horen. ‘Ik wil gewoon dat de vrouwen in Amerika weten dat ze er niet alleen voor staan’, zegt McIntyre.
De demonstratie was een van de vele vrouwenmarsen die over de hele wereld plaatsvonden: aan de grootste in Washington D.C. deden meer dan 500 duizend mensen mee, en volgens schattingen waren er in de hele Verenigde Staten in totaal meer dan drie miljoen betogers op de been.
Hoop
Bij de demonstratie in Amsterdam, een van de honderden die buiten de Verenigde Staten werden gehouden, waren ongeveer drieduizend mensen van alle leeftijden aanwezig. Velen hadden roze ‘poesjesmutsen’ op en demonstreerden voor meerdere zaken die met sociale gerechtigheid te maken hebben. Men sprak dan wel van vrouwenmarsen, maar eigenlijk waren de demonstraties bedoeld als anti-Trump-protesten: het was geen toeval dat ze een dag na zijn inauguratie plaatsvonden, en veel van de zaken waar de betogers voor stonden, stroken niet met het partijprogramma van de nieuwe president.
McIntyre maakt zich zorgen om de toekomst, maar put hoop uit de jongere generatie. ‘Mijn dochter is nu veertien, en na de verkiezingen zei ze: “Over vier jaar mag ik stemmen.” Dat geeft me echt hoop.’
Voorpagina: McIntyre (midden) en Heller (rechts) vermaken zich tijdens de betoging die eindigt bij het Amerikaanse consulaat in Amsterdam.
1e slide: Vertrek station Groningen
Kate McIntrye, met haar eigengemaakte muts met kattenoren, wacht op haar vriendin Rachel op Station Groningen.
2e slide: Schrijven op arm
Rachel Heller, een vriendin van McIntyre die meereist naar Amsterdam, schrijft haar contactgegevens op haar arm. De organisatoren van de verschillende betogingen over de hele wereld hadden daartoe opgeroepen, voor als de demonstranten iets mocht overkomen.
3e slide: 2 personen tegenlicht
McIntyre en Heller op weg naar het Rijksmuseum, waar de betogers zich moeten verzamelen na aankomst op het Museumplein.
4e slide:
Heller glimlacht bij het ophalen van haar knalroze ‘poesjesmuts’, een muts met twee punten die op kattenoren lijken.
5e slide:
Het spandoek van de vrouwenmars voor het Rijksmuseum, waar duizenden mannen, vrouwen en kinderen zich verzamelden voor een korte mars langs het Museumplein.
6e slide:
Betogers lopen rond in afwachting van de officiële aftrap van de betoging.
7e slide:
McIntyre houdt haar bord omhoog, met daarop Carrie Fisher als prinses Leia en de tekst ‘A woman’s place is in the resistance’, en het bord van haar vriendin Heller, dat refereert aan Donald Trumps leugenachtige reputatie.
8e slide:
Duizenden protestanten op de Museumpleinheuvel naast het Stedelijk Museum zingen, joelen en zwaaien met hun borden.
9e slide:
Naar schatting drieduizend mensen deden mee aan de betoging.
10e slide: Handjes
Twee betogers met minihandjes op hun vingers, een verwijzing naar de bewering dat Trump kleine handen heeft.
Mobile versie
Vrouwen vechten terug
Kate McIntyre werkt bij het UMCG en woont al jaren in Groningen. Ze is niet echt politiek actief, maar toch reisde ze afgelopen zaterdag af naar Amsterdam om te protesteren tegen Trump.
Tekst en foto’s door Traci White
Nederland en de Verenigde Staten zijn nou niet bepaald buurlanden, er ligt een flinke oceaan tussen. Maar de dingen die in de VS gebeuren, kunnen alsnog hun effect hebben op de Amerikanen die bij de RUG en het UMCG werken. Dat geldt ook voor Kate McIntyre, redacteur Engels op de afdeling genetica in het UMCG. Samen met een bevriende voormalige Amerikaan en een paar andere Amerikaanse Groningers stapte McIntyre – gekleed in een winterjas met citaten erop en een muts met kattenoren – zaterdagochtend op de trein naar Amsterdam om mee te doen aan de Women’s March in de hoofdstad. ‘Ik ben helemaal niet iemand die vaak protesteert. Het is daarom ook heel bijzonder dat ik echt het gevoel heb dat ik dit moet doen’, zegt McIntyre.
Terwijl Rachel Heller onderweg slogans voor haar bord bedenkt en haar contactgegevens op haar arm schrijft, legt McIntyre uit dat ze sinds een betoging voor het recht op abortus in Washington, D.C. in 1989 niet meer mee heeft gedaan aan protestacties. ‘Maar de huidige situatie voelt wel erger’, zegt ze. Ze maakt zich zorgen om het homohuwelijk, voortplantingsrechten en het hoger onderwijs (en dan met name klimaatwetenschap), en daarom reisde ze dit weekend af naar Amsterdam om haar stem te laten horen. ‘Ik wil gewoon dat de vrouwen in Amerika weten dat ze er niet alleen voor staan’, zegt McIntyre.
Hoop
De demonstratie was een van de vele vrouwenmarsen die over de hele wereld plaatsvonden: aan de grootste in Washington D.C. deden meer dan 500 duizend mensen mee, en volgens schattingen waren er in de hele Verenigde Staten in totaal meer dan drie miljoen betogers op de been. Bij de demonstratie in Amsterdam, een van de honderden die buiten de Verenigde Staten werden gehouden, waren ongeveer drieduizend mensen van alle leeftijden aanwezig. Velen hadden roze ‘poesjesmutsen’ op en demonstreerden voor meerdere zaken die met sociale gerechtigheid te maken hebben. Men sprak dan wel van vrouwenmarsen, maar eigenlijk waren de demonstraties bedoeld als anti-Trump-protesten: het was geen toeval dat ze de dag na zijn inauguratie plaatsvonden, en veel van de zaken waar de betogers voor stonden, stroken niet met het partijprogramma van de nieuwe president.
McIntyre maakt zich zorgen om de toekomst, maar put hoop uit de jongere generatie. ‘Mijn dochter is nu 14, en na de verkiezingen zei ze: “Over vier jaar mag ik stemmen.” Dat geeft me echt hoop.’