Studenten ruimen natuurgebied op

Een vloedlijn bezaaid met koelkasten, nepleren handtassen en schoenen. Daartussen allerlei persoonlijke spullen die waarschijnlijk ook in containers zaten, maar vooral piepschuim. Veel piepschuim. ‘Het leek alsof er sneeuw lag’, zegt duikster Aline Joustra. ‘Ik kreeg er een brok van in mijn keel.’

Samen met honderd anderen maakten leden van studentenduikvereniging GBD Calamari Het Rif schoon, een zandplaat tussen Schiermonnikoog en Ameland.

Het Rif is normaal niet open voor bezoekers, maar afgelopen zaterdag werd een uitzondering gemaakt. Zeehondencentrum Pieterburen had de opruimactie al weken gepland. ‘Na die containerramp was de schaal van het probleem wel vertienvoudigd’, zegt Calamari-lid Sander van Dijk, ‘maar gelukkig ook het aantal vrijwilligers dat ons hielp opruimen.’

Afval tijdens het duiken

Van Dijk verzorgt educatie bij het Zeehondencentrum en is duikinstructeur bij Calimari. ‘Duikers kennen de gevolgen van plastic afval in zee als geen ander. Ze zien het als ze onder water zijn.’ Daarnaast volgen veel van de leden biologiestudies. ‘Ze hebben veel besef van het ecosysteem onder water en van de veranderingen die plaatsvinden. Er wordt tijdens de borrels en weekenden altijd al veel over gepraat, iedereen is ermee bezig.’

Aline Joustra studeert kust- en zee-management en heeft al drie dagen meegeholpen met opruimen. ‘Ik vind het heel naar dat het gebeurd is, de hoeveelheid rotzooi is heel erg schadelijk. Vooral in zo’n interessant gebied als het wad is dat heel zonde.’

Biologiestudent Mees van der Donk is het met haar eens: ‘Ik vind het nog steeds vreselijk. Het Waddengebied is werelderfgoed met unieke ecosystemen die waarschijnlijk wel last zullen krijgen van deze enorme vervuiling.’

Tassen, schoenen en sokken

De opruimers vonden onder andere veel tassen, schoenen en sokken. Van Dijk: ‘Die tassen zijn gloednieuw. Zo’n honderd euro per stuk, de prijskaartjes zaten er nog aan. Het is raar om wat bij elkaar zoveel waarde had moeten zijn, nu als vies afval te zien.’

‘Niemand verzamelt echt voor zichzelf, het gaat erom zoveel mogelijk op te ruimen,’ zegt Van Dijk. Sommigen namen wel wat sokken mee als aandenken. ‘Die was je en dan zijn ze weer goed.’

Van der Donk: ‘De boot kon op de heenweg niet ver genoeg het strand op, waardoor we in het water moesten springen. Niemand was goed voorbereid met een waadpak, dus iedereen had koude voeten.’ Daarbij stond er een koude wind, ‘maar tijdens het werken merkte je dat niet. Je bent toch hard bezig, dan krijg je het vanzelf warm.’

Ook Van Dijk had geen last van het weer: ‘Je doet het met z’n allen, voor een goed doel. Dan stoor je je niet snel aan niet-optimale omstandigheden.’

Aandacht

De steun die vanuit heel Nederland kwam werkte motiverend. Joustra: ‘Het is supermooi dat zoveel mensen dit zien als groot probleem en willen helpen. Twee vrouwen kwamen helemaal uit Apeldoorn om te helpen, dat is geweldig.’

Van Dijk is blij met alle aandacht: ‘Bij het Zeehondencentrum staat de telefoon nu roodgloeiend. Hiervoor was ook al veel vervuiling in de Waddenzee en er werd eerder al opgeruimd, maar dan is er geen aandacht voor.’

Hij hoopt dat het probleem nu wel in de aandacht blijft. ‘We hebben hier nog wel maanden werk aan. Er is een storm op komst, dus aanstaande donderdag verwachten we weer een hele lading nieuwe aangespoelde troep.’

Van Dijk roept studenten op te komen helpen. Via de Facebookpagina van Zeehondencentrum Pieterburen worden nieuwe acties aangekondigd. De acties beginnen waarschijnlijk weer op donderdag.

Engels