Internationals keren huiswaarts

Al voor alle fysieke colleges werden geschrapt, zagen RUG-docenten het aantal aanwezige studenten teruglopen. Met name internationals besloten het onvermijdelijke niet af te wachten en keerden in groten getale terug naar hun familie. En nu het college van bestuur heeft aangekondigd dat alle bijeenkomsten tot eind augustus online moeten plaatsvinden, hebben ze weinig reden meer om terug te keren naar Groningen. Studentenflats voor internationals staan leeg, en opeens is er een ruim aanbod van de kamers waar eerst om gevochten werd.

‘Ik ben vergeten hoe de buitenwereld eruit ziet’

Giriraj Goenka ‣ International business ‣ Ludhiana, India

Toen de Indiase Giriraj Goenka voor het eerst in Nederland rondreisde, was hij meteen verkocht. ‘Ik werd verliefd op de mensen en het land’, zegt Giriraj. Maar hij woonde nog maar een paar maanden in Groningen toen zijn tijd hier werd afgekapt.

‘Binnen twee uur nadat bekend werd dat er twee gevallen van het virus waren in het UMCG, belden mijn ouders me. Ze zeiden: “Raj, dit wordt alleen maar erger en we willen dat je zo snel mogelijk thuis komt.” Dus heb ik de volgende dag mijn ticket geboekt en kort daarna was ik weer in India.’

Sindsdien zit hij in zelfquarantaine. ‘Ik kreeg te horen dat als ik niet binnen bleef, ik zes maanden naar de gevangenis moest. De gemeente-inspecteur kwam naar ons huis en plakte een verordening op de deur: als iemand mij buiten zag, moesten ze dat doorgeven.’ 

Hoewel hij in een lastig parket zit, bekijkt Giriraj het van de zonnige kant. ‘Ik probeer alternatieve bezigheden te vinden. Ik wil niet vastlopen of klagen’, zegt hij. Net als veel andere studenten stortte hij zich op nieuwe activiteiten, zoals yoga. ‘Ik dank god op m’n blote knieën voor YouTube’, roept hij.  

Positiviteit blijft belangrijk voor hem, maar, zegt Giriraj: ‘Ik ben vergeten hoe de buitenwereld eruit ziet. Ik wil terug. Ik wil naar mijn universiteit en ik wil naar mijn vrienden.’

‘Ik ging er vandoor alsof ik uit de gevangenis ontsnapte’

Xristina Zatka ‣ Master rechten ‣ Retziki, Griekenland

Het ene moment was Xristina nog aan het chillen met haar vrienden, het volgende was ze haastig haar spullen aan het pakken om terug te gaan naar Griekenland. ‘De vlucht boeken was de snelste beslissing die ik ooit gemaakt heb’, zegt ze. ‘Ik heb boeken en aantekeningen voor mijn scriptie ingepakt. Voor andere dingen was geen tijd. Ik ging er vandoor alsof ik ontsnapte uit de gevangenis.’

Xristina zit in quarantaine bij haar vader en moeder. Ze is blij dat ze bij haar familie is en niet alleen. Ze is vrij optimistisch over de situatie, maar ze is geschokt over het aantal slachtoffers dat het virus maakt. ‘Ik maak me enorm kwaad over het immuniteitsbeleid van sommige landen, zoals Nederland’, zegt ze. ‘Ik hoop dat mensen in elk geval zichzelf beschermen. We willen niet nog meer slachtoffers.’

‘Ik wilde niet alleen zijn in Groningen’

Panni Ajtony ‣ Kunst, cultuur en media ‣ Boedapest, Hongarije

Voor veel internationals was het een moeilijk besluit om terug naar huis te gaan. Panni Ajtony zit in het laatste jaar van haar bachelor kunst, cultuur en media en werkt momenteel aan haar scriptie. ‘Ik wilde eerst in Nederland blijven. Maar toen ik er langer over nadacht en het met mijn ouders had besproken, besloot ik dat het toch beter was om terug naar Hongarije te gaan.’

Ze nam haar besluit meteen nadat de RUG de fysieke colleges schrapte. ‘Dit is mijn laatste jaar, wat betekent dat ik toch al van plan was om weg te gaan uit Groningen. Maar dit is niet hoe ik me mijn vertrek voorgesteld had. Nu wil ik alleen nog maar terug en het op een goede manier afsluiten’, zegt ze. 

Panni logeert bij haar vader, omdat ze niet het risico wil lopen dat ze haar moeder en zus besmet. ‘Het is vervelend dat ik niet zomaar naar buiten kan. De eerste dag dat ik terug was kwamen mijn moeder en zus langs, en kon ik alleen maar met ze praten van achter het raam. Dat was heel moeilijk; ik wilde naar ze toe om ze te knuffelen, maar dat kon niet’, zegt Panni. Maar zodra haar quarantaine voorbij is, trekt ze bij hen in.  

Ze houdt zich bezig door aan haar scriptie te werken, maar vindt het moeilijk om zichzelf aan het werk te zetten. ‘Normaal gesproken zou ik mijn vrienden zien en leuke dingen doen als ik thuis was. Dat kan nu allemaal niet. Het is deprimerend. Maar het is nog altijd beter om bij mijn familie te zijn’, zegt Panni.

‘Ik was hier al een week, maar eigenlijk niet echt’

Raisa Andrade ‣ Pre-master cognitive and psychophysiology ‣ Mexico-Stad, Mexico

Het was het lege SSH-gebouw dat haar ertoe aanzette om naar huis te gaan, vertelt Raisa, een pre-masterstudent aan de RUG. Ze voelde zich er kwetsbaar. ‘Iedereen was in paniek en in één weekend stroomde vrijwel het hele gebouw leeg. Er wonen normaal zo’n tachtig mensen, dus het was opeens een spookstad. Toen ik realiseerde dat iedereen wegging, besloot ik ook te gaan.’

Wie het wereldnieuws een beetje volgt, ziet dat elk land z’n eigen maatregelen heeft genomen tegen het coronavirus. De reis van Nederland naar Mexico was heel vreemd, zegt Raisa. ‘Om te beginnen was het vliegtuig bijna helemaal vol. Aan boord zeiden ze tegen ons dat als we symptomen hadden, we dat tegen hen moesten zeggen. Maar dat sloeg nergens op, want wat hadden ze dan gedaan? Ons uit het vliegtuig zetten?’ 

Eenmaal in Mexico, vertelt ze, werd ze door niemand gecheckt. Ze werd als het ware met open armen verwelkomd. 

Raisa vindt het lastig om zich op haar studie te concentreren nu haar hele leven ineens op z’n kop staat. ‘Ik ben gisteren pas weer begonnen’, zegt ze. ‘Ik was hier al een week, maar eigenlijk niet echt.’

‘Voor veel anderen moet het ergste nog komen’

Beretta An Mo Wang ‣ Europese talen en culturen ‣ Beijing, China

Beretta An Mo Wang was een van de eerste studenten die besloot terug naar huis te gaan. Ze kwam op 9 maart in China aan. ‘Mijn moeder belde me elke tien minuten tot ik een vlucht geboekt had. Ze maakte zich erge zorgen, omdat ze zag hoe ernstig de situatie in Wuhan was’, zegt Beretta.

Na veertien dagen in thuisisolatie met haar moeder, mag ze nu eindelijk weer naar buiten. Maar ze moet nog wel een pas bij zich hebben waarop staat dat ze zich vrij mag bewegen. Hiermee kan ze de wijk in- en uitgaan, nadat haar temperatuur gecontroleerd is bij een checkpoint. 

De situatie in China wordt nu weer beter. ‘De bioscopen zijn open, maar de meeste openbare gelegenheden nog niet. Iedereen is opgetogen dat we weer naar buiten kunnen, maar mensen vinden het nog steeds eng om samen met anderen in een ruimte te zijn’, zegt Beretta.

Een vriend van een vriend van haar heeft het coronavirus opgelopen. ‘Ik ken diegene niet persoonlijk, maar het wordt toch wel heel echt, en eng, als je hoort dat iemand in je omgeving het heeft. Je neemt het minder serieus als het niet om mensen gaat die je kent’, zegt ze. ‘Nu heb ik opeens door dat het voor sommige mensen heel erg is en mensen echt dood gaan. Voor sommigen is het ergste achter de rug, maar voor anderen zit het er nog aan te komen.’

Engels