Eerstejaars in coronatijd #3

De laatste keer dat UKrant Lotte sprak, ging haar studie niet van een leien dakje. Ze twijfelde of ze de juiste keuze had gemaakt. Maar inmiddels gaat het veel beter en wil ze in ieder geval haar P halen.

Groot voordeel: ze heeft nu tweemaal per week fysiek les en dat helpt met de motivatie. Bovendien stapte ze over naar een actievere seminargroep. ‘Bij de vorige groep had niemand zijn camera aan en bij deze iedereen, dus dan ben je zelf ook meer geneigd om actiever mee te doen’, zegt ze.

Haar eerste tentamens vond ze behoorlijk spannend, omdat ze nog helemaal niet wist wat ze kon verwachten. Het enige vergelijkingsmateriaal dat ze heeft, waren de toetsen die ze kreeg op de middelbare school. Wat dat betreft was het maar goed dat de tentamens online waren. ‘Als je er helemaal heen moet, heb je veel meer spanningsopbouw’, denkt ze.

Deze keer had ze alleen maar openboektentamens. ‘Ik vond het eigenlijk wel nice zo! Ik ben gewoon best wel lui, dus vond het nu best chill dat ik dingen kon opzoeken en dat ik mijn tentamens op mijn gemak kon maken in comfortabele kleding.’

Twee tentamens heeft ze binnen en eentje net niet, maar dat cijfer wordt nog opgehoogd, dus met  een beetje geluk heeft ze die ook gehaald. Van alle ophef rond fraude heeft ze nauwelijks iets gemerkt. ‘Ik was te druk bezig tijdens mijn tentamens om erover na te denken, dus ik had er zelf geen tijd voor.’

Tien vierkante meter was minder erg geweest als alles normaal was

Studeren hoefde ze gelukkig niet in de UB, waar studenten massaal knokten om een plekje. Haar oom en broer wonen in Groningen en daar kan ze rustig studeren en tentamens maken.

Ondertussen is ze ook op zoek gegaan naar een andere kamer: haar hokje van tien vierkante meter is wel erg bescheiden, vindt ze intussen. ‘Tien vierkante meter was denk ik veel minder erg geweest als alles normaal was, maar nu verveelt het wel’, zegt ze.

Ze heeft het ‘lekker druk’, vertelt ze, en krijgt het bijna elke dag wel voor elkaar om ergens te eten. ‘Bij mijn ouders, met mijn broer bij mijn oom, met een klein groepje van de studie of met een paar mensen van mijn jaarclub.’

Heel gezellig, maar toch is het bepaald niet wat ze had verwacht van haar eerste jaar. ‘Dit is niet wat je hoopt wat je studententijd zou zijn.’

Voordat Machteld aan haar studie begon, had ze verwacht dat de tentamenperiode heel stressvol zou zijn. Maar dat viel erg mee en ze had er niet veel. ‘Ze laten je even inkomen; zo gaan tentamens en zo gaan vakken en nu is het alle vakken tegelijk en kijken hoe je dat gaat doen.’

Haar tentamens bestonden deels uit meerkeuzevragen en deels uit open vragen. Het was niet de bedoeling dat je de stof erbij hield. Om te voorkomen dat mensen wel antwoorden gingen opzoeken, was er een strenge tijdslimiet per vraag. 

Toch was het makkelijk geweest om te frauderen, denkt ze, maar Machteld vindt dat je daar alleen jezelf mee hebt. ‘Ik kan niet over vier jaar in het lab staan en dan heel weinig stof begrijpen, omdat ik alles heb gefraudeerd in mijn eerste jaar. Je moet het toch kunnen later.’

Machteld studeerde vooral thuis, maar wist ook af en toe een plekje in de UB te bemachtigen. Daar leren vond ze toch fijner. ‘Als iedereen daar om je heen goed bezig is, voel je toch die druk om echt aan de slag te gaan en ga je niet de hele tijd op je telefoon zitten.’

Je mist het uitgaan en alle dingen die je rond deze tijd zou doen 

Ze gaat eens in de twee weken naar huis. Verder heeft ze drie keer in de twee weken fysiek college en spreekt ze met haar studiegroepje ook in het echt. ‘Dat is heel fijn want dan heb je toch nog een beetje die sociale interactie.’ 

Ze viert Sinterklaas met de ouderejaars in haar familie bij Bernlef. Coronaproof. Er zijn lootjes getrokken en iedereen maakt een gedicht en een surprise. Die worden vervolgens opgehaald en rondgebracht waarna het feest via Zoom wordt gevierd. ‘Ik kijk er heel erg naar uit want het is even iets anders dan de hele tijd uit een boek zitten leren. Je krijgt even de wat socialere en creatievere kant van het studeren mee.’

Ze mist het echte studentenleven wel. ‘Je mist het uitgaan en alle dingen die je rond deze tijd zou doen met de vereniging. Je hoort veel verhalen van ouderejaars, maar je wilt het gewoon zelf meemaken.’

Wel merkt ze dat de creativiteit steeds groter wordt om toch nog leuke dingen te kunnen organiseren en doen en daar wil ze graag aan bijdragen. De activiteitencommissie bij Bernlef had een plekje vrij en Machteld stond meteen te springen. ‘Ik heb heel veel zin om nog meer mensen te leren kennen en om nieuwe leuke activiteiten te verzinnen!’

Kara is verkast sinds UKrant haar de vorige keer sprak. Ze woont nu met twee andere studenten in de buurt van het Hoendiep. Elk week ziet ze een select aantal mensen van haar jaarclub en een paar andere vriendinnen. Dat is het veiligst, denkt ze. Bovendien heeft ze met haar huisgenoten weinig contact. ‘Bij mijn vriendinnen thuis noemen ze mij hun extra huisgenoot. Dus dat is heel gezellig.’

Haar jaarclub is net geïnaugureerd en dit gebeurde tot haar blijdschap wel op de kroeg van Unitas. Het was allemaal maar kort, in afgepaste tijdsloten en op afstand, maar toch. ‘De andere leden konden meekijken via de livestream’, vertelt ze. ‘Je moest je jaarclub presenteren aan iedereen van Unitas en dan kwam er een hamerslag en was je officieel een jaarclub.’

Kara vond haar tentamenperiode minder druk dan ze had verwacht. In plaats van tentamens had ze allemaal verslagen die ze moest inleveren en daar had ze ruim de tijd voor gekregen. Ze heeft dan ook alles gehaald. ‘Als ik ergens aan begin, wil ik het ook graag perfect hebben en het niet even in een uurtje maken.’ 

Ze studeerde vooral thuis, maar de volgende keer gaat ze liever op haar faculteit aan de slag. De UB trekt haar verder helemaal niet. ‘Ik zou niet eens weten hoe ik me voor de UB zou moeten inschrijven.’

Je hoort verhalen uit andere jaren en dan denk je: dat zouden wij dan nu eigenlijk ook hebben

Van fraude heeft ze weinig gemerkt en ze begrijpt ook niet waarom je dat zou doen. ‘Je zou in principe iets kunnen inleveren wat je van internet hebt gehaald, maar ik weet niet of dat nou een heel goed risico is om te nemen. Je krijgt er heel veel tijd voor, dus steek er dan ook gewoon die tijd in.’

Tot nu toe vindt Kara haar eerste jaar als student leuk; ze heeft nieuwe ervaringen opgedaan en nieuwe mensen ontmoet, maar toch heeft ze altijd in haar achterhoofd dat je als eerstejaars iets mist. ‘Je hoort verhalen van mensen uit andere jaren en dan denk je: oh ja, dat zouden wij dan nu eigenlijk ook hebben.’

Toch is ze blij dat ze meteen is gaan studeren en niet een jaar saai thuis zit. Ze hoopt dat ze de dingen die ze nu mist ooit nog in kan halen, maar daar heeft ze niet zoveel vertrouwen in. ‘Ik ben niet pessimistisch als ik kijk naar corona, maar er zijn mensen die denken dat het ieder moment weg kan gaan. Ik denk dat we er nog wel even aan vast zitten. Dat is heel jammer. Maar daar is niet zoveel aan te doen. We maken er het beste van.’

Engels